طالقان

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۴۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.


مقدمه

  • در روایات، آن‏جا که سخن از یاران حضرت مهدی(ع)‏ هنگام ظهور است، نام منطقه جغرافیایی "طالقان" به چشم می‌‏خورد. منظور از طالقان، چه منطقه‏‌ای بین مرو و بلخ باشد و یا شهری میان قزوین و ابهر[۱]، خاستگاه برخی یاران حضرت مهدی(ع) یاد شده است. در منابع اهل سنت از حضرت علی(ع) نقل شده است که فرمود: "خوش به حال طالقان! خداوند سبحانه و تعالی دارای گنج‏ه‌ایی در آن جا است که نه از طلا است و نه از نقره؛ امّا در آن خطه، مردانی هستند که خدا را آن گونه شناخته‌‏اند که شایسته معرفت است، و آنان، یاران مهدی(ع) در آخر الزمان می‌‏باشند"[۲].
  • همین روایت به گونه‌‏ای دیگر در منابع شیعه نیز آمده است. امام صادق(ع) فرمود: "گنجی در طالقان هست که از طلا و نقره نیست، و پرچمی است که از روزی که آن را پیچیده‏‌اند برافراشته نشده است و مردانی هستند که دل‏‌های آن‏ها مانند پاره‌‏های آهن است شکی در ایمان به خدا در آن راه نیافته و در طریق ایمان از سنگ محکم‏‌تر است. اگر آنها را وادارند که کوه‌‏ها را از جای بکنند، از جای کنده و از میان بر می‌‏دارند. لشکر آن‏ها قصد هیچ شهری نمی‌‏کنند جز اینکه آن را خراب می‏‌نمایند. اسب‏‌های آن‏ها زین‌‏های زرین دارند، و خود آنها برای تبرک بدن خود را بزین اسب امام می‌‏سایند، آن‏ها در جنگ‏ها امام را در میان گرفته و با جان خود از وی دفاع می‌‏کنند، و هرکاری داشته باشد برایش انجام می‏‌دهند. مردانی در میان آن‏ها است که شب‏ها نمی‏‌خوابند زمزمه آن‏ها در حال عبادت همچون زمزمه زنبور عسل است. تمام شب را به عبادت مشغول‌اند، و روزها سواره به دشمن حمله می‏‌کنند. آنها در وقت شب راهب و هنگام روز شیرند. آن‏ها در فرمانبرداری امام بیش از کنیز نسبت به آقایش پافشاری دارند آن‏ها مانند چراغ‌‏های درخشنده‏‌اند، و دل‏هاشان همچون قندیل‌‏هاست، و از خوف خدا خشنود می‏‌باشند. آن‏ها ادعای شهادت دارند و تمنا می‏‌کنند که در راه خداوند کشته گردند. شعار آنان اینست: "ای خون‏خواهان حسین" از هرجا می‌‏گذرند، رعب آنها پیشاپیش آنان به اندازه یک ماه راه در دل‏‌های جای می‌‏گیرد، و بدین گونه رو به پیش می‌‏روند، خداوند هم پیشرو به سوی حق و حقیقت را پیروز می‏‌گرداند"[۳].
  • برخی، طالقان را منطقه ویژه‌‏ای دانسته‏‌اند؛ ولی گروهی نیز آن را به منطقه بسیار وسیعی همانند ایران معنا کرده‏‌اند[۴]. از روایت ذکر شده در منابع اهل سنت استفاده می‌‏شود که آنان اصحاب و یاران ویژه آن حضرت هستند؛ زیرا در روایت، نوع آنان مشخص شده است؛ امّا در روایت بحار الانوار علاوه بر بیان چگونگی و کیفیت، سخن از کمّیت و لشکر و درفش‏‌های فاتح و پیروز به میان آمده است[۵].

طالقان در موعودنامه

  • در تعدادی از روایات از اهل طالقان به‌عنوان یاران حضرت مهدی (ع) یاد شده است. امیر مؤمنان (ع) می‌فرمایند: "خوشا به حال طالقان، زیرا خداوند در آن‌جا گنج‌هایی دارد که نه از طلا و نه از نقره‌اند، بلکه مردان باایمانی هستند که خدا را به حق شناخته‌اند و آنان یاوران مهدی آل محمد (ع) در آخر الزمان خواهند بود."[۶].
  • امام صادق (ع) نیز در اوصاف اهل طالقان آورده است: "آنان به عقابانی می‌مانند که بر زمین جای گرفته باشند، زین اسب امام خود (حضرت مهدی (ع)) را مسح می‌کنند و به آن تبرک می‌جویند. اطرافش را می‌گیرند و در جنگ‌ها از او حراست می‌کنند و هرآن‌چه در توان‌شان باشد در راه امام‌شان نثار می‌کنند. مردانی هستند که شب‌ها نمی‌خوابند و تا صبح به عبادت پروردگارشان قیام می‌کنند. شب خود را با زمزمه‌ای به‌سان زمزمه زنبورعسل به سر می‌برند و چون صبح شود، آماده نبرد می‌گردند. آنان چراغ‌هایی نورافشان و قندیل‌هایی درخشان بوده و همواره در آرزوی شهادت‌اند و شعارشان "یا لثارات الحسین" است[۷][۸].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ↑ معجم البلدان، ج ۴، ص ۶
  2. ↑ سیوطی، الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۸۲؛ کنز العمال، ج ۷، ص ۲۶۲
  3. ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷
  4. ↑ ر. ک: علی کورانی، عصر ظهور، ص ۲۶۰
  5. ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۲۸۹ - ۲۹۰.
  6. ↑ ینابیع الموده، ص ۹۱؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۸.
  7. ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷.
  8. ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۴۶۸.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=طالقان&oldid=186480»