ندای آسمانی

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Saqi (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۹ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۳۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.


مقدمه

  • از نشانه‌های حتمی ظهور ندای آسمانی است که صیحه نام دارد. منظور از صیحه، صدایی است که در آستانۀ ظهور امام زمان (ع) طنین انداز شده و همۀ مردم آنرا می‌شنوند. برای این صدای آسمانی غیر از تعبیر صیحه، از تعابیر دیگر همچون "نداء"، "صوت" و "فزع" اعلان"، "فزعه" و "هدّه" نیز استفاده شده است.[۱].
  • بنابر روایات شیعه، جبرئیل نخستین کسی است که با امام زمان (ع) بیعت و با صدایی بلند به گونه‌ای که به گوش همه جهانیان برسد، این آیه را تلاوت می‌کند:  أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلاَ تَسْتَعْجِلُوهُ [۲][۳] آیه  وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ [۴] نیز درباره این حادثه، تأویل شده است[۵][۶].
  • در مورد صیحه سه دسته روایت وجود دارد:
  1. روایاتی که به صورت اجمال وجود و حتمی بودن ندا را مطرح می کنند؛ ابوحمزه ثمالی می‌گوید به امام باقر (ع) عرض کردم:[۷] "آیا خروج سفیانی حتمی است؟" فرمود: «آری، و ندا هم حتمی است.»[۸]
  2. روایاتی که از دو گونه ندا سخن می‌گوید: ندای حق و ندای باطل که یکی پس از دیگری روی خواهد داد؛ امام باقر (ع) فرمودند:[۹] «ندا دهندهای از آسمان ندا می‌دهد که فلان بن فلان امام است و اسمش را هم می‌آورد. ابلیس ملعون نیز از زمین ندا می‌کند، همان طور که در شب پیمان عقبه، به رسول خدا (ص) ندا کرد»[۱۰]
  3. روایاتی که از ندای به نام قائم(ع) بدون پرداختن به ندای باطل، خبر می‌دهند؛ امام باقر (ع) فرمودند:[۱۱] «از نشانه‌های ظهور، خروج سفیانی و ... ندادهندهای است که به نام او (قائم(ع)) و پدرش ندا می‌دهد.»[۱۲].
  • از مجموع روایات و مطالب به دست می‌آید:
  1. ندای آسمانی، از نشانه‌‏های حتمی ظهور شمرده شده است.[۱۳]
  2. این صدا، از آسمان شنیده می‌‏شود؛ به گونه‏‌ای که همۀ مردم کره زمین آنرا می‌‏شنوند و به خود می‌‏آیند.[۱۴] با تعبیرهای: "إِنَّ الْحَق‏ لِعَلِيٍّ وَ شِيعَتِهِ"و إِنَّ الْحَقِّ فِي آلِ مُحَمَّدٍ".[۱۵]
  3. محتوای این پیام آسمانی، دعوت به حق و حمایت از حضرت مهدی (ع) و بیعت با آن حضرت است.[۱۶]
  4. همزمان با شنیده شدن این صدا از آسمان یا کمی پس از آن، روی زمین نیز صدایی شنیده می‏‌شود. ندا دهنده آن، شیطان است که مردم را به گمراهی فرا می‌‏خواند و می‌‏کوشد با ایجاد تردید در مردم، آنان را از حمایت مهدی (ع) و اجابت دعوت آسمانی، بازدارد.[۱۷].

