حجر الاسود: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - ']] صفحه ' به ']]، ص') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
==حجر | ===اهمیت حجرالاسود=== | ||
*حجر الاسود از بخشهای مهم [[مسجد الحرام]] و بر رکن جنوب شرقی [[کعبه]] [[منصوب]] است و سنگی آسمانی و بیضی شکل و سیاهرنگ است که بوسیدن و لمس آن [[مستحب]] بوده و [[واجب]] است [[طواف]] از محازی آن آغاز و به همانجا ختم شود. این سنگ به همراه [[حضرت آدم]]{{ع}} از [[بهشت]] به [[زمین]] آمد و در [[طوفان نوح]] به زیر [[خاک]] رفت و [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} آن را بیرون آورد و همواره در طول [[تاریخ]] به ویژه در [[تاریخ]] [[صدر اسلام]] از [[ارزش]] و اعتبار ویژهای برخوردار بوده است<ref>ر.ک: تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۷۱؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامۀ آخرالزمان، ص۲۱۷؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامۀ مهدویت، ص۱۶۵.</ref>. در روایتی از [[رسول خدا]]{{صل}} آمده است: «[[حجر الاسود]] دست [[خدا]] بر روی [[زمین]] است و کسی که به آن دست میکشد، با [[خدا]] [[پیمان]] میبندد». در [[روایات]] آمده است هنگام [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}}، آن جناب در [[مسجد الحرام]] ظاهر میشود و نزدیک [[حجر الاسود]] رفته و [[حجر الاسود]] به شکل پرندههایی سفید رنگ درمیآید و با آن [[حضرت]] [[بیعت]] میکنند. سپس سایر [[یاران]] [[حضرت]] با ایشان [[بیعت]] نموده و [[حجر الاسود]] [[شاهد]] [[بیعت]] آنان خواهد بود<ref>ر.ک: حیدرزاده، عباس، فرهنگنامۀ آخرالزمان، ص۲۱۷. </ref>. | |||
*یکی از خصوصیات این سنگ آن است که هرگاه از جای خود برداشته شود کسی جز [[پیامبران الهی]] یا اوصیای ایشان [[قادر]] به [[نصب]] آن سنگ در جای خود نخواهد بود و اگر شخص دیگری آن را [[نصب]] کند در جای خود قرار نمیگیرد و به [[زمین]] میافتد. این واقعه در [[زمان غیبت]] نیز اتفاق افتاده که مربوط به حملۀ [[قرامطه]] به [[مکه]] و به سرقت بردن سنگ [[حجر الاسود]] و [[نصب]] آن در [[مسجد کوفه]] میشود، بنا به گفتۀ [[راوی]] هرکسی آن را برمیداشت و میخواست در محل خود بگذارد کمی به خود میلرزید و دوباره میافتاد، همه متحیر مانده و نمیدانستند چه باید بکنند؟ تا اینکه [[جوانی]] گندمگون که چهرۀ [[زیبایی]] داشته جلو آمده و سنگ را در محل خود قرار میدهد و سنگ بدون هیچ لرزشی بر جای خود میایستد گویی هیچگاه نیفتاده بود<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۵۸ ـ ۵۹.</ref>.<ref>ر.ک: تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۷۱؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامۀ آخرالزمان، ص۲۱۷.</ref> | |||
===حجرالاسود در [[زمان ظهور]]=== | |||
*برخی از [[روایات]] دلالت بر اهمیت و [[جایگاه]] حجرالاسود در عصر [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} دارند که عبارتاند از: | |||
#[[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: «به [[خدا]] [[سوگند]]! گویا میبینم [[قائم]] پشت خود را به [[حجر الاسود]] تکیه داده از [[خداوند]] سبحانه و تعالی میخواهد به [[حق]] خود برسد آنگاه [[قائم]] میفرماید: ای [[مردم]]! هر کس دربارۀ [[حضرت آدم]] با من [[احتجاج]] کند بداند من از او به [[آدم]] برترم و آن کس که در رابطه با شخصیت [[نوح]] با من [[احتجاج]] کند من بر او به [[نوح]] مقدم هستم و هر کس بخواهد دربارۀ [[ابراهیم]] با من [[مجادله]] کند من از او به [[ابراهیم]] [[برتری]] دارم و اگر کسی بخواهد با شخصیت [[محمد]] {{صل}} با من محاجه کند به طور [[مسلم]] من به [[حضرت محمد]] از او اولی هستم و هرکس بخواهد در [[قرآن]] با من [[مجادله]] نماید من از همه اولی به [[قرآن]] [[خداوند]] هستم»<ref>{{متن حدیث|وَ اللَّهِ لَکَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَی الْقَائِمِ{{ع}} وَ قَدْ أَسْنَدَ ظَهْرَهُ إِلَی الْحَجَرِ ثُمَ یَنْشُدُ اللَّهَ حَقَّهُ ثُمَّ یَقُولُ: یَا أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ یُحَاجَّنِی فِی اللَّهِ فَأَنَا أَوْلَی بِاللَّهِ، أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ یُحَاجَّنِی فِی آدَمَ فَأَنَا أَوْلَی بِآدَمَ، أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ یُحَاجَّنِی فِی نُوحٍ فَأَنَا أَوْلَی بِنُوحٍ، أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ یُحَاجَّنِی فِی إِبْرَاهِیمَ فَأَنَا أَوْلَی بِإِبْرَاهِیمَ، أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ یُحَاجَّنِی فِی مُوسَی}}؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص ۱۸۱؛ تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۵۶؛ تفسیر قمی، ج ۲، ص ۲۰۴.</ref>.<ref>ر.ک: سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامۀ مهدویت، ص۱۶۵.</ref> | |||
#از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] شده مابین [[رکن یمانی]] و [[حجر الاسود]]، هفتاد [[پیغمبر]] مدفوناند که همه از [[گرسنگی]] و [[سختی]] از [[دنیا]] رفتهاند<ref>{{متن حدیث|دُفِنَ مَا بَیْنَ الرُّکْنِ الْیَمَانِیِّ وَ الْحَجَرِ الْأَسْوَدِ سَبْعُونَ نَبِیّاً أَمَاتَهُمُ اللَّهُ جُوعاً وَ ضُرّا}}؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۴۶۴.</ref>. | |||
#[[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: «سه سنگ از [[بهشت]] آمده: [[حجر الاسود]]، سنگ [[مقام ابراهیم]] و سنگ [[بنی اسرائیل]]»<ref>ر.ک: معارف و معاریف، ج ۴، ص ۴۰۵.</ref>. | |||
#[[عبدالله]] بن [[صالح]] میگوید: [[حضرت بقیة الله]]{{ع}} را در مقابل [[حجر الاسود]] دیدم که [[مردم]] به طرف [[حجر الاسود]] [[هجوم]] میبردند و ایشان میفرمودند: «به این [[مأمور]] نیستند»<ref>{{متن حدیث|أَنَّهُ رَآهُ عِنْدَ الْحَجَرِ الْأَسْوَدِ وَ النَّاسُ یَتَجَاذَبُونَ عَلَیْهِ وَ هُوَ یَقُولُ مَا بِهَذَا أُمِرُوا}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج ۱، ص ۳۳۱؛ غیبة طوسی، ص ۱۶۲.</ref>. | |||
#[[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: «نخستین چیزی که از [[عدالت]] [[قائم]]{{ع}} ظاهر میشود این است که منادی اعلام میکند آنان که [[طواف]] مستحبّی میکنند مطاف و حجرالاسود را برای کسانی که [[طواف]] [[واجب]] میکنند خالی کنند»<ref>{{متن حدیث|أَوَّلُ مَا یُظْهِرُ الْقَائِمُ مِنَ الْعَدْلِ أَنْ یُنَادِیَ مُنَادِیهِ أَنْ یُسَلِّمَ صَاحِبُ النَّافِلَةِ لِصَاحِبِ الْفَرِیضَةِ الْحَجَرَ الْأَسْوَدَ وَ الطَّوَاف}}؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۴؛ الزام الناصب، ص ۲۲۳.</ref>.<ref>ر.ک: تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۷۱.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |
نسخهٔ ۲۸ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۸:۰۲
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حجر الاسود (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
اهمیت حجرالاسود
- حجر الاسود از بخشهای مهم مسجد الحرام و بر رکن جنوب شرقی کعبه منصوب است و سنگی آسمانی و بیضی شکل و سیاهرنگ است که بوسیدن و لمس آن مستحب بوده و واجب است طواف از محازی آن آغاز و به همانجا ختم شود. این سنگ به همراه حضرت آدم(ع) از بهشت به زمین آمد و در طوفان نوح به زیر خاک رفت و حضرت ابراهیم(ع) آن را بیرون آورد و همواره در طول تاریخ به ویژه در تاریخ صدر اسلام از ارزش و اعتبار ویژهای برخوردار بوده است[۱]. در روایتی از رسول خدا(ص) آمده است: «حجر الاسود دست خدا بر روی زمین است و کسی که به آن دست میکشد، با خدا پیمان میبندد». در روایات آمده است هنگام ظهور حضرت مهدی (ع)، آن جناب در مسجد الحرام ظاهر میشود و نزدیک حجر الاسود رفته و حجر الاسود به شکل پرندههایی سفید رنگ درمیآید و با آن حضرت بیعت میکنند. سپس سایر یاران حضرت با ایشان بیعت نموده و حجر الاسود شاهد بیعت آنان خواهد بود[۲].
