مسجد سهله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ']] صفحه' به ']]، ص') |
|||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
استدعای [[دعا]] کردم برای خودم که موفق باشم برای تألیف و تصنیف. [[دعا]] فرمودند. در این‌جا مطلب دیگری است که مجال تفصیل و بیان آن نیست. پس خواستم از [[مسجد]] بیرون [[روم]] به خاطر حاجتی، آمدم نزد [[حوض]] که در وسط راه قبل از خارج شدن از [[مسجد]] قرار دارد. به ذهنم رسید چه شبی بود و این [[سید]] [[عرب]] کیست که این همه بافضیلت است؟ شاید همان مقصود و معشوقم باشد تا به ذهنم این معنی خطور کرد، مضطرب برگشتم و آن آقا را ندیدم و کسی هم در [[مسجد]] نبود. [[یقین]] پیدا کردم که آقا را [[زیارت]] کردم و غافل بودم. مشغول [[گریه]] شدم و همچون دیوانه اطراف [[مسجد]] [[گریه]] میکردم تا صبح شد؛ چون عاشقی که بعد از وصال [[مبتلا]] به هجران شود. این بود اجمالی از تفصیل که هر وقت آن شب یادم می‌آید، بهت‌زده می‌شوم<ref>نشریه موعود، شماره ۱۲، ص ۲۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۴۹.</ref>. | استدعای [[دعا]] کردم برای خودم که موفق باشم برای تألیف و تصنیف. [[دعا]] فرمودند. در این‌جا مطلب دیگری است که مجال تفصیل و بیان آن نیست. پس خواستم از [[مسجد]] بیرون [[روم]] به خاطر حاجتی، آمدم نزد [[حوض]] که در وسط راه قبل از خارج شدن از [[مسجد]] قرار دارد. به ذهنم رسید چه شبی بود و این [[سید]] [[عرب]] کیست که این همه بافضیلت است؟ شاید همان مقصود و معشوقم باشد تا به ذهنم این معنی خطور کرد، مضطرب برگشتم و آن آقا را ندیدم و کسی هم در [[مسجد]] نبود. [[یقین]] پیدا کردم که آقا را [[زیارت]] کردم و غافل بودم. مشغول [[گریه]] شدم و همچون دیوانه اطراف [[مسجد]] [[گریه]] میکردم تا صبح شد؛ چون عاشقی که بعد از وصال [[مبتلا]] به هجران شود. این بود اجمالی از تفصیل که هر وقت آن شب یادم می‌آید، بهت‌زده می‌شوم<ref>نشریه موعود، شماره ۱۲، ص ۲۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۴۹.</ref>. | ||
==مسجد سهله در | ==مسجد سهله در فرهنگنامه آخرالزمان== | ||
*مسجد سهله مسجدی است که در بیرون [[شهر]] [[کوفه]] قرار دارد و فاصله آن تا [[مسجد کوفه]] حدود ۵ / ۱ کیلومتر است. این [[مسجد]] مکانی بسیار [[مقدس]] است و [[انبیا]] و اوصیای زیادی در آن [[نماز]] خوانده‌اند که محل نمازگزاری آنان در این [[مسجد]] مشخص شده است و به [[مقامات]] مختلف مشهور است. مرحوم [[شیخ عباس قمی]] در کتاب [[شریف]] [[مفاتیح الجنان]] [[روایت]] میکند: بدان که بعد از [[مسجد]] بزرگ [[کوفه]]، در آن نواحی مسجدی با فضیلت‌تر از مسجد سهله نیست زیرا آن [[مسجد]] خانه [[حضرت]] ادریس و [[حضرت ابراهیم]] و محل ورود و مسکن [[حضرت خضر]]{{ع}} است. [[ابوبصیر]] پرسید: آیا [[امامانی]] که پس از او ([[رجعت]] می‌‌نمایند) نیز در آن [[مسجد]] ساکن خواهند بود؟ [[حضرت]] فرمود: بلی تا پایان [[زندگی]] [[دنیا]] چنین خواهد بود. | *مسجد سهله مسجدی است که در بیرون [[شهر]] [[کوفه]] قرار دارد و فاصله آن تا [[مسجد کوفه]] حدود ۵ / ۱ کیلومتر است. این [[مسجد]] مکانی بسیار [[مقدس]] است و [[انبیا]] و اوصیای زیادی در آن [[نماز]] خوانده‌اند که محل