ویژگی‌های ندای آسمانی

ندای آسمانی در درسنامه

  • این نشانه، در منابع شیعه و اهل سنت با واژه‌هایی چند، بیان شده است؛ از جمله:
    • نداء: در لغت به معنای بلند کردن و آشکار ساختن صدا است و گاهی فقط به صدا اطلاق می‌شود[۲۱]. این واژه در قرآن در موارد مختلفی به کار رفته است[۲۲]. عموم روایات مربوط به ندای آسمانی، از این واژه بهره برده‌اند.
    • صیحه: در لغت به معنای فریاد و صدای بلند بوده و در قرآن نیز به کار رفته است[۲۳]. اگر چه در روایات فراوانی صیحه در معنای "ندا" به کار رفته است؛ اما در بعضی، صیحه و ندا دو پدیده دانسته شده است[۲۴].
    • صوت: در لغت به معنای صدای سخن است[۲۵]. این واژه نیز در آیاتی از قرآن به کار رفته است[۲۶] و اینجا منظور از ندای آسمانی، صدایی است که در آستانه ظهور حضرت مهدی(ع) همه مردم، آن را از آسمان می‌شنوند.
  • حتمی بودن ندای آسمانی: کلینی با ذکر سند از عمر بن حنظله نقل کرده که گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که فرمود: «"خَمْسُ عَلَامَاتٍ قَبْلَ قِیَامِ الْقَائِمِ الصیْحَهُ وَ… "»[۲۷]؛ پنج نشانه پیش از قیام قائم است؛ صیحه و…. ابو بصیر می‌گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم: فدایت شوم! خروج قائم چه زمانی است؟ آن حضرت فرمود: «"إِنا أَهْلَ الْبَیْتِ لَا نُوَقتُ وَ قَدْ قَالَ مُحَمدٌ(ص) کَذَبَ الْوَقاتُونَ یَا بَا مُحَمدٍ إِن قُدامَ هَذَا الْأَمْرِ خَمْسَ عَلَامَاتٍ أَولُهُن الندَاءُ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ وَ… "»[۲۸]؛ ما خاندان هرگز وقتی را معین نمی‌کنیم؛ زیرا حضرت محمد(ص) فرموده است: وقت گذاران دروغ می‌گویند.‌ای ابا محمد! همانا پیشاپیشِ این امر پنج نشانه است: نخستین آنها آوازی است در ماه رمضان،…. صدوق با ذکر سند از عمر بن حنظله نقل کرده که امام صادق(ع) فرمود: «"قَبْلَ قِیَامِ الْقَائِمِ(ع) خَمْسُ عَلَامَاتٍ مَحْتُومَاتٍ الْیَمَانِی وَ السفْیَانِی وَ الصیْحَهُ وَ قَتْلُ النفْسِ الزکِیهِ وَ الْخَسْفُ بِالْبَیْدَاءِ"»[۲۹]؛ پیش از قیام قائم، پنج نشانه حتمی خواهد بود: یمانی، سفیانی، صیحه، قتل نفس زکیه و خسف به بیداء. در این روایات به روشنی، به نشانه بودن ندای آسمانی تصریح شده است.
  • چگونگی و گستره ندای آسمانی: این ندا توسط جبرئیل بلند می‌شود و همه انسان‌ها با گویش‌های مختلف آن را می‌فهمند و همه به صورت یکنواخت آن را می‌شنوند. درباره گستره آن در روایتی از امام باقر(ع) نقل شده است: «"… یُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السمَاءِ بِاسْمِ الْقَائِمِ(ع) فَیَسْمَعُ مَنْ بِالْمَشْرِقِ وَ مَنْ بِالْمَغْرِبِ…"»[۳۰]؛ ندا دهنده‌ای از آسمان به نام قائم ندا می‌دهد که هر کس در شرق و غرب است، آن را می‌شنوند. با توجه به این روایات و نیز رسالت فراگیر حضرت مهدی(ع) برای همه مردم، به راحتی می‌توان