حسین بن روح نوبختی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'ref> شیخ طوسی' به 'ref>شیخ طوسی')
جز (جایگزینی متن - 'ref> شیخ طوسی' به 'ref>شیخ طوسی')
خط ۱۳: خط ۱۳:
*[[سومین نایب خاص]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏، [[محدث]]، [[فقیه]] و [[متکلم]] [[شیعی]] ایرانی، [[حسین بن روح نوبختی]] است. وی میان [[شیعیان]] [[بغداد]]، شهرت ویژه‏‌ای داشت و یکی از افراد مورد اعتماد [[محمد بن عثمان عمری]] به شمار می‌‏رفت. او در سال‏های ۳۰۵- ۳۲۶ ق [[نایب]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} و واسطه بین [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ و [[شیعیان]] بود.
*[[سومین نایب خاص]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏، [[محدث]]، [[فقیه]] و [[متکلم]] [[شیعی]] ایرانی، [[حسین بن روح نوبختی]] است. وی میان [[شیعیان]] [[بغداد]]، شهرت ویژه‏‌ای داشت و یکی از افراد مورد اعتماد [[محمد بن عثمان عمری]] به شمار می‌‏رفت. او در سال‏های ۳۰۵- ۳۲۶ ق [[نایب]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} و واسطه بین [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ و [[شیعیان]] بود.
*[[حسین بن روح]] دارای برتری‏‌های فراوانی بود؛ امّا به طور عمده شهرت و اعتبار او، به مسأله نیابتش باز می‌‏گردد.
*[[حسین بن روح]] دارای برتری‏‌های فراوانی بود؛ امّا به طور عمده شهرت و اعتبار او، به مسأله نیابتش باز می‌‏گردد.
*پیش از آن، [[محمد بن عثمان]]، او را حلقه اتصال بین خود و وکلای دیگرش در [[بغداد]] قرار داده بود. وی در زمان حیات [[نایب دوم]]، در دربار [[عباسی]] نفوذ چشمگیری داشت و از [[ناحیه]] برخی [[مقامات]] دولتی کمک‏‌های مالی به او می‏‌رسید <ref> شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۷۲، ح ۳۴۳، با تصرف</ref>.
*پیش از آن، [[محمد بن عثمان]]، او را حلقه اتصال بین خود و وکلای دیگرش در [[بغداد]] قرار داده بود. وی در زمان حیات [[نایب دوم]]، در دربار [[عباسی]] نفوذ چشمگیری داشت و از [[ناحیه]] برخی [[مقامات]] دولتی کمک‏‌های مالی به او می‏‌رسید <ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص ۳۷۲، ح ۳۴۳، با تصرف</ref>.
*[[نایب دوم]]، از دو یا سه سال پیش از درگذشت خود، با ارجاع برخی از [[شیعیان]] که اموالی از سهم [[امام]] و غیر آن پیش او می‏‌بردند به [[حسین بن روح نوبختی]]، زمینه را برای [[نیابت]] وی از طرف [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} هموار می‏‌کرد. او به کسانی که در این موضوع دچار [[شک]] و [[تردید]] می‌‏شدند، تأکید می‌‏کرد این [[دستور]]، از طرف [[امام]]{{ع}} صادر شده است<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ح ۳۳۷ و ح ۳۳۵</ref>.  
*[[نایب دوم]]، از دو یا سه سال پیش از درگذشت خود، با ارجاع برخی از [[شیعیان]] که اموالی از سهم [[امام]] و غیر آن پیش او می‏‌بردند به [[حسین بن روح نوبختی]]، زمینه را برای [[نیابت]] وی از طرف [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} هموار می‏‌کرد. او به کسانی که در این موضوع دچار [[شک]] و [[تردید]] می‌‏شدند، تأکید می‌‏کرد این [[دستور]]، از طرف [[امام]]{{ع}} صادر شده است<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ح ۳۳۷ و ح ۳۳۵</ref>.  
*وی در [[انتصاب]] [[حسین بن روح]] به [[جانشینی]] خود، تأکید فراوانی می‏‌کرد.
*وی در [[انتصاب]] [[حسین بن روح]] به [[جانشینی]] خود، تأکید فراوانی می‏‌کرد.

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۲۹

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

مدت نیابت‏

حسین بن روح نوبختی در موعودنامه

  1. وی در اصل، قمی بوده و از طرف مادر، نوبختی نامیده شده است[۱۲].
  2. وی از شاخه "بنو نوبخت" قم بوده و در زمان نخستین سفیر، به بغداد مهاجرت کرده است[۱۳]. "محمد بن عثمان" از دو یا سه سال قبل از وفات خود، با ارجاع بعضی از شیعیان به "حسین بن روح" که اموالی از سهم امام و غیر آن پیش او می‌بردند، زمینه را برای نیابت وی از طرف امام زمان (ع) همواره می‌نمود. نخستین توقیعی که راجع به "حسین بن روح" از ناحیه مقدسه صدور یافت، در سال ٣٠٥ ه‍‌.ق بود. در آن توقیع آمده است: "او کاملاً مورد وثوق و اطمینان ماست و در نزد ما مقام و جایگاهی دارد که او را مسرور می‌گرداند."

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۷۲، ح ۳۴۳، با تصرف
  2. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ح ۳۳۷ و ح ۳۳۵
  3. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۸۹، ح ۳۵۵
  4. ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة،، ص ۳۰۲، ح ۲۵۶
  5. ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة،، ص ۳۰۲، ح ۲۵۶
  6. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۸۹، ح ۳۵۵
  7. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۱۶۹ - ۱۷۱.
  8. خاندان نوبختی، اقبال آشتیانی، ص ۲۱۲.
  9. اختیار معرفة الرجال، ج ۲، ص ۸۳۱.
  10. تاریخ الاسلام ذهبی، ص ۱۹۰-تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم (ع)، ص ۲۱۲.
  11. کمال الدین، ج ۲، ص ۵۰۳.
  12. غیبة طوسی، ص ۳۷۱؛ خاندان نوبختی، ص ۲۱۴.
  13. تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم (ع)، ص ۱۹۲.
  14. خاندان نوبختی، ص ۲۲۱.
  15. زندگانی نواب خاص امام زمان (ع)، علی غفارزاده، ص ۲۷۸.
  16. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۲۷۷.