طالقان: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
*در روایات، آن‏جا که سخن از یاران [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ هنگام ظهور است، نام منطقه جغرافیایی "طالقان" به چشم می‌‏خورد. منظور از طالقان، چه منطقه‏‌ای بین مرو و بلخ باشد و یا شهری میان قزوین و ابهر<ref>  معجم البلدان، ج ۴، ص ۶</ref>،  خاستگاه برخی یاران [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} یاد شده است. در منابع [[اهل سنت]] از [[حضرت علی]]{{ع}} نقل شده است که فرمود: "خوش به حال طالقان! خداوند سبحانه و تعالی دارای گنج‏ه‌ایی در آن جا است که نه از طلا است و نه از نقره؛ امّا در آن خطه، مردانی هستند که خدا را آن گونه شناخته‌‏اند که شایسته معرفت است، و آنان، یاران [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} در [[آخر الزمان]] می‌‏باشند"<ref>  سیوطی، الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۸۲؛ کنز العمال، ج ۷، ص ۲۶۲</ref>.
*در [[روایات]]، آن‏جا که سخن از [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ [[هنگام ظهور]] است، نام منطقه جغرافیایی "[[طالقان]]" به چشم می‌‏خورد. منظور از [[طالقان]]، چه منطقه‏‌ای بین [[مرو]] و بلخ باشد و یا شهری میان [[قزوین]] و ابهر<ref>  معجم البلدان، ج ۴، ص ۶</ref>،  خاستگاه برخی [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} یاد شده است. در منابع [[اهل سنت]] از [[حضرت علی]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "خوش به حال [[طالقان]]! [[خداوند]] سبحانه و تعالی دارای گنج‏ه‌ایی در آن جا است که نه از طلا است و نه از نقره؛ امّا در آن خطه، مردانی هستند که [[خدا]] را آن گونه شناخته‌‏اند که [[شایسته]] [[معرفت]] است، و آنان، [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} در [[آخر الزمان]] می‌‏باشند"<ref>  سیوطی، الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۸۲؛ کنز العمال، ج ۷، ص ۲۶۲</ref>.
*همین روایت به گونه‌‏ای دیگر در منابع [[شیعه]] نیز آمده است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "گنجی در طالقان هست که از طلا و نقره نیست، و پرچمی است که از روزی که آن را پیچیده‏‌اند برافراشته نشده است و مردانی هستند که دل‏‌های آن‏ها مانند پاره‌‏های آهن است شکی در [[ایمان]] به خدا در آن راه نیافته و در طریق [[ایمان]] از سنگ محکم‏‌تر است. اگر آنها را وادارند که کوه‌‏ها را از جای بکنند، از جای کنده و از میان بر می‌‏دارند. لشکر آن‏ها قصد هیچ شهری نمی‌‏کنند جز اینکه آن را خراب می‏‌نمایند. اسب‏‌های آن‏ها زین‌‏های زرین دارند، و خود آنها برای تبرک بدن خود را بزین اسب [[امام]] می‌‏سایند، آن‏ها در جنگ‏ها [[امام]] را در میان گرفته و با جان خود از وی دفاع می‌‏کنند، و هرکاری داشته باشد برایش انجام می‏‌دهند. مردانی در میان آن‏ها است که شب‏ها نمی‏‌خوابند زمزمه آن‏ها در حال عبادت همچون زمزمه زنبور عسل است. تمام شب را به عبادت مشغول‌اند، و روزها سواره به دشمن حمله می‏‌کنند. آنها در وقت شب راهب و هنگام روز شیرند. آن‏ها در فرمانبرداری [[امام]] بیش از کنیز نسبت به آقایش پافشاری دارند آن‏ها مانند چراغ‌‏های درخشنده‏‌اند، و دل‏هاشان همچون قندیل‌‏هاست، و از خوف خدا خشنود می‏‌باشند. آن‏ها ادعای شهادت دارند و تمنا می‏‌کنند که در راه خداوند کشته گردند. شعار آنان اینست: "ای خون‏خواهان حسین" از هرجا می‌‏گذرند، رعب آنها پیشاپیش آنان به اندازه یک ماه راه در دل‏‌های جای می‌‏گیرد، و بدین گونه رو به پیش می‌‏روند، خداوند هم پیشرو به سوی حق و حقیقت را پیروز می‏‌گرداند"<ref>  بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷</ref>.  