مخاطبان این ندای آسمانی را همگان دانست و چنانچه به دیگر جانداران نیز اشاره شده، بدان جهت است که آنها نیز از این ظهور به طور تکوینی آگاه شده و از ظهور حجت الهی و رفع ستم بر انسان‌ها، شادمان می‌شوند. از عمومی بودن ندای آسمانی، می‌توان فهمید که هر کس به زبان خود آن را شنیده و می‌فهمد. در بعضی از روایات تصریح شده که هر کس به زبان خود آن را می‌شنود. در این‌باره زراره از امام صادق(ع) روایت می‌کند که: «"یُنَادِی مُنَادٍ بِاسْمِ الْقَائِمِ(ع) قُلْتُ خَاص أَوْ عَام قَالَ عَام یَسْمَعُ کُل قَوْمٍ بِلِسَانِهِمْ قُلْتُ فَمَنْ یُخَالِفُ الْقَائِمَ(ع) وَ قَدْ نُودِیَ بِاسْمِهِ قَالَ لَا یَدَعُهُمْ إِبْلِیسُ حَتی یُنَادِیَ فِی آخِرِ اللیْلِ فَیُشَککُ الناسَ یدعهم إبلیس حتی ینادی فی آخر اللیل و یشکک الناس"»[۳۱]؛ نداکننده‌ای قائم(ع) را به نام می‌خواند. گفتم: ندای خاص است یا ندای عام؟ فرمود: ندای عام است و هر ملتی به زبان خود آن را می‌شنود. گفتم: پس چه کسی با او مخالفت می‌کند، در حالی که او را به نام می‌خوانند؟ فرمود: ابلیس آنان را رها نمی‌کند و در آخر شب ندا می‌کند و مردم را به شک می‌اندازد! بیشتر روایات، آسمان را به عنوان محل ندای آسمانی معرفی کرده‌اند. محمد بن علی حلبی از امام صادق(ع) نقل می‌کند: «"… وَ الندَاءُ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ خُرُوجُ الْقَائِمِ مِنَ الْمَحْتُومِ قُلْتُ وَ کَیْفَ الندَاءُ قَالَ یُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السمَاءِ…"»[۳۲]؛ … ندای آسمانی نیز از علامات حتمی است و خروج حضرت قائم نیز حتمی است، عرض کردم: ندای آسمانی چگونه است؟ فرمود: یک منادی در اول روز از آسمان ندا کند….
  • زمان ندای آسمانی: یکی از بحث‌هایی که درباره ندای آسمانی مطرح می‌شود، زمان آن است و از آنجا که روایات درباره زمان ندای آسمانی به صورت گوناگون ذکر شده، بنابراین دیدگاه‌های متفاوتی پدید آمده است؛ این دیدگاه‌ها عبارت است از:
  • الف) پیش ازظهور: آنچه مشهور است اینکه صیحه آسمانی، در ماه مبارک رمضان اتفاق خواهد افتاد. نعمانی با ذکر سند از ابو بصیر و او از امام باقر(ع) نقل کرده که فرمود: «"الصیْحَهُ لَا تَکُونُ إِلا فِی شَهْرِ رَمَضَانَ شَهْرِ اللهِ وَ هِیَ صَیْحَهُ جَبْرَئِیلَ إِلَی هَذَا الْخَلْقِ ثُم قَالَ یُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السمَاءِ بِاسْمِ الْقَائِمِ(ع) فَیَسْمَعُ مَنْ بِالْمَشْرِقِ وَ مَنْ بِالْمَغْرِبِ…"»؛ آن صیحه جز در ماه رمضان ماه خدا بر نخواهد خاست؛ همان آوای بس بلند جبرئیل(ع) بدین مردمان است، بعد فرمود: نداکننده‌ای از آسمان به نام حضرت قائم(ع) ندا سر می‌دهد و هر که در مشرق و مغرب است، می‌شنود…. همه کسانی که این روایت و مانند آن را نقل کرده‌اند، زمان آن را پیش از ظهور دانسته‌اند.