- یکی از خصوصیات این سنگ آن است که هرگاه از جای خود برداشته شود کسی جز پیامبران الهی یا اوصیای ایشان قادر به نصب آن سنگ در جای خود نخواهد بود و اگر شخص دیگری آن را نصب کند در جای خود قرار نمیگیرد و به زمین میافتد. این واقعه در زمان غیبت نیز اتفاق افتاده که مربوط به حملۀ قرامطه به مکه و به سرقت بردن سنگ حجر الاسود و نصب آن در مسجد کوفه میشود، بنا به گفتۀ راوی هرکسی آن را برمیداشت و میخواست در محل خود بگذارد کمی به خود میلرزید و دوباره میافتاد، همه متحیر مانده و نمیدانستند چه باید بکنند؟ تا اینکه جوانی گندمگون که چهرۀ زیبایی داشته جلو آمده و سنگ را در محل خود قرار میدهد و سنگ بدون هیچ لرزشی بر جای خود میایستد گویی هیچگاه نیفتاده بود[۳].[۴]
حجرالاسود در زمان ظهور
- برخی از روایات دلالت بر اهمیت و جایگاه حجرالاسود در عصر ظهور حضرت مهدی(ع) دارند که عبارتاند از:
- امام باقر(ع) فرمودند: «به خدا سوگند! گویا میبینم قائم پشت خود را به حجر الاسود تکیه داده از خداوند سبحانه و تعالی میخواهد به حق خود برسد آنگاه قائم میفرماید: ای مردم! هر کس دربارۀ حضرت آدم با من احتجاج کند بداند من از او به آدم برترم و آن کس که در رابطه با شخصیت نوح با من احتجاج کند من بر او به نوح مقدم هستم و هر کس بخواهد دربارۀ ابراهیم با من مجادله کند من از او به ابراهیم برتری دارم و اگر کسی بخواهد با شخصیت محمد (ص) با من محاجه کند به طور مسلم من به حضرت محمد از او اولی هستم و هرکس بخواهد در قرآن با من مجادله نماید من از همه اولی به قرآن خداوند هستم»[۵].[۶]
- از امام صادق(ع) روایت شده مابین رکن یمانی و حجر الاسود، هفتاد پیغمبر مدفوناند که همه از گرسنگی و سختی از دنیا رفتهاند[۷].
- امام باقر(ع) فرمودند: «سه سنگ از بهشت آمده: حجر الاسود، سنگ مقام ابراهیم و سنگ بنی اسرائیل»[۸].
- عبدالله بن صالح میگوید: حضرت بقیة الله(ع) را در مقابل حجر الاسود دیدم که مردم به طرف حجر الاسود هجوم میبردند و ایشان میفرمودند: «به این مأمور نیستند»[۹].
