طالقان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*در | *در [[روایات]]، آنجا که سخن از [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} [[هنگام ظهور]] است، نام منطقه جغرافیایی "[[طالقان]]" به چشم میخورد. منظور از [[طالقان]]، چه منطقهای بین [[مرو]] و بلخ باشد و یا شهری میان [[قزوین]] و ابهر<ref> معجم البلدان، ج ۴، ص ۶</ref>، خاستگاه برخی [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} یاد شده است. در منابع [[اهل سنت]] از [[حضرت علی]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "خوش به حال [[طالقان]]! [[خداوند]] سبحانه و تعالی دارای گنجهایی در آن جا است که نه از طلا است و نه از نقره؛ امّا در آن خطه، مردانی هستند که [[خدا]] را آن گونه شناختهاند که [[شایسته]] [[معرفت]] است، و آنان، [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} در [[آخر الزمان]] میباشند"<ref> سیوطی، الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۸۲؛ کنز العمال، ج ۷، ص ۲۶۲</ref>. | ||
*همین روایت به گونهای دیگر در منابع [[شیعه]] نیز آمده است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "گنجی در طالقان هست که از طلا و نقره نیست، و پرچمی است که از روزی که آن را پیچیدهاند برافراشته نشده است و مردانی هستند که دلهای آنها مانند پارههای آهن است شکی در [[ایمان]] به خدا در آن راه نیافته و در طریق [[ایمان]] از سنگ محکمتر است. اگر آنها را وادارند که کوهها را از جای بکنند، از جای کنده و از میان بر میدارند. لشکر آنها قصد هیچ شهری نمیکنند جز اینکه آن را خراب مینمایند. اسبهای آنها زینهای زرین دارند، و خود آنها برای تبرک بدن خود را بزین اسب [[امام]] میسایند، آنها در جنگها [[امام]] را در میان گرفته و با جان خود از وی دفاع میکنند، و هرکاری داشته باشد برایش انجام میدهند. مردانی در میان آنها است که شبها نمیخوابند زمزمه آنها در حال عبادت همچون زمزمه زنبور عسل است. تمام شب را به عبادت مشغولاند، و روزها سواره به دشمن حمله میکنند. آنها در وقت شب راهب و هنگام روز شیرند. آنها در فرمانبرداری [[امام]] بیش از کنیز نسبت به آقایش پافشاری دارند آنها مانند چراغهای درخشندهاند، و دلهاشان همچون قندیلهاست، و از خوف خدا خشنود میباشند. آنها ادعای شهادت دارند و تمنا میکنند که در راه خداوند کشته گردند. شعار آنان اینست: "ای خونخواهان حسین" از هرجا میگذرند، رعب آنها پیشاپیش آنان به اندازه یک ماه راه در دلهای جای میگیرد، و بدین گونه رو به پیش میروند، خداوند هم پیشرو به سوی حق و حقیقت را پیروز میگرداند"<ref> بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷</ref>. | *همین [[روایت]] به گونهای دیگر در منابع [[شیعه]] نیز آمده است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "گنجی در [[طالقان]] هست که از طلا و نقره نیست، و پرچمی است که از روزی که آن را پیچیدهاند برافراشته نشده است و مردانی هستند که دلهای آنها مانند پارههای آهن است شکی در [[ایمان]] به [[خدا]] در آن راه نیافته و در طریق [[ایمان]] از سنگ محکمتر است. اگر آنها را وادارند که کوهها را از جای بکنند، از جای [[کنده]] و از میان بر میدارند. [[لشکر]] آنها قصد هیچ شهری نمیکنند جز اینکه آن را خراب مینمایند. اسبهای آنها زینهای زرین دارند، و خود آنها برای [[تبرک]] [[بدن]] خود را بزین اسب [[امام]] میسایند، آنها در