  • ب) هنگام ظهور: از بعضی روایات استفاده می‌شود: ندای آسمانی هم زمان با ظهور حضرت مهدی(ع) رخ خو اهد داد. ابو بصیر از امام باقر(ع) نقل کرده که فرمود: «"… فَلَا یَزَالُونَ بِتِلْکَ الْحَالِ حَتی یُنَادِیَ مُنَادٍ مِنَ السمَاءِ فَإِذَا نَادَی فَالنفیرَ النفیرَ فَوَ اللهِ لَکَأَنی أَنْظُرُ إِلَیْهِ بَیْنَ الرکْنِ وَ الْمَقَامِ یُبَایِعُ الناسَ بِأَمْرٍ جَدِیدٍ وَ کِتَابٍ جَدِیدٍ وَ سُلْطَانٍ جَدِیدٍ مِنَ السمَاءِ…"»[۳۳]؛ … پس پیوسته بدان حال خواهند بود تا اینکه نداکننده‌ای از آسمان، آواز برآورد و چون ندا برآمد: "پس کوچ کنید! کوچ کنید"؛ به خدا سوگند! گویی به او می‌نگرم که در میان رکن و مقام از مردم، به امری نوین و فرمانی جدید و نظامی تازه از آسمان نظامی الهی] بیعت گیرد. صدوق از محمد بن مسلم از امام باقر(ع) نقل کرده است: «"… وَ جَاءَتْ صَیْحَهٌ مِنَ السمَاءِ بِأَن الْحَق فِیهِ وَ فِی شِیعَتِهِ فَعِنْدَ ذَلِکَ خُرُوجُ قَائِمِنَا…"»[۳۴]؛ صیحه‌ای از آسمان بیاید و بگوید: حق با او و شیعیان اوست؛ در این هنگام است که قائم ما خروج می‌کند. در این روایات نوعی هم زمانی بین ندای آسمانی و خروج حضرت به چشم می‌آید. مفید نیز در روایتی این هم زمانی را در روایتی از پیامبر اکرم(ص) این گونه نقل کرده است: «"إِذَا کَانَ عِنْدَ خُرُوجِ الْقَائِمِ یُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السمَاءِ أَیهَا الناسُ قُطِعَ عَنْکُمْ مُدهُ الْجَبارِینَ وَ وَلِیَ الْأَمْرَ خَیْرُ أُمهِ مُحَمدٍ فَالْحَقُوا بِمَکهَ…"»[۳۵]؛ هنگامی که نزدیک خروج قائم شد، ندا دهنده‌ای از آسمان آواز می‌دهد:‌ای مردم! زمان ستم گران به سر رسیده و ولی امر بهترینِ امت محمد است؛ پس به مکه برسید….
  • ج) پس از ظهور: یکی از نویسندگان با متفاوت دانستن ظهور با قیام، زمان نداهای آسمانی را پس از ظهور و پیش از قیام دانسته، می‌نویسد: "نداهای آسمانی از بدو ظهور تا هنگام قیام، بسیار است، از جمله سه ندا است در ماه رجب و از بعضی روایات استفاده می‌شود که رجب پیش از قیام است"[۳۶]. مضمون بعضی از روایات نیز به نوعی مؤید این احتمال است؛ برای مثال ندا را پس از ظهور حضرت مهدی(ع) و برای هلاک ستمگران دانسته است. نعمانی در روایتی از حسن بن محبوب نقل کرده که: امام رضا(ع) به من فرمود: «"… یُنَادِی أَلَا إِن اللهَ قَدْ بَعَثَ فُلَاناً علی هلاک الظالمین فعند ذلک یأتی المؤمنین الفرج…"»[۳۷]؛ [ندا دهنده‌ای] آواز می‌دهد: که خداوند به منظور برانداختن ستمگران، فلانی را برانگیخت. در این هنگام گشایشی برای مؤمنان دست می‌دهد و خداوند سینه‌های آنان را شفا می‌بخشد و عقده‌های دلشان بر طرف می‌گردد. همچنین صدوق از امام رضا(ع) آورده است: «"الرابِعُ مِنْ وُلْدِی ابْنُ سَیدَهِ الْإِمَاءِ… وَ هُوَ الذِی یُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السمَاءِ بِاسْمِهِ یَسْمَعُهُ جَمِیعُ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالدعَاءِ إِلَیْهِ یَقُولُ أَلَا إِن حُجهَ اللهِ قَدْ ظَهَرَ عِنْدَ بَیْتِ اللهِ فَاتبِعُوهُ…"»[۳۸]؛ چهارمین از فرزندان من، فرزند سرور کنیزان… و او کسی است که از آسمان نداکننده‌ای او را به نام ندا می‌کند و به وی دعوت می‌نماید؛ به گونه‌ای که همه اهل زمین آن ندا را می‌شنوند. می‌گوید: آگاه باشید! همانا حجت الهی در خانه خداوند آشکار شده است، پس از او پیروی کنید. از آنجا که مضمون ندای آسمانی، نوعی بیان ظهور و حقانیت حضرت مهدی(ع) و نیز بیان تقابل بین جبهه کفر و ایمان است؛ بی‌تردید این رخداد پس از ظهور خواهد بود؛ چرا که هرآنچه گفته شده با پس از ظهور تناسب دارد تا پیش از ظهور.
  • محتوای ندای آسمانی: بیشترین شمار روایات در این زمینه، مربوط به احادیثی است که در آن محتوای ندای آسمانی، معرفی حضرت مهدی(ع) است. صدوق از امام رضا(ع) نقل کرده است: «"… وَ هُوَ الذِی یُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السمَاءِ بِاسْمِهِ… "»[۳۹]؛ و او کسی است که ندا دهنده به نام او ندا می‌دهد. البته در برخی روایات نیز گفته شده محتوای ندای آسمانی حقانیت علی(ع) و رستگاری شیعیان او است. محمد بن علی حلبی می‌گوید: شنیدم از امام صادق(ع) که فرمود: «"یُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السمَاءِ أَولَ النهَارِ أَلَا إِن عَلِیاً وَ شِیعَتَهُ هُمُ الْفَائِزُونَ"»[۴۰]؛ منادی در اول روز از آسمان ندا می‌کند: بدانید علی و شیعیانش رستگارانند.
  • ندای شیطانی(زمینی): ندای شیطانی(زمینی)[۴۱] در کنار روایات مربوط به ندای آسمانی به برخی سخنان از ندای زمینی که شیطان سر می‌دهد، حکایت دارد. با توجه به شمار روشن نشانه‌های حتمی، می‌توان فقط به هم زمانی این پدیده، با ندای آسمانی اشاره کرد. زراره بن أعین می‌گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم: "در شگفتم، خداوند حال شما را به سلامت دارد و من در عجبم از قائم که چگونه با او جنگ می‌کنند با وجود آنچه از شگفتی‌ها که می‌بینند: از فرو بردن زمین صحرا سپاهیان را، و آن صدا که از آسمان است؟" امام فرمود: «"إِن الشیْطَانَ لَا یَدَعُهُمْ حَتی یُنَادِیَ کَمَا نَادَی بِرَسُولِ اللهِ(ص) یَوْمَ الْعَقَبَهِ"»[۴۲]؛ همانا شیطان آنان را رها نمی‌کند تا جایی که ندا می‌کند؛ همچنان که برای رسول خدا در روز عقبه ندا کرد. مهم‌ترین هدف شیطان از برپایی این صدا، ایجاد تردید در انسان‌ها در پیروی از حجت خداوند است. در پایان یادآور می‌شویم جای بسی شگفتی است که برخی از نویسندگان با وجود انبوه روایات، تلاش کرده‌اند این نشانه را در تناسب فن آوری‌های نوین و پیشرفت دانش‌های روز تفسیر کنند[۴۳]. البته ممکن است بشر در آینده به فن آوری‌هایی دست یابد که با پیشرفت‌های موجود، قابل مقایسه نباشد؛ اما نمی‌توان به سرعت بین اینها و نشانه‌های ظهور ارتباط برقرار کرد[۴۴].


