ولی فقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۴ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۱۷

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.

مقدمه

در اصطلاح، ولی فقیه کسی است که عالم به سیاست‏‌های دینی و برقرارکننده عدالت اجتماعی میان مردم باشد. طبق اخبار، او دژ اسلام و وارث پیامبران و جانشین پیامبر خدا و همچون پیامبران بنی اسرائیل بوده، بهترین خلق خدا پس از امامان(ع) است. مجاری امور و احکام و دستورها، به دست او بوده و حاکم بر زمامداران است^[۱].
مسأله ولایت فقیه ریشه کلامی دارد؛ ولی جنبه فقهی آن سبب شده است فقیهان از روز نخست، در ابواب گوناگون فقهی از آن بحث کنند و موضوع ولایت فقیه را در هریک از مسایل مربوط روشن سازند. در باب جهاد و تقسیم غنایم، خمس، گرفتن و توزیع زکات، سرپرستی انفال، نیز اموال غایبان و قاصران، باب امر به معروف و نهی از منکر، باب حدود و قصاص و تعزیرات و مطلق اجرای احکام انتظامی اسلام، فقها از مسأله‏ ولایت فقیه و گستره آن بحث کرده‏‌اند؛ بنابراین در یک تقسیم‏‌بندی کلی، دو نوع ولایت تصور می‏‌شود:
قسم نخست: ولایت، از نوع سرپرستی و اداره امور مؤمنان است؛ همان ولایتی که به قرار دادن خداوند سبحانه و تعالی، رسول اکرم(ص) و امامان(ع) و در عصر غیبت، فقیه عادل، از آن برخوردار است.
قسم دوم: ولایت، ناظر به تصدّی امور کسانی است که به سبب کوتاهی در فهم و شعور یا ناتوانی عملی از انجام کارهای خویش یا عدم حضور، نمی‌‏توانند حق خود را به طور کامل به دست آورند و لازم است که ولی از طرف آنان و به صلاحدید خودش به سرپرستی و اداره امور این افراد اقدام کند. ولایت پدر و جد پدری بر فرزندان صغیر یا سفیه و مجنون خود، ولایت اولیای مقتول "ولی دم" ولایت میت، نمونه‌‏هایی از این قسم ولایت است^[۲].
غفلت از تفاوت اساسی میان این دو قسم ولایت و یکسان پنداشتن آن دو، منشأ خطایی شده است که برخی مخالفان ولایت فقیه بدان دچار شده و پنداشته‏‌اند ولایت فقیه، از سنخ ولایت بر محجوران و قاصران است و معنای ولایت فقیه، آن است که مردم همچون مجانین و کودکان و سفیهان محجور و نیازمند قیمند، و ولی فقیه، قیم مردم است؛ پس ولایت فقیه، مستلزم نوعی تحقیر و اهانت به مردم و رشد آنان است^[۳]. به طور اساسی اضافه شدن ولایت به وصف عنوانی فقیه محدودیت آن را در چارچوب فقه می‏رساند. در واقع، فقه او است که حکومت می‏کند، نه شخص او، پس هیچ‏گونه قاهریت و حاکمیت اراده شخصی در کار نیست.
از همین‌‏جا، مسؤولیت مقام رهبری در اسلام، در پیشگاه خدا و مردم روشن می‏شود. او در پیشگاه خدا مسؤول است احکام را به طور کامل اجرا نماید و مقابل مردم مسؤول است تا مصالح همگانی را به بهترین شکل ممکن تأمین کند و عدالت اجتماعی را در همه زمینه‏‌ها و به صورت گسترده و بدون تبعیض اجرا کند و هرگز در این مسؤولیت کوتاه‏ یاید ^[۴]. این‏جا است که بحث حکومت اسلامی به رهبری فقیه عادل پیش می‌‏آید^[۵].

پرسش مستقیم

فقیه به چه کسی گفته می‌شود؟ (پرسش)

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ ر. ک: امام خمینی، الرسائل، ج ۲، ص ۹۴- ۱۰۲
↑ محمد هادی معرفت، ولایت فقیه، مقدمه
↑ احمد واعظی، حکومت اسلامی، ص ۱۱۹
↑ محمد هادی معرفت، ولایت فقیه، ص ۱۰ و ۱۱
↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۴۷۵ - ۴۷۷.

[1] ر. ک: امام خمینی، الرسائل، ج ۲، ص ۹۴- ۱۰۲

[2] محمد هادی معرفت، ولایت فقیه، مقدمه

[3] احمد واعظی، حکومت اسلامی، ص ۱۱۹

[4] محمد هادی معرفت، ولایت فقیه، ص ۱۰ و ۱۱

[5] سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۴۷۵ - ۴۷۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۳۰: / خط ۳۰: @@
 [[رده:ولی فقیه]]
 [[رده:اتمام لینک داخلی]]
+[[رده:مدخل درسنامه مهدویت ج۲]]
+[[رده:مدخل فرهنگ‌نامه مهدویت]]
+[[رده:اتمام لینک داخلی]]
+[[رده:مدخل]]