جنگها [[امام]] را در میان گرفته و با [[جان]] خود از وی [[دفاع]] میکنند، و هرکاری داشته باشد برایش انجام میدهند. مردانی در میان آنها است که شبها نمیخوابند زمزمه آنها در حال [[عبادت]] همچون زمزمه [[زنبور عسل]] است. تمام شب را به [[عبادت]] مشغولاند، و روزها سواره به [[دشمن]] حمله میکنند. آنها در وقت شب راهب و هنگام روز شیرند. آنها در فرمانبرداری [[امام]] بیش از کنیز نسبت به آقایش پافشاری دارند آنها مانند چراغهای درخشندهاند، و دلهاشان همچون قندیلهاست، و از [[خوف]] [[خدا]] [[خشنود]] میباشند. آنها ادعای [[شهادت]] دارند و تمنا میکنند که در راه [[خداوند]] کشته گردند. شعار آنان اینست: "ای خونخواهان [[حسین]]" از هرجا میگذرند، [[رعب]] آنها پیشاپیش آنان به اندازه یک ماه راه در دلهای جای میگیرد، و بدین گونه رو به پیش میروند، [[خداوند]] هم پیشرو به سوی [[حق]] و [[حقیقت]] را پیروز میگرداند"<ref> بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷</ref>. | ||
*برخی، طالقان را منطقه ویژهای دانستهاند؛ ولی گروهی نیز آن را به منطقه بسیار وسیعی همانند ایران معنا کردهاند<ref> ر. ک: علی کورانی، عصر ظهور، ص ۲۶۰</ref>. از روایت ذکر شده در منابع [[اهل سنت]] استفاده میشود که آنان اصحاب و یاران ویژه آن حضرت هستند؛ زیرا در | *برخی، [[طالقان]] را منطقه ویژهای دانستهاند؛ ولی گروهی نیز آن را به منطقه بسیار وسیعی همانند [[ایران]] معنا کردهاند<ref> ر. ک: علی کورانی، عصر ظهور، ص ۲۶۰</ref>. از [[روایت]] ذکر شده در منابع [[اهل سنت]] استفاده میشود که آنان [[اصحاب]] و [[یاران]] ویژه آن حضرت هستند؛ زیرا در [[روایت]]، نوع آنان مشخص شده است؛ امّا در [[روایت]] [[بحار الانوار]] علاوه بر بیان چگونگی و کیفیت، سخن از کمّیت و [[لشکر]] و درفشهای فاتح و پیروز به میان آمده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۲۸۹ - ۲۹۰.</ref>. | ||
==طالقان در موعودنامه== | ==طالقان در موعودنامه== | ||
*در تعدادی از [[روایات]] از اهل طالقان بهعنوان یاران [[حضرت مهدی]] {{ع}} یاد شده است. [[امیر مؤمنان]] {{ع}} میفرمایند: "خوشا به حال | *در تعدادی از [[روایات]] از اهل [[طالقان]] بهعنوان [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} یاد شده است. [[امیر مؤمنان]] {{ع}} میفرمایند: "خوشا به حال [[طالقان]]، زیرا [[خداوند]] در آنجا گنجهایی دارد که نه از طلا و نه از نقرهاند، بلکه مردان باایمانی هستند که [[خدا]] را به [[حق]] شناختهاند و آنان [[یاوران مهدی]] [[آل محمد]] {{ع}} در [[آخر الزمان]] خواهند بود."<ref>ینابیع الموده، ص ۹۱؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۸.</ref>. | ||
*[[امام صادق]] {{ع}} نیز در اوصاف اهل طالقان آورده است: "آنان به عقابانی میمانند که بر زمین جای گرفته باشند، زین اسب امام خود ([[حضرت مهدی]] {{ع}}) را مسح میکنند و به آن تبرک میجویند. اطرافش را میگیرند و در جنگها از او حراست میکنند و هرآنچه در توانشان باشد در راه امامشان نثار میکنند. مردانی هستند که شبها نمیخوابند و تا صبح به عبادت پروردگارشان قیام میکنند. شب خود را با زمزمهای بهسان زمزمه زنبورعسل به سر میبرند و چون صبح شود، آماده نبرد میگردند. آنان چراغهایی نورافشان و قندیلهایی درخشان بوده و همواره در آرزوی شهادتاند و شعارشان "یا لثارات الحسین" است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۶۸.</ref>. | *[[امام صادق]] {{ع}} نیز در اوصاف اهل [[طالقان]] آورده است: "آنان به عقابانی میمانند که بر [[زمین]] جای گرفته باشند، زین اسب [[امام]] خود ([[حضرت مهدی]] {{ع}}) را مسح میکنند و به آن [[تبرک]] میجویند. اطرافش را میگیرند و در جنگها از او حراست میکنند و هرآنچه در توانشان باشد در راه امامشان نثار میکنند. مردانی هستند که شبها نمیخوابند و تا صبح به [[عبادت]] پروردگارشان [[قیام]] میکنند. شب خود را با زمزمهای بهسان زمزمه زنبورعسل به سر میبرند و چون صبح شود، آماده [[نبرد]] میگردند. آنان چراغهایی نورافشان و قندیلهایی درخشان بوده و همواره در آرزوی شهادتاند و شعارشان "[[یا لثارات الحسین]]" است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۶۸.</ref>. | ||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == | ||
* [[مردم چه شهرهای از یاوران امام مهدی هستند؟ (پرسش)]] | * [[مردم چه شهرهای از یاوران امام مهدی هستند؟ (پرسش)]] | ||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
[[رده:طالقان]] | [[رده:طالقان]] | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
[[رده:اتمام لینک داخلی]] |
نسخهٔ ۱۰ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۱۳
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- در روایات، آنجا که سخن از یاران حضرت مهدی(ع) هنگام ظهور است، نام منطقه جغرافیایی "طالقان" به چشم میخورد. منظور از طالقان، چه منطقهای بین مرو و بلخ باشد و یا شهری میان قزوین و ابهر[۱]، خاستگاه برخی یاران حضرت مهدی(ع) یاد شده است. در منابع اهل سنت از حضرت علی(ع) نقل شده است که فرمود: "خوش به حال طالقان! خداوند سبحانه و تعالی دارای گنجهایی در آن جا است که نه از طلا است و نه از نقره؛ امّا در آن خطه، مردانی هستند که خدا را آن گونه شناختهاند که شایسته معرفت است، و آنان، یاران مهدی(ع) در آخر الزمان میباشند"[۲].
- همین روایت به گونهای دیگر در منابع شیعه نیز آمده است. امام صادق(ع) فرمود: "گنجی در طالقان هست که از طلا و نقره نیست، و پرچمی است که از روزی که آن را پیچیدهاند برافراشته نشده است و مردانی هستند که دلهای آنها مانند پارههای آهن است شکی در ایمان به خدا در آن راه نیافته و در طریق ایمان از سنگ محکمتر است. اگر آنها را وادارند که کوهها را از جای بکنند، از جای کنده و از میان بر میدارند. لشکر آنها قصد هیچ شهری نمیکنند جز اینکه آن را خراب مینمایند. اسبهای آنها زینهای زرین دارند، و خود آنها برای تبرک بدن خود را بزین اسب امام میسایند، آنها در جنگها امام را در میان گرفته و با جان خود از وی دفاع میکنند، و هرکاری داشته باشد برایش انجام میدهند. مردانی در میان آنها است که شبها نمیخوابند زمزمه آنها در حال عبادت همچون زمزمه زنبور عسل است. تمام شب را به عبادت مشغولاند، و روزها سواره به دشمن حمله میکنند. آنها در وقت شب راهب و هنگام روز شیرند. آنها در فرمانبرداری امام بیش از کنیز نسبت به آقایش پافشاری دارند آنها مانند چراغهای درخشندهاند، و دلهاشان همچون قندیلهاست، و از خوف خدا خشنود میباشند. آنها ادعای شهادت دارند و تمنا میکنند که در راه خداوند کشته گردند. شعار آنان اینست: "ای خونخواهان حسین" از هرجا میگذرند، رعب آنها پیشاپیش آنان به اندازه یک ماه راه در دلهای جای میگیرد، و بدین گونه رو به پیش میروند، خداوند هم پیشرو به سوی حق و حقیقت را پیروز میگرداند"[۳].