*همین [[روایت]] به گونه‌‏ای دیگر در منابع [[شیعه]] نیز آمده است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "گنجی در [[طالقان]] هست که از طلا و نقره نیست، و پرچمی است که از روزی که آن را پیچیده‏‌اند برافراشته نشده است و مردانی هستند که دل‏‌های آن‏ها مانند پاره‌‏های آهن است شکی در [[ایمان]] به [[خدا]] در آن راه نیافته و در طریق [[ایمان]] از سنگ محکم‏‌تر است. اگر آنها را وادارند که کوه‌‏ها را از جای بکنند، از جای [[کنده]] و از میان بر می‌‏دارند. [[لشکر]] آن‏ها قصد هیچ شهری نمی‌‏کنند جز اینکه آن را خراب می‏‌نمایند. اسب‏‌های آن‏ها زین‌‏های زرین دارند، و خود آنها برای [[تبرک]] [[بدن]] خود را بزین اسب [[امام]] می‌‏سایند، آن‏ها در جنگ‏ها [[امام]] را در میان گرفته و با [[جان]] خود از وی [[دفاع]] می‌‏کنند، و هرکاری داشته باشد برایش انجام می‏‌دهند. مردانی در میان آن‏ها است که شب‏ها نمی‏‌خوابند زمزمه آن‏ها در حال [[عبادت]] همچون زمزمه [[زنبور عسل]] است. تمام شب را به [[عبادت]] مشغول‌اند، و روزها سواره به [[دشمن]] حمله می‏‌کنند. آنها در وقت شب راهب و هنگام روز شیرند. آن‏ها در فرمانبرداری [[امام]] بیش از کنیز نسبت به آقایش پافشاری دارند آن‏ها مانند چراغ‌‏های درخشنده‏‌اند، و دل‏هاشان همچون قندیل‌‏هاست، و از [[خوف]] [[خدا]] [[خشنود]] می‏‌باشند. آن‏ها ادعای [[شهادت]] دارند و تمنا می‏‌کنند که در راه [[خداوند]] کشته گردند. شعار آنان اینست: "ای خون‏خواهان [[حسین]]" از هرجا می‌‏گذرند، [[رعب]] آنها پیشاپیش آنان به اندازه یک ماه راه در دل‏‌های جای می‌‏گیرد، و بدین گونه رو به پیش می‌‏روند، [[خداوند]] هم پیشرو به سوی [[حق]] و [[حقیقت]] را پیروز می‏‌گرداند"<ref>  بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷</ref>.  
*برخی، طالقان را منطقه ویژه‌‏ای دانسته‏‌اند؛ ولی گروهی نیز آن را به منطقه بسیار وسیعی همانند ایران معنا کرده‏‌اند<ref>  ر. ک: علی کورانی، عصر ظهور، ص ۲۶۰</ref>. از روایت ذکر شده در منابع [[اهل سنت]] استفاده می‌‏شود که آنان اصحاب و یاران ویژه آن حضرت هستند؛ زیرا در روایت، نوع آنان مشخص شده است؛ امّا در روایت بحار الانوار علاوه بر بیان چگونگی و کیفیت، سخن از کمّیت و لشکر و درفش‏‌های فاتح و پیروز به میان آمده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۸۹ - ۲۹۰.</ref>.
*برخی، [[طالقان]] را منطقه ویژه‌‏ای دانسته‏‌اند؛ ولی گروهی نیز آن را به منطقه بسیار وسیعی همانند [[ایران]] معنا کرده‏‌اند<ref>  ر. ک: علی کورانی، عصر ظهور، ص ۲۶۰</ref>. از [[روایت]] ذکر شده در منابع [[اهل سنت]] استفاده می‌‏شود که آنان [[اصحاب]] و [[یاران]] ویژه آن حضرت هستند؛ زیرا در [[روایت]]، نوع آنان مشخص شده است؛ امّا در [[روایت]] [[بحار الانوار]] علاوه بر بیان چگونگی و کیفیت، سخن از کمّیت و [[لشکر]] و درفش‏‌های فاتح و پیروز به میان آمده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۸۹ - ۲۹۰.</ref>.
==طالقان در موعودنامه==
==طالقان در موعودنامه==
*در تعدادی از [[روایات]] از اهل طالقان به‌عنوان یاران [[حضرت مهدی]] {{ع}} یاد شده است. [[امیر مؤمنان]] {{ع}} می‌فرمایند: "خوشا به حال طالقان، زیرا خداوند در آن‌جا گنج‌هایی دارد که نه از طلا و نه از نقره‌اند، بلکه مردان باایمانی هستند که خدا را به حق شناخته‌اند و آنان یاوران مهدی [[آل محمد]] {{ع}} در آخر الزمان خواهند بود."<ref>ینابیع الموده، ص ۹۱؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۸.</ref>.