ندای آسمانی در ۲۳ رمضان

نشانه‌های پیش از ندای آسمانی

واکنش مردم درباره ندای آسمانی

محتوای ندای آسمانی

پرسش مستقیم

  1. صیحه آسمانی که از نشانه‌های حتمی ظهور است چیست؟ (پرسش)   

مدخل‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ر.ک. زمانی، سید حسن، نشانه‌های قیام حضرت مهدی، ص ۳۴ ـ ۳۶؛ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید، ص ۲۶۶، ۲۶۷؛ اسماعیلی، اسماعیل، بررسی نشانه‌های ظهور، چشم به راه مهدی، ص ۲۸۴-۲۸۷؛ موسوی‌نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج۲، ص۵۸، ۵۹؛ اسماعیلی، اسماعیل، بررسی نشانه‌های ظهور، چشم به راه مهدی، ص ۲۸۴-۲۸۷؛ خیراللهی، زهرا، موسوی شکور، فخری سادات، علائم ظهور در آیات قرآن، ص 235 ـ 237
  2. فرمان خدا رسید؛ پس دیگر شتاب مکنید؛ سوره نحل، آیه ۱.
  3. عیاشی، ج‌۲، ص‌۲۵۴.
  4. و آنان را (به کیفر کفرشان) پیشوایانی کردیم که (مردم را) به سوی آتش دوزخ فرا می‌خوانند و روز رستخیز یاری نخواهند شد و در این جهان، لعنتی بدرقه آنان کردیم و در روز رستخیز، آنان از زشت چهرگانند؛ سوره ق، آیه ۴۱ - ۴۲.
  5. نورالثقلین، ج‌۵‌، ص‌۱۱۸ و ۱۱۹.
  6. دائرة المعارف قرآن کریم، ص ۱۱۴-۱۲۴.
  7. مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ص ۳۳۸: ««قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ خُرُوجُ اَلسُّفْيَانِيِّ مِنَ اَلْمَحْتُومِ قَالَ نَعَمْ وَ اَلنِّدَاءُ مِنَ اَلْمَحْتُومِ»»
  8. ر.ک. صدر، سید محمد، تاریخ پس از ظهور، ص ۱۱۵ ـ ۱۱۸
  9. ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، صفحه؟؟؟: «يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ اَلسَّمَاءِ إِنَّ فُلاَنَ بْنَ فُلاَنٍ هُوَ اَلْإِمَامُ بِاسْمِهِ وَ يُنَادِي إِبْلِيسُ مِنَ اَلْأَرْضِ كَمَا نَادَى بِرَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لَيْلَةَ اَلْعَقَبَةِ»
  10. ر.ک. صدر، سید محمد، تاریخ پس از ظهور، ص ۱۱۵ ـ ۱۱۸
  11. ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۱۲۸: «وَ إِنَّ مِنْ عَلاَمَاتِ خُرُوجِهِ خُرُوجَ اَلسُّفْيَانِيِّ ... وَ مُنَادٍ يُنَادِي بِاسْمِهِ وَ اِسْمِ أَبِيهِ»
  12. ر.ک. صدر، سید محمد، تاریخ پس از ظهور، ص ۱۱۵ ـ ۱۱۸
  13. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص ۴۴۱ ـ ۴۴۳؛ اسماعیلی، اسماعیل، بررسی نشانه‌های ظهور، چشم به راه مهدی، ص ۲۸۴-۲۸۷
  14. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص ۴۴۱ ـ ۴۴۳
  15. ر.ک. اسماعیلی، اسماعیل، بررسی نشانه‌های ظهور، چشم به راه مهدی، ص ۲۸۴-۲۸۷
  16. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص ۴۴۱ ـ ۴۴۳
  17. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص ۴۴۱ ـ ۴۴۳؛ اسماعیلی، اسماعیل، بررسی نشانه‌های ظهور، چشم به راه مهدی، ص ۲۸۴-۲۸۷
  18. ر.ک. زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید، ص ۲۶۶، ۲۶۷؛ زمانی، سید حسن، نشانه‌های قیام حضرت مهدی، ص ۳۴ ـ ۳۶؛ حسنی، سید نذیر، مصلح کل، ص۲۰۷؛ باقری‌زاده اشعری، محمد، از امام مهدی بیشتر بدانیم، ص۸۱، ۸۲؛ آفتاب مهر، ج۲، ص ۸۰ ـ ۸۲؛ اسماعیلی، اسماعیل، بررسی نشانه‌های ظهور، چشم به راه مهدی، ص ۲۸۴-۲۸۷
  19. ر.ک. یوسفیان، مهدی، رخدادهای ظهور، ص ۲۲ - ۲۴
  20. ر.ک. باقری‌زاده اشعری، محمد، از امام مهدی بیشتر بدانیم، ص۸۱ ـ ۸۲
  21. راغب، المفردات، ماده ندا.
  22. مائده، آیه ۵۸.
  23. هود، آیه ۶۷.
  24. صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۳۲۷، ح۷.
  25. نک: فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۲، ص۲۰۹؛ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۱۴۶؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۲، ص۵۷.
  26. حجرات، آیه ۲.
  27. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸،ص۳۱۰، ح ۴۸۳.
  28. محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۲۸۹، ح۶.
  29. صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۰، ح۷.
  30. محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۲۵۴.
  31. صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۶۵۱.
  32. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۸، ص ۳۱۱.
  33. محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۲۶۳، ح۲۲.
  34. صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۱، ص۳۳۰، ح ۱۶.
  35. مفید، الاختصاص، ص۲۰۸.
  36. محمد جواد خراسانی، مهدی منتظر(ع)، ص۲۹۷.
  37. محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۱۸۰، ح۲۸.
  38. صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۱، ص ۳۷۱، ح ۵.
  39. صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۷۱، ح۵.
  40. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۸، ص۳۱۰.
  41. بحث ندای شیطانی فقط به جهت ارتباط تنگاتنگش با ندای آسمانی بررسی می‌شود، وگرنه نقش چندانی در قیام حضرت مهدی(ع) ندارد.
  42. محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۲۶۵، ح ۲۹.
  43. اسماعیل اسماعیلی، "بررسی نشانه‌های ظهور"، چشم به راه مهدی(ع)، ص۲۸۷.
  44. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳، ص۱۱۸-۱۲۴.

پیوند به بیرون