- برخی، طالقان را منطقه ویژهای دانستهاند؛ ولی گروهی نیز آن را به منطقه بسیار وسیعی همانند ایران معنا کردهاند[۴]. از روایت ذکر شده در منابع اهل سنت استفاده میشود که آنان اصحاب و یاران ویژه آن حضرت هستند؛ زیرا در روایت، نوع آنان مشخص شده است؛ امّا در روایت بحار الانوار علاوه بر بیان چگونگی و کیفیت، سخن از کمّیت و لشکر و درفشهای فاتح و پیروز به میان آمده است[۵].
طالقان در موعودنامه
- در تعدادی از روایات از اهل طالقان بهعنوان یاران حضرت مهدی (ع) یاد شده است. امیر مؤمنان (ع) میفرمایند: "خوشا به حال طالقان، زیرا خداوند در آنجا گنجهایی دارد که نه از طلا و نه از نقرهاند، بلکه مردان باایمانی هستند که خدا را به حق شناختهاند و آنان یاوران مهدی آل محمد (ع) در آخر الزمان خواهند بود."[۶].
- امام صادق (ع) نیز در اوصاف اهل طالقان آورده است: "آنان به عقابانی میمانند که بر زمین جای گرفته باشند، زین اسب امام خود (حضرت مهدی (ع)) را مسح میکنند و به آن تبرک میجویند. اطرافش را میگیرند و در جنگها از او حراست میکنند و هرآنچه در توانشان باشد در راه امامشان نثار میکنند. مردانی هستند که شبها نمیخوابند و تا صبح به عبادت پروردگارشان قیام میکنند. شب خود را با زمزمهای بهسان زمزمه زنبورعسل به سر میبرند و چون صبح شود، آماده نبرد میگردند. آنان چراغهایی نورافشان و قندیلهایی درخشان بوده و همواره در آرزوی شهادتاند و شعارشان "یا لثارات الحسین" است[۷][۸].
پرسشهای وابسته
جستارهای وابسته
- آخر الزمان
- آدینه (جمعه)
- آستانه عسکریین
- آستانه قیامت
- آفتاب پشت ابر (خورشید پشت ابر)
- آینده پژوهی
- آیین جدید دین در عصر ظهور
- اَبدال
- ابوالادیان
- ابوصالح
- ابوالقاسم (امام مهدی)
- اثناعشریه
- احمد (امام مهدی)
- احمد بن اسحاق قمی
- احمد بن هلال کرخی
- احمدیه (قادیانیه)
- اخیار
- ادله رجعت
- اسماعیلیه
- أشراط الساعه
- اصحاب قائم (یاران امام مهدی)(ع)
- اصحاب کهف
- اقامتگاه امام مهدی در عصر ظهور (مسجد سهله)
- القاب امام مهدی (ع)
- امامت امام مهدی (ع)
- امامت و مهدویت
- امام حسن عسکری
- امام زمان (صاحب الزمان)
- امام شناسی (مرگ جاهلی)
- امام مهدی از ولادت تا ظهور
- امامیه
- امدادهای غیبی
- امکان رجعت (رجعت)
- امنیت (حکومت جهانی)
- انتظار فرج
- انتقام
- انجمن حجتیه
- انطاکیه
- اوتاد
- اهل سنت و امام مهدی موعود
- اهل سنّت و ولادت امام مهدی (ع)
- اهل کتاب در عصر ظهور
- ایام الله
- ایستادن هنگام شنیدن لقب قائم
- باب (علی محمد شیرازی)
- بابیه (باب)
- باران های پیاپی
- باقریه
- البرهان فی علامات امام مهدی آخر الزمان
- بعثت امام مهدی
- بلالی (محمد بن علی بن بلال)
- بلالیه
- بهائیت
- البیان فی اخبار صاحب الزمان
- بیت الحمد
- بیت المقدس
- بیدا (خسف به بیدا)
- بیعت امام مهدی
- بیعت نامه امام مهدی
- البیعه لله
- پایان تاریخ (آخرالزمان)
- پدر امام مهدی (امام حسن عسکری)
- پدر امام مهدی و اهل سنّت