- امام صادق(ع) فرمودند: «نخستین چیزی که از عدالت قائم(ع) ظاهر میشود این است که منادی اعلام میکند آنان که طواف مستحبّی میکنند مطاف و حجرالاسود را برای کسانی که طواف واجب میکنند خالی کنند»[۱۰].[۱۱]
جستارهای وابسته
- آخر الزمان
- آدینه (جمعه)
- آستانه عسکریین
- آستانه قیامت
- آفتاب پشت ابر (خورشید پشت ابر)
- آینده پژوهی
- آیین جدید دین در عصر ظهور
- اَبدال
- ابوالادیان
- ابوصالح
- ابوالقاسم (امام مهدی)
- اثناعشریه
- احمد (امام مهدی)
- احمد بن اسحاق قمی
- احمد بن هلال کرخی
- احمدیه (قادیانیه)
- اخیار
- ادله رجعت
- اسماعیلیه
- أشراط الساعه
- اصحاب قائم (یاران امام مهدی)(ع)
- اصحاب کهف
- اقامتگاه امام مهدی در عصر ظهور (مسجد سهله)
- القاب امام مهدی (ع)
- امامت امام مهدی (ع)
- امامت و مهدویت
- امام حسن عسکری
- امام زمان (صاحب الزمان)
- امام شناسی (مرگ جاهلی)
- امام مهدی از ولادت تا ظهور
- امامیه
- امدادهای غیبی
- امکان رجعت (رجعت)
- امنیت (حکومت جهانی)
- انتظار فرج
- انتقام
- انجمن حجتیه
- انطاکیه
- اوتاد
- اهل سنت و امام مهدی موعود
- اهل سنّت و ولادت امام مهدی (ع)
- اهل کتاب در عصر ظهور
- ایام الله
- ایستادن هنگام شنیدن لقب قائم
- باب (علی محمد شیرازی)
- بابیه (باب)
- باران های پیاپی
- باقریه
- البرهان فی علامات امام مهدی آخر الزمان
- بعثت امام مهدی
- بلالی (محمد بن علی بن بلال)
- بلالیه
- بهائیت
- البیان فی اخبار صاحب الزمان
- بیت الحمد
- بیت المقدس
- بیدا (خسف به بیدا)
- بیعت امام مهدی
- بیعت نامه امام مهدی
- البیعه لله
- پایان تاریخ (آخرالزمان)
- پدر امام مهدی (امام حسن عسکری)
- پدر امام مهدی و اهل سنّت
- پرچم امام مهدی
- پرچم های سیاه
- پیراهن امام مهدی
- تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم
- تاریخ عصر غیبت
- تاریخ غیبت کبرا
- تشرف (ملاقات با امام مهدی
- تکذیب وقت گزاران وقت ظهور
- تَناثُرُ النُّجُوم
- توقیع
- جبرئیل
- جده
- جزیره خضرا
- جزیره خضرا در ترازوی نقد
- جعفر کذاب
- جمعه
- جنگ افزارهای امام مهدی (سلاح امام مهدی)
- حجت
- حجر الاسود
- حدیث غدیر
- حدیث لوح حضرت زهرا (لوح حضرت زهرا)
- حدیث معراج
- حِرْز امام مهدی
- حرمت نام بردن امام مهدی
- حسن شریعی
- حسین بن روح نوبختی
- حسین بن منصور حلاج
- حکومت جهانی
- حکومت صالحان
- حکومت مستضعفان
- حکیمه خاتون
- حیرت
- خاتم الاوصیاء
- خراسانی (خروج خراسانی)
- خردسال ترین پیشوای معصوم (امامت امام مهدی)
- خروج خراسانی
- خروج دابة الاَرض
- خروج دجال
- خروج سفیانی
- خروج سید حسنی
- خروج شعیب بن صالح
- خروج شیصبانی
- خروج عوف سلمی
- خروج امام مهدی (قیام امام مهدی)
- خروج یأجوج (یأجوج و مأجوج)
- خروج یمانی
- خسف به بیداء
- خسوف و کسوف غیرعادی
- خضر
- خلافت موعود
- خورشید پشت ابر
- خطبه قیام
- خورشید مغرب
- خیمه
- دابه الارض (خروج دابه الارض)
- دادگستر جهان
- دانشمندان عامه و امام مهدی موعود
- دجال (خروج دجال)
- در انتظار ققنوس
- در فجر ساحل
- دست بر سر گذاشتن
- دعای افتتاح
- دعای عهد
- دعای ندبه
- دعای سمات
- دوازده امامی (اثناعشریه)
- دولت کریمه (حکومت جهانی)
- دین در آخرالزمان (آخرالزمان)
