ناووسیه

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.

مقدمه

ناووسیه برگرفته از اسم شخصی با نام ناووس از اهالی بصره است^[۱].
برخی گفتند: او عبد اللّه بن ناووس یا عجلان بن ناووس نام داشت. وی می‌‏گفت: "حضرت علی(ع) برترین فرد امت اسلام بود و هرکس او را تفضیل ندهد، کافر است".
ناووسیه عقیده داشتند جعفر بن محمّد(ع) زنده است و نمی‌‏میرد. او مهدی آخر الزمان است. آشکار می‌‏شود و بر مردمان فرمانروایی می‏‌کند. آنان می‌‏پنداشتند از وی روایت شده است: "اگر کسی بر شما فراز آید و بگوید مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته است، باور نکنید و بدانید من سرور شما و دارنده شمشیر هستم" به سبب کلمه شمشیر، این طایفه را صارمیه نیز خوانده‏‌اند"^[۲].
روشن است این ادعا درباره امام صادق(ع) درست نیست و طبق شهادت مسلّم تاریخ آن حضرت به شهادت رسیده است^[۳]. امام صادق(ع) خود فرمود: "هنگامی که سه اسم محمّد، علی و حسن، به طور متوالی در امامان(ع) جمع شد، چهارمین آنان قائم است".
مفضل بن عمر گوید: بر امام صادق(ع) وارد شدم و عرض کردم: "ای آقای من! کاش جانشین خودت را به ما معرفی می‌‏کردی. فرمود: ای مفضّل! امام بعد از من فرزندم موسی است و امام خلف و موعود منتظر "محمد"، فرزند حسن بن علی بن محمّد بن علی بن موسی(ع) است^[۴].
این گروه، پس از چندی از بین رفتند^[۵] ^[۶].

ناووسیه در موعودنامه

فرقه‌ای از غلاة، اتباع، "عجلان" یا "عبدالله بن ناووس بصری" هستند که امام جعفر صادق (ع) را امام زنده غایب و مهدی منتظر و قائم آل محمد (ص) می‌دانند^[۷]. یکی از ناووسیه به نام عنبسه بن مصعب، حدیثی از امام صادق (ع) جعل نمود که ایشان فرمود: اگر کسی به شما خبر داد که وی مرا غسل داده و کفن کرده و دفن نموده، سخنش را باور مکنید^[۸]^[۹].

پرسش‌‌های وابسته

فرقه‌های انحرافی مهدویت کدامند؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۸۴
↑ ر. ک: محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۴۳۶
↑ ر. ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، مقدمه
↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۴، ح ۴
↑ ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، فصل ۱، الدلیل علی فساد قول الناووسیه
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۴۴۰ - ۴۴۱.
↑ معارف و معاریف، ج ۱۰، ص ۶۳.
↑ بحار الانوار، ج ۳۷، ص ۹.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۷۲۸.

[1] شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۸۴

[2] ر. ک: محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۴۳۶

[3] ر. ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، مقدمه

[4] شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۴، ح ۴

[5] ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، فصل ۱، الدلیل علی فساد قول الناووسیه

[6] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۴۴۰ - ۴۴۱.

[7] معارف و معاریف، ج ۱۰، ص ۶۳.

[8] بحار الانوار، ج ۳۷، ص ۹.

[9] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۷۲۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]