*در تعدادی از [[روایات]] از اهل [[طالقان]] به‌عنوان [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} یاد شده است. [[امیر مؤمنان]] {{ع}} می‌فرمایند: "خوشا به حال [[طالقان]]، زیرا [[خداوند]] در آن‌جا گنج‌هایی دارد که نه از طلا و نه از نقره‌اند، بلکه مردان باایمانی هستند که [[خدا]] را به [[حق]] شناخته‌اند و آنان [[یاوران مهدی]] [[آل محمد]] {{ع}} در [[آخر الزمان]] خواهند بود."<ref>ینابیع الموده، ص ۹۱؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۸.</ref>.
*[[امام صادق]] {{ع}} نیز در اوصاف اهل طالقان آورده است: "آنان به عقابانی می‌مانند که بر زمین جای گرفته باشند، زین اسب امام خود ([[حضرت مهدی]] {{ع}}) را مسح می‌کنند و به آن تبرک می‌جویند. اطرافش را می‌گیرند و در جنگ‌ها از او حراست می‌کنند و هرآن‌چه در توان‌شان باشد در راه امام‌شان نثار می‌کنند. مردانی هستند که شب‌ها نمی‌خوابند و تا صبح به عبادت پروردگارشان قیام می‌کنند. شب خود را با زمزمه‌ای به‌سان زمزمه زنبورعسل به سر می‌برند و چون صبح شود، آماده نبرد می‌گردند. آنان چراغ‌هایی نورافشان و قندیل‌هایی درخشان بوده و همواره در آرزوی شهادت‌اند و شعارشان "یا لثارات الحسین" است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۶۸.</ref>.
*[[امام صادق]] {{ع}} نیز در اوصاف اهل [[طالقان]] آورده است: "آنان به عقابانی می‌مانند که بر [[زمین]] جای گرفته باشند، زین اسب [[امام]] خود ([[حضرت مهدی]] {{ع}}) را مسح می‌کنند و به آن [[تبرک]] می‌جویند. اطرافش را می‌گیرند و در جنگ‌ها از او حراست می‌کنند و هرآن‌چه در توان‌شان باشد در راه امام‌شان نثار می‌کنند. مردانی هستند که شب‌ها نمی‌خوابند و تا صبح به [[عبادت]] پروردگارشان [[قیام]] می‌کنند. شب خود را با زمزمه‌ای به‌سان زمزمه زنبورعسل به سر می‌برند و چون صبح شود، آماده [[نبرد]] می‌گردند. آنان چراغ‌هایی نورافشان و قندیل‌هایی درخشان بوده و همواره در آرزوی شهادت‌اند و شعارشان "[[یا لثارات الحسین]]" است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۶۸.</ref>.
== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
* [[مردم چه شهرهای از یاوران امام مهدی هستند؟ (پرسش)]]
* [[مردم چه شهرهای از یاوران امام مهدی هستند؟ (پرسش)]]
خط ۳۵: خط ۳۵:
[[رده:طالقان]]
[[رده:طالقان]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:اتمام لینک داخلی]]

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۱۳

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • در روایات، آن‏جا که سخن از یاران حضرت مهدی(ع)‏ هنگام ظهور است، نام منطقه جغرافیایی "طالقان" به چشم می‌‏خورد. منظور از طالقان، چه منطقه‏‌ای بین مرو و بلخ باشد و یا شهری میان قزوین و ابهر[۱]، خاستگاه برخی یاران حضرت مهدی(ع) یاد شده است. در منابع اهل سنت از حضرت علی(ع) نقل شده است که فرمود: "خوش به حال طالقان! خداوند سبحانه و تعالی دارای گنج‏ه‌ایی در آن جا است که نه از طلا است و نه از نقره؛ امّا در آن خطه، مردانی هستند که خدا را آن گونه شناخته‌‏اند که شایسته معرفت است، و آنان، یاران مهدی(ع) در آخر الزمان می‌‏باشند"[۲].