- پرچم امام مهدی
- پرچم های سیاه
- پیراهن امام مهدی
- تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم
- تاریخ عصر غیبت
- تاریخ غیبت کبرا
- تشرف (ملاقات با امام مهدی
- تکذیب وقت گزاران وقت ظهور
- تَناثُرُ النُّجُوم
- توقیع
- جبرئیل
- جده
- جزیره خضرا
- جزیره خضرا در ترازوی نقد
- جعفر کذاب
- جمعه
- جنگ افزارهای امام مهدی (سلاح امام مهدی)
- حجت
- حجر الاسود
- حدیث غدیر
- حدیث لوح حضرت زهرا (لوح حضرت زهرا)
- حدیث معراج
- حِرْز امام مهدی
- حرمت نام بردن امام مهدی
- حسن شریعی
- حسین بن روح نوبختی
- حسین بن منصور حلاج
- حکومت جهانی
- حکومت صالحان
- حکومت مستضعفان
- حکیمه خاتون
- حیرت
- خاتم الاوصیاء
- خراسانی (خروج خراسانی)
- خردسال ترین پیشوای معصوم (امامت امام مهدی)
- خروج خراسانی
- خروج دابة الاَرض
- خروج دجال
- خروج سفیانی
- خروج سید حسنی
- خروج شعیب بن صالح
- خروج شیصبانی
- خروج عوف سلمی
- خروج امام مهدی (قیام امام مهدی)
- خروج یأجوج (یأجوج و مأجوج)
- خروج یمانی
- خسف به بیداء
- خسوف و کسوف غیرعادی
- خضر
- خلافت موعود
- خورشید پشت ابر
- خطبه قیام
- خورشید مغرب
- خیمه
- دابه الارض (خروج دابه الارض)
- دادگستر جهان
- دانشمندان عامه و امام مهدی موعود
- دجال (خروج دجال)
- در انتظار ققنوس
- در فجر ساحل
- دست بر سر گذاشتن
- دعای افتتاح
- دعای عهد
- دعای ندبه
- دعای سمات
- دوازده امامی (اثناعشریه)
- دولت کریمه (حکومت جهانی)
- دین در آخرالزمان (آخرالزمان)
- دین عصر ظهور
- ذی طوی
- رایات سود (پرچم های سیاه)
- رحلت امام مهدی (فرجام امام مهدی)
- رجعت
- رجعت کنندگان
- رکن و مقام
- رؤیت امام مهدی (ملاقات امام مهدی)
- زبور داود
- زمینه سازان ظهور
- زنان آخرالزمان (آخرالزمان)
- زنان و قیام امام مهدی (یاران امام مهدی)
- زندگی آخرالزمان (آخرالزمان)
- زیارت آل یس
- زیارت ناحیه مقدسه
- زیارت رجبیه
- زیدیه
- سازمان وکالت
- سامرا
- سرداب سامرا
- سلاح امام مهدی
- سفیانی (خروج سفیانی)
- سید حسنی (خروج سید حسنی)
- سیره حکومتی امام مهدی
- سیصد و سیزده
- شاهدان ولادت امام مهدی
- شرایط ظهور
- شرید
- شریعیه
- شعبان
- شعیب بن صالح (خروج شعیب)
- شلمغانیه
- شمائل امام مهدی
- شمشیر امام مهدی (سلاح امام مهدی)
- شهادت امام مهدی (فرجام امام مهدی)
- شیخیه
- شیطان (کشته شدن شیطان)
- شیصبانی (خروج شیصبانی)
- شیعه
- صاحب الامر
- صاحب الدار
- صاحب الزمان
- صاحب السیف
- صاحب الغیبه
- صاید بن صید (خروج دجال)
- صقیل (مادر امام مهدی)
- صیحه آسمانی (ندای آسمانی)
- طالقان
- طرید
- طلوع خورشید از مغرب
- طویل العمر
- طی الارض
- طیبه
- ظهور
- عاشورا
- عبرتایی (احمد بن هلال)
- عثمان بن سعید عمری
- عدد یاران امام مهدی (سیصد و سیزده)
- عدل و قسط (حکومت جهانی)
- العرف الوردی فی اخبار الامام مهدی
- عسکریه
- عصائب
- عصر زندگی
- عقد الدرر فی اخبار المنتظر
- علایم ظهور (نشانه های ظهور)
