شلمغانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '{{خرد}} {{مهدویت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پی...)
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۵: خط ۵:
*[[شلمغانیه]]، [[پیروان]] [[ابو جعفر محمد بن علی شلمغانی]] معروف به [[ابن عزاقر]] از فرقه‌‏های غالی [[شیعه]]‏اند<ref>ر. ک: نعمت اللّه صفری فروشانی، غالیان، ص ۱۳۶</ref>.  وی نخست خود را باب [[امام مهدی]] نامید، بعد ادعای حلول کرد و گاه خود را [[روح القدس]] و [[مسیح]] می‏‌خواند.
*[[شلمغانیه]]، [[پیروان]] [[ابو جعفر محمد بن علی شلمغانی]] معروف به [[ابن عزاقر]] از فرقه‌‏های غالی [[شیعه]]‏اند<ref>ر. ک: نعمت اللّه صفری فروشانی، غالیان، ص ۱۳۶</ref>.  وی نخست خود را باب [[امام مهدی]] نامید، بعد ادعای حلول کرد و گاه خود را [[روح القدس]] و [[مسیح]] می‏‌خواند.
*عده‌‏ای از کاتبان [[دولت]] و ثروتمندان و [[خواص]] بدو گرویدند. مقصد [[سیاسی]] این گروه، برانداختن عباسیان و طالبیان بود، تا [[مردم]] از دست حکمرانانی بالفعل و بالقوه خلاص شوند. گویند: میان [[پیروان]] [[شلمغانی]]، اباحه و [[آزادی]] جنسی رایج بود؛ [[قرآن]] را [[تأویل]] می‌‏کردند و [[بهشت]] را به معنای [[شناخت]] و گرایش به [[آیین]] [[شلمغانی]] و [[دوزخ]] را عکس آن می‌‏دانستند. [[تکالیف]] اسلامی را به جای نمی‌‏آوردند و همچون "[[سبعیه]]" به هفت عالم و هفت [[آدم]] قائل بودند. گویند: [[شلمغانی]]، دختر [[عثمان بن سعید]] را [[رجعت]] [[فاطمه]] می‌‏خواند و می‌‏گفت: [[روح]] [[پیغمبر]] در [[عثمان بن سعید]] "از [[نواب اربعه]]" حلول کرده است. وی می‌‏گفت: "من و [[حسین بن روح]] وقتی داخل این کار شدیم، می‌‏دانستیم در چه امری وارد می‌‏شویم". [[حسین بن روح]]، [[شیعیان]] را از او بر حذر داشت و [[توقیع]] [[امام مهدی|صاحب الزمان]]{{ع}} در نفرین [[شلمغانی]] و چند مدعی دیگر [[بابیت]] بیرون آمد. با اعدام [[شلمغانی]] در ۳۲۲ ق نحله او هم به طور ظاهر از میان رفت و حتی یکی از مریدانش در همان جلسه [[محاکمه]]، سیلی به صورتش نواخت؛ اما عده‌‏ای از بقایای [[شلمغانیه]] گرد شخصی "بصری" نام- که مدعی بود [[روح]] [[شلمغانی]] در وی حلول کرده است، جمع شدند و چون وی به سال ۳۴۰ ق [[وفات]] یافت، به [[دستور]] مهلبی [[وزیر]]، [[جانشین]] وی بازداشت و خانه‏‌هایشان بازرسی شد.
*عده‌‏ای از کاتبان [[دولت]] و ثروتمندان و [[خواص]] بدو گرویدند. مقصد [[سیاسی]] این گروه، برانداختن عباسیان و طالبیان بود، تا [[مردم]] از دست حکمرانانی بالفعل و بالقوه خلاص شوند. گویند: میان [[پیروان]] [[شلمغانی]]، اباحه و [[آزادی]] جنسی رایج بود؛ [[قرآن]] را [[تأویل]] می‌‏کردند و [[بهشت]] را به معنای [[شناخت]] و گرایش به [[آیین]] [[شلمغانی]] و [[دوزخ]] را عکس آن می‌‏دانستند. [[تکالیف]] اسلامی را به جای نمی‌‏آوردند و همچون "[[سبعیه]]" به هفت عالم و هفت [[آدم]] قائل بودند. گویند: [[شلمغانی]]، دختر [[عثمان بن سعید]] را [[رجعت]] [[فاطمه]] می‌‏خواند و می‌‏گفت: [[روح]] [[پیغمبر]] در [[عثمان بن سعید]] "از [[نواب