- دین عصر ظهور
- ذی طوی
- رایات سود (پرچم های سیاه)
- رحلت امام مهدی (فرجام امام مهدی)
- رجعت
- رجعت کنندگان
- رکن و مقام
- رؤیت امام مهدی (ملاقات امام مهدی)
- زبور داود
- زمینه سازان ظهور
- زنان آخرالزمان (آخرالزمان)
- زنان و قیام امام مهدی (یاران امام مهدی)
- زندگی آخرالزمان (آخرالزمان)
- زیارت آل یس
- زیارت ناحیه مقدسه
- زیارت رجبیه
- زیدیه
- سازمان وکالت
- سامرا
- سرداب سامرا
- سلاح امام مهدی
- سفیانی (خروج سفیانی)
- سید حسنی (خروج سید حسنی)
- سیره حکومتی امام مهدی
- سیصد و سیزده
- شاهدان ولادت امام مهدی
- شرایط ظهور
- شرید
- شریعیه
- شعبان
- شعیب بن صالح (خروج شعیب)
- شلمغانیه
- شمائل امام مهدی
- شمشیر امام مهدی (سلاح امام مهدی)
- شهادت امام مهدی (فرجام امام مهدی)
- شیخیه
- شیطان (کشته شدن شیطان)
- شیصبانی (خروج شیصبانی)
- شیعه
- صاحب الامر
- صاحب الدار
- صاحب الزمان
- صاحب السیف
- صاحب الغیبه
- صاید بن صید (خروج دجال)
- صقیل (مادر امام مهدی)
- صیحه آسمانی (ندای آسمانی)
- طالقان
- طرید
- طلوع خورشید از مغرب
- طویل العمر
- طی الارض
- طیبه
- ظهور
- عاشورا
- عبرتایی (احمد بن هلال)
- عثمان بن سعید عمری
- عدد یاران امام مهدی (سیصد و سیزده)
- عدل و قسط (حکومت جهانی)
- العرف الوردی فی اخبار الامام مهدی
- عسکریه
- عصائب
- عصر زندگی
- عقد الدرر فی اخبار المنتظر
- علایم ظهور (نشانه های ظهور)
- علائم قیامت (اشراط الساعه)
- علی بن محمد سمری
- غار انطاکیه (انطاکیه)
- غایب (امام غایب)
- غریم
- غلام
- غیبت (پنهان شدن)
- الغیبه
- غیبت صغرا
- غیبت کبرا
- فترت
- فرید
- فرجام امام مهدی
- فرجام شناسی (آینده پژوهی)
- فضیلت انتظار فرج (انتظار فرج)
- فضیلت منتظران (منتظر)
- فلسفه رجعت (رجعت)
- فلسفه غیبت صغرا (غیبت صغرا)
- فلسفه غیبت (غیبت امام مهدی)
- فواید امام غایب
- فوتوریسم
- قائم
- قادیانیه
- قتل نفس زَکیّه
- قم
- قیامت صغرا (رجعت)
- قیام های پیش از ظهور
- کتاب الغیبه للحجه
- کشته شدن شیطان
- کمال الدین و تمام النعمه
- کوفه
- کنیه امام مهدی (ابوالقاسم)
- کوه رَضْوی
- کیسانیه
- لباس امام مهدی (پیراهن امام مهدی)
- لوح حضرت زهرا
- مادر امام مهدی
- متمهدی (مدعیان مهدویت)
- مثلث برمودا (جزیره خضرا)
- محدَّث
- محل بیعت امام مهدی (رکن و مقام)
- محل ظهور امام مهدی (مسجد الحرام)
- محل قتل نفس زکیه (رکن و مقام)
- محمد
- محمد بن عثمان بن سعید عمری
- محمد بن علی بن هلال
- محمد بن علی شلمغانی
- محمد بن نصیر نمیری
- محمدیه
- مدعیان بابیت
- مدعیان مهدویت
- مرجع تقلید
- مردان آخرالزمان (آخرالزمان)
- مرکز حکومت امام مهدی (مسجد کوفه)
- مرگ جاهلی
- مرگ سرخ
- مرگ سفید
- مستضعف
- مسجد جمکران
- مسجد الحرام
- مسجد سهله
- مسجد صاحب الزمان (مسجد جمکران)
- مسجد کوفه
- مصلای جمعه و جماعات در عصر ظهور (مسجد کوفه)
- مضطر
- معجم احادیث الامام المهدی
- معمرین
- مغیریه
- مقتدای مسیح
- مکیال المکارم فی فواید الدعاء للقائم
- ملاحم و فتن
- ملاقات با امام مهدی
- ملیکه (مادر امام مهدی)
- منتخب الاثر
- منتظِر
- منتَظَر
- منتقم
- منصور
- موتور
- موسویه
- موعود مسیحیت
- موعود یهود
- مهدی