- علائم قیامت (اشراط الساعه)
- علی بن محمد سمری
- غار انطاکیه (انطاکیه)
- غایب (امام غایب)
- غریم
- غلام
- غیبت (پنهان شدن)
- الغیبه
- غیبت صغرا
- غیبت کبرا
- فترت
- فرید
- فرجام امام مهدی
- فرجام شناسی (آینده پژوهی)
- فضیلت انتظار فرج (انتظار فرج)
- فضیلت منتظران (منتظر)
- فلسفه رجعت (رجعت)
- فلسفه غیبت صغرا (غیبت صغرا)
- فلسفه غیبت (غیبت امام مهدی)
- فواید امام غایب
- فوتوریسم
- قائم
- قادیانیه
- قتل نفس زَکیّه
- قم
- قیامت صغرا (رجعت)
- قیام های پیش از ظهور
- کتاب الغیبه للحجه
- کشته شدن شیطان
- کمال الدین و تمام النعمه
- کوفه
- کنیه امام مهدی (ابوالقاسم)
- کوه رَضْوی
- کیسانیه
- لباس امام مهدی (پیراهن امام مهدی)
- لوح حضرت زهرا
- مادر امام مهدی
- متمهدی (مدعیان مهدویت)
- مثلث برمودا (جزیره خضرا)
- محدَّث
- محل بیعت امام مهدی (رکن و مقام)
- محل ظهور امام مهدی (مسجد الحرام)
- محل قتل نفس زکیه (رکن و مقام)
- محمد
- محمد بن عثمان بن سعید عمری
- محمد بن علی بن هلال
- محمد بن علی شلمغانی
- محمد بن نصیر نمیری
- محمدیه
- مدعیان بابیت
- مدعیان مهدویت
- مرجع تقلید
- مردان آخرالزمان (آخرالزمان)
- مرکز حکومت امام مهدی (مسجد کوفه)
- مرگ جاهلی
- مرگ سرخ
- مرگ سفید
- مستضعف
- مسجد جمکران
- مسجد الحرام
- مسجد سهله
- مسجد صاحب الزمان (مسجد جمکران)
- مسجد کوفه
- مصلای جمعه و جماعات در عصر ظهور (مسجد کوفه)
- مضطر
- معجم احادیث الامام المهدی
- معمرین
- مغیریه
- مقتدای مسیح
- مکیال المکارم فی فواید الدعاء للقائم
- ملاحم و فتن
- ملاقات با امام مهدی
- ملیکه (مادر امام مهدی)
- منتخب الاثر
- منتظِر
- منتَظَر
- منتقم
- منصور
- موتور
- موسویه
- موعود مسیحیت
- موعود یهود
- مهدی
- مهدی سودانی
- مهدی موعود
- مهدویت
- ممهدون (زمینه سازان ظهور)
- مهدویت پژوهی (آینده پژوهی)
- امام مهدی شخصی و امام مهدی نوعی
- مهدیه
- میراث دار پیامبران
- ناحیه مقدسه
- نام های حضرت محمد (احمد)
- ناووسیه
- نجبا
- ندای آسمانی
- نرگس (مادر امام مهدی)
- نزول عیسی
- نشانه های آخرالزمان (آخرالزمان
- نشانه های ظهور
- نفس زکیه
- نماز امام زمان
- نواب خاص
- نیابت خاص
- نیابت عام
- نیمه شعبان
- وقاتون (وقت ظهور)
- وقت ظهور
- وقت معلوم
- وکلای امام مهدی
- ولادت امام مهدی
- ولایت فقیه
- ولی فقیه
- همسر و فرزند امام مهدی
- هیبت امام مهدی
- یأجوج و مأجوج
- یاران امام مهدی
- یالثارات الحسین
منابع
پانویس
- ↑ معجم البلدان، ج ۴، ص ۶
- ↑ سیوطی، الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۸۲؛ کنز العمال، ج ۷، ص ۲۶۲
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷
- ↑ ر. ک: علی کورانی، عصر ظهور، ص ۲۶۰
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص:۲۸۹ - ۲۹۰.
- ↑ ینابیع الموده، ص ۹۱؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۸.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص:۴۶۸.