←سوراخ کردن گوش فرزند
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۱۴۳: | خط ۱۴۳: | ||
یکی از سنت‌های [[اسلامی]] و سفارش شده [[پیامبر خدا]]{{صل}} و [[معصومین]]{{عم}} سوراخ کردن گوش دختر است. «از نظر اسلامی سوراخ کردن گوش نوزاد دختر و پسر فرقی ندارد؛ اگرچه در [[زمان]] ما به این [[سنت]] اسلامی در مورد پسران عمل نمی‌کنند»<ref>بابازاده، مسائل ازدواج و حقوق خانواده، ص۹۳.</ref>. | یکی از سنت‌های [[اسلامی]] و سفارش شده [[پیامبر خدا]]{{صل}} و [[معصومین]]{{عم}} سوراخ کردن گوش دختر است. «از نظر اسلامی سوراخ کردن گوش نوزاد دختر و پسر فرقی ندارد؛ اگرچه در [[زمان]] ما به این [[سنت]] اسلامی در مورد پسران عمل نمی‌کنند»<ref>بابازاده، مسائل ازدواج و حقوق خانواده، ص۹۳.</ref>. | ||
در [[سیره پیامبر اکرم]]{{صل}} | در [[سیره پیامبر اکرم]]{{صل}} مشاهده می‌شود که ایشان به دخترشان، [[حضرت زهرا]]{{س}} دستور دادند [[گوش]] [[امام حسن]]{{ع}} و [[امام حسین]]{{ع}} را سوراخ کند<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۱۵، ص۱۶۰.</ref>.<ref>[[ابوالفضل سلمانی گواری|سلمانی گواری، ابوالفضل]]، [[سیره خانوادگی ائمه معصوم (کتاب)|سیره خانوادگی ائمه معصوم]]، ص ۱۰۶.</ref> | ||
[[امام رضا]]{{ع}} می‌فرماید: «آیا نه چنین است موقعی که [[حسن بن علی]]{{ع}} متولد شد، [[جبرئیل]] روز هفتم نازل گردید و به [[رسول خدا]]{{صل}} تبریک گفت و گفت: نام و کنیه آن حضرت را تعیین نماید؛ سر مبارکش را بتراشد؛ برایش عقیقه کند و گوش وی را سوراخ کند. هنگامی که [[امام حسین]]{{ع}} متولد شد، همین [[دستورها]] انجام داده شد. حضرت حسنین هر کدام دو گیسو در طرف چپ سر خود داشتند، سوراخ گوش راست ایشان در نرمه گوش و سوراخ گوش چپ در بالای گوش بود. در [[روایت]] دیگری که صحیح‌تر است نقل شده: گیسوان ایشان در وسط سر مبارکشان بود»<ref>{{متن حدیث|سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا{{ع}} عَنِ التَّهْنِئَةِ بِالْوَلَدِ مَتَى فَقَالَ إِنَّهُ قَالَ لَمَّا وُلِدَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ هَبَطَ جَبْرَئِيلُ بِالتَّهْنِئَةِ عَلَى النَّبِيِّ صفِي الْيَوْمِ السَّابِعِ وَ أَمَرَهُ أَنْ يُسَمِّيَهُ وَ يُكَنِّيَهُ وَ يَحْلِقَ رَأْسَهُ وَ يَعُقَ عَنْهُ وَ يَثْقُبَ أُذُنَهُ وَ كَذَلِكَ كَانَ حِينَ وُلِدَ الْحُسَيْنُ{{ع}} أَتَاهُ فِي الْيَوْمِ السَّابِعِ فَأَمَرَهُ بِمِثْلِ ذَلِكَ قَالَ وَ كَانَ لَهُمَا ذُؤَابَتَانِ فِي الْقَرْنِ الْأَيْسَرِ وَ كَانَ الثَّقْبُ فِي الْأُذُنِ الْيُمْنَى فِي شَحْمَةِ الْأُذُنِ وَ فِي الْيُسْرَى فِي أَعْلَى الْأُذُنِ فَالْقُرْطُ فِي الْيُمْنَى وَ الشَّنْفُ فِي الْيُسْرَى وَ قَدْ رُوِيَ أَنَّ النَّبِيَّ{{صل}} تَرَكَ لَهُمَا ذُؤَابَتَيْنِ فِي وَسَطِ الرَّأْسِ وَ هُوَ أَصَحُّ مِنَ الْقَرْنِ}}؛ الکافی، ج۶، ص۳۳، ح۶؛ بحار الأنوار، ج۴۳، ص۲۵۷.</ref>.<ref>[[حامد ولی‌زاده|ولی‌زاده، حامد]]، [[سیره خانوادگی پیامبر و اهل بیت (کتاب)|سیره خانوادگی پیامبر و اهل بیت]]، ص ۱۸۳-۲۰۱.</ref> | |||
===تراشیدن موی سر=== | ===تراشیدن موی سر=== | ||