اربعه]]" حلول کرده است. وی می‌‏گفت: "من و [[حسین بن روح]] وقتی داخل این کار شدیم، می‌‏دانستیم در چه امری وارد می‌‏شویم". [[حسین بن روح]]، [[شیعیان]] را از او بر حذر داشت و [[توقیع]] [[امام مهدی|صاحب الزمان]]{{ع}} در نفرین [[شلمغانی]] و چند مدعی دیگر [[بابیت]] بیرون آمد. با اعدام [[شلمغانی]] در ۳۲۲ ق نحله او هم به طور ظاهر از میان رفت و حتی یکی از مریدانش در همان جلسه [[محاکمه]]، سیلی به صورتش نواخت؛ اما عده‌‏ای از بقایای [[شلمغانیه]] گرد شخصی "بصری" نام- که مدعی بود [[روح]] [[شلمغانی]] در وی حلول کرده است، جمع شدند و چون وی به سال ۳۴۰ ق [[وفات]] یافت، به [[دستور]] مهلبی [[وزیر]]، [[جانشین]] وی بازداشت و خانه‏‌هایشان بازرسی شد.
*کتاب‏‌هایی در [[عقاید]] آن [[جماعت]] به دست آمد و معلوم شد [[جوانی]] از ایشان مدعی است [[روح]] [[امام علی|علی]]{{ع}} در وی حلول کرده و زنی مدعی است [[روح]] [[فاطمه زهرا|فاطمه]]{{س}} در وی حلول کرده است: و یکی از وابستگان [[بنی بسطام]] نیز از آن [[جماعت]] مدعی است: [[روح]] [[میکائیل]] در وی حلول کرده است. [[مهلبی‏]] می‌‏خواست آن‏ها را مجازات کند؛ اما آن‏ها نزد [[معز‌الدوله بویه‌‏ای]] چنین وانمود که [[شیعه]]‏اند و مهلبی برای آن‏که متهم به ضدیت با [[تشیع]] نشود، دیگر پی‏گیر آن‏ها نشد<ref>ر. ک: کتاب الغیبة، ص ۲۴۱؛ الفرق بین الفرق، ترجمه: محمد جواد مشکور، ص ۱۹۱</ref><ref>ر. ک: جمعی از نویسندگان، دایرة المعارف تشیّع، ج ۱۰، ص ۴۴</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۷۲ - ۲۷۳.</ref>.
*کتاب‏‌هایی در [[عقاید]] آن [[جماعت]] به دست آمد و معلوم شد [[جوانی]] از ایشان مدعی است [[روح]] [[امام علی|علی]]{{ع}} در وی حلول کرده و زنی مدعی است [[روح]] [[فاطمه زهرا|فاطمه]]{{س}} در وی حلول کرده است: و یکی از وابستگان [[بنی بسطام]] نیز از آن [[جماعت]] مدعی است: [[روح]] [[میکائیل]] در وی حلول کرده است. [[مهلبی‏]] می‌‏خواست آن‏ها را مجازات کند؛ اما آن‏ها نزد [[معز‌الدوله بویه‌‏ای]] چنین وانمود که [[شیعه]]‏اند و مهلبی برای آن‏که متهم به ضدیت با [[تشیع]] نشود، دیگر پی‏گیر آن‏ها نشد<ref>ر. ک: کتاب الغیبة، ص ۲۴۱؛ الفرق بین الفرق، ترجمه: محمد جواد مشکور، ص ۱۹۱</ref><ref>ر. ک: جمعی از نویسندگان، دایرة المعارف تشیّع، ج ۱۰، ص ۴۴</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۷۲ - ۲۷۳.</ref>.
==پرسش‌های وابسته==
==پرسش‌های وابسته==
* [[مدعیان نیابت امام مهدی چه کسانی هستند؟ (پرسش)]]
* [[مدعیان نیابت امام مهدی چه کسانی هستند؟ (پرسش)]]

نسخهٔ ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۳۱

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.


مقدمه

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر. ک: نعمت اللّه صفری فروشانی، غالیان، ص ۱۳۶
  2. ر. ک: کتاب الغیبة، ص ۲۴۱؛ الفرق بین الفرق، ترجمه: محمد جواد مشکور، ص ۱۹۱
  3. ر. ک: جمعی از نویسندگان، دایرة المعارف تشیّع، ج ۱۰، ص ۴۴
  4. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۷۲ - ۲۷۳.