  • همین روایت به گونه‌‏ای دیگر در منابع شیعه نیز آمده است. امام صادق(ع) فرمود: "گنجی در طالقان هست که از طلا و نقره نیست، و پرچمی است که از روزی که آن را پیچیده‏‌اند برافراشته نشده است و مردانی هستند که دل‏‌های آن‏ها مانند پاره‌‏های آهن است شکی در ایمان به خدا در آن راه نیافته و در طریق ایمان از سنگ محکم‏‌تر است. اگر آنها را وادارند که کوه‌‏ها را از جای بکنند، از جای کنده و از میان بر می‌‏دارند. لشکر آن‏ها قصد هیچ شهری نمی‌‏کنند جز اینکه آن را خراب می‏‌نمایند. اسب‏‌های آن‏ها زین‌‏های زرین دارند، و خود آنها برای تبرک بدن خود را بزین اسب امام می‌‏سایند، آن‏ها در جنگ‏ها امام را در میان گرفته و با جان خود از وی دفاع می‌‏کنند، و هرکاری داشته باشد برایش انجام می‏‌دهند. مردانی در میان آن‏ها است که شب‏ها نمی‏‌خوابند زمزمه آن‏ها در حال عبادت همچون زمزمه زنبور عسل است. تمام شب را به عبادت مشغول‌اند، و روزها سواره به دشمن حمله می‏‌کنند. آنها در وقت شب راهب و هنگام روز شیرند. آن‏ها در فرمانبرداری امام بیش از کنیز نسبت به آقایش پافشاری دارند آن‏ها مانند چراغ‌‏های درخشنده‏‌اند، و دل‏هاشان همچون قندیل‌‏هاست، و از خوف خدا خشنود می‏‌باشند. آن‏ها ادعای شهادت دارند و تمنا می‏‌کنند که در راه خداوند کشته گردند. شعار آنان اینست: "ای خون‏خواهان حسین" از هرجا می‌‏گذرند، رعب آنها پیشاپیش آنان به اندازه یک ماه راه در دل‏‌های جای می‌‏گیرد، و بدین گونه رو به پیش می‌‏روند، خداوند هم پیشرو به سوی حق و حقیقت را پیروز می‏‌گرداند"[۳].
  • برخی، طالقان را منطقه ویژه‌‏ای دانسته‏‌اند؛ ولی گروهی نیز آن را به منطقه بسیار وسیعی همانند ایران معنا کرده‏‌اند[۴]. از روایت ذکر شده در منابع اهل سنت استفاده می‌‏شود که آنان اصحاب و یاران ویژه آن حضرت هستند؛ زیرا در روایت، نوع آنان مشخص شده است؛ امّا در روایت بحار الانوار علاوه بر بیان چگونگی و کیفیت، سخن از کمّیت و لشکر و درفش‏‌های فاتح و پیروز به میان آمده است[۵].

طالقان در موعودنامه

  • در تعدادی از روایات از اهل طالقان به‌عنوان یاران حضرت مهدی (ع) یاد شده است. امیر مؤمنان (ع) می‌فرمایند: "خوشا به حال طالقان، زیرا خداوند در آن‌جا گنج‌هایی دارد که نه از طلا و نه از نقره‌اند، بلکه مردان باایمانی هستند که خدا را به حق شناخته‌اند و آنان یاوران مهدی آل محمد (ع) در آخر الزمان خواهند بود."[۶].
  • امام صادق (ع) نیز در اوصاف اهل طالقان آورده است: "آنان به عقابانی می‌مانند که بر زمین جای گرفته باشند، زین اسب امام خود (حضرت مهدی (ع)) را مسح می‌کنند و به آن تبرک می‌جویند. اطرافش را می‌گیرند و در جنگ‌ها از او حراست می‌کنند و هرآن‌چه در توان‌شان باشد در راه امام‌شان نثار می‌کنند. مردانی هستند که شب‌ها نمی‌خوابند و تا صبح به عبادت پروردگارشان قیام می‌کنند. شب خود را با زمزمه‌ای به‌سان زمزمه زنبورعسل به سر می‌برند و چون صبح شود، آماده نبرد می‌گردند. آنان چراغ‌هایی نورافشان و قندیل‌هایی درخشان بوده و همواره در آرزوی شهادت‌اند و شعارشان "یا لثارات الحسین" است[۷][۸].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. معجم البلدان، ج ۴، ص ۶
  2. سیوطی، الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۸۲؛ کنز العمال، ج ۷، ص ۲۶۲
  3. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷
  4. ر. ک: علی کورانی، عصر ظهور، ص ۲۶۰
  5. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۲۸۹ - ۲۹۰.
  6. ینابیع الموده، ص ۹۱؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۸.
  7. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷.
  8. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۴۶۸.