- مهدی سودانی
- مهدی موعود
- مهدویت
- ممهدون (زمینه سازان ظهور)
- مهدویت پژوهی (آینده پژوهی)
- امام مهدی شخصی و امام مهدی نوعی
- مهدیه
- میراث دار پیامبران
- ناحیه مقدسه
- نام های حضرت محمد (احمد)
- ناووسیه
- نجبا
- ندای آسمانی
- نرگس (مادر امام مهدی)
- نزول عیسی
- نشانه های آخرالزمان (آخرالزمان
- نشانه های ظهور
- نفس زکیه
- نماز امام زمان
- نواب خاص
- نیابت خاص
- نیابت عام
- نیمه شعبان
- وقاتون (وقت ظهور)
- وقت ظهور
- وقت معلوم
- وکلای امام مهدی
- ولادت امام مهدی
- ولایت فقیه
- ولی فقیه
- همسر و فرزند امام مهدی
- هیبت امام مهدی
- یأجوج و مأجوج
- یاران امام مهدی
- یالثارات الحسین
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۷۱؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامۀ آخرالزمان، ص۲۱۷؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامۀ مهدویت، ص۱۶۵.
- ↑ ر.ک: حیدرزاده، عباس، فرهنگنامۀ آخرالزمان، ص۲۱۷.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۵۸ ـ ۵۹.
- ↑ ر.ک: تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۷۱؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامۀ آخرالزمان، ص۲۱۷.
- ↑ «وَ اللَّهِ لَکَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَی الْقَائِمِ(ع) وَ قَدْ أَسْنَدَ ظَهْرَهُ إِلَی الْحَجَرِ ثُمَ یَنْشُدُ اللَّهَ حَقَّهُ ثُمَّ یَقُولُ: یَا أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ یُحَاجَّنِی فِی اللَّهِ فَأَنَا أَوْلَی بِاللَّهِ، أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ یُحَاجَّنِی فِی آدَمَ فَأَنَا أَوْلَی بِآدَمَ، أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ یُحَاجَّنِی فِی نُوحٍ فَأَنَا أَوْلَی بِنُوحٍ، أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ یُحَاجَّنِی فِی إِبْرَاهِیمَ فَأَنَا أَوْلَی بِإِبْرَاهِیمَ، أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ یُحَاجَّنِی فِی مُوسَی»؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص ۱۸۱؛ تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۵۶؛ تفسیر قمی، ج ۲، ص ۲۰۴.
- ↑ ر.ک: سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامۀ مهدویت، ص۱۶۵.
- ↑ «دُفِنَ مَا بَیْنَ الرُّکْنِ الْیَمَانِیِّ وَ الْحَجَرِ الْأَسْوَدِ سَبْعُونَ نَبِیّاً أَمَاتَهُمُ اللَّهُ جُوعاً وَ ضُرّا»؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۴۶۴.
- ↑ ر.ک: معارف و معاریف، ج ۴، ص ۴۰۵.
- ↑ «أَنَّهُ رَآهُ عِنْدَ الْحَجَرِ الْأَسْوَدِ وَ النَّاسُ یَتَجَاذَبُونَ عَلَیْهِ وَ هُوَ یَقُولُ مَا بِهَذَا أُمِرُوا»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج ۱، ص ۳۳۱؛ غیبة طوسی، ص ۱۶۲.
- ↑ «أَوَّلُ مَا یُظْهِرُ الْقَائِمُ مِنَ الْعَدْلِ أَنْ یُنَادِیَ مُنَادِیهِ أَنْ یُسَلِّمَ صَاحِبُ النَّافِلَةِ لِصَاحِبِ الْفَرِیضَةِ الْحَجَرَ الْأَسْوَدَ وَ الطَّوَاف»؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۴؛ الزام الناصب، ص ۲۲۳.
- ↑ ر.ک: تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۷۱.