شعیب بن صالح

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.

مقدمه

از نشانه‏‌های ظهور، خروج مردی‏ به نام شعیب بن صالح در سمرقند و یا نیشابور است. امام سجاد(ع) فرمود: خروج شعیب بن صالح، پس از عوف سلمی و پیش از خروج سفیانی است^[۱].
قطب راوندی نیز روایتی از امام سجاد(ع) نقل کرده است که فرمود: پس خروج شعیب صالح از سمرقند است ^[۲].
شیخ صدوق، خروج او را از نیشابور ذکر کرده است^[۳].
از برخی روایات دیگر استفاده می‌‏شود او پرچم‏دار حضرت مهدی(ع)‏ و در جایگاه پیش‌ ‏قراول آن حضرت انجام وظیفه می‌‏کند^[۴]^[۵].

شعیب بن صالح در موعودنامه

شعیب بن صالح جوانی است گندم‌گون، لاغر، با ریش کم‌پشت، صاحب بصیرت و یقین از اهالی ری که اندکی پیش از ظهور حضرت در میان ایرانیان، ظاهر شده و نقش رهبر نظامی را در حرکت ظهور آن حضرت، ایفاء می‌کند. او مردی است شکست‌ناپذیر، اگر کوه در مقابلش بایستد آن را منهدم کرده و عبور می‌کند. وی به همراه سید خراسانی که رهبری سیاسی ایرانیان را به عهده دارد، پرچم اسلام را به حضرت مهدی (ع) می‌سپارند و با نیروهای خود در نهضت آن حضرت شرکت می‌کنند. خراسانی و شعیب در زمره یاران خاص آن حضرت قرار می‌گیرند. و شعیب بن صالح به فرماندهی کل نیروهای حضرت مهدی (ع) منصوب می‌گردد. البته احتمال دارد که جهت حفظ‍‌ و ایمنی، نام او مستعار باشد تا وعده الهی محقق شود. هم‌چنین امکان دارد که نام او و نام پدرش مشابه شعیب و صالح و یا به‌معنای این دو باشد.
برخی روایات وی را اهل سمرقند -که هم‌اکنون در اشغال شوروی است- می‌داند، اما بیشتر روایات می‌گوید که او اهل ری است و با قبیله بنی تمیم نسبتی دارد و یا این‌که از یکی از بخش‌های بنی تمیم -به نام محروم- می‌باشد و یا این‌که وی غلامی از بنی تمیم است^[۶]. روایتی که می‌گوید "فاصله میان خروج شعیب و سپردن زمام امور را به مهدی (ع) هفتاد و دو ماه است" را می‌توان حکم به صحت آن نمود که در این صورت، ظاهر شدن خراسانی و شعیب، شش سال قبل از ظهور حضرت مهدی (ع) خواهد بود^[۷]^[۸].

پرسش‌های وابسته

آیا قیام شعیب بن صالح از نشانه‌های ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ " ثُمَ‏ يَكُونُ‏ خُرُوجُ‏ شُعَيْبِ‏ بْنِ‏ صَالِحٍ‏ مِنْ‏ سَمَرْقَنْدَ ثُمَ‏ يَخْرُجُ‏ السُّفْيَانِي‏‏‏"، شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۴۳
↑ قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ج ۳، ص ۱۱۵۵، ح ۶۱
↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۴۳، باب ۴۳، ح ۱۶
↑ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۷؛ همچنین ر. ک: متقی هندی، کنز العمال، ج ۴، ص ۵۸۸، ح ۳۹۶۶۶، ۳۹۶۶۷؛ کتاب الفتن، ص ۱۸۸
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۰۸ - ۲۰۹.
↑ عصر ظهور، علی کورانی، ص ۲۴ و ۳۲ و ۲۷۱.
↑ همان.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۳۳.

[1] " ثُمَ‏ يَكُونُ‏ خُرُوجُ‏ شُعَيْبِ‏ بْنِ‏ صَالِحٍ‏ مِنْ‏ سَمَرْقَنْدَ ثُمَ‏ يَخْرُجُ‏ السُّفْيَانِي‏‏‏"، شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۴۳

[2] قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ج ۳، ص ۱۱۵۵، ح ۶۱

[3] شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۴۳، باب ۴۳، ح ۱۶

[4] محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۷؛ همچنین ر. ک: متقی هندی، کنز العمال، ج ۴، ص ۵۸۸، ح ۳۹۶۶۶، ۳۹۶۶۷؛ کتاب الفتن، ص ۱۸۸

[5] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۰۸ - ۲۰۹.

[6] عصر ظهور، علی کورانی، ص ۲۴ و ۳۲ و ۲۷۱.

[7] همان.

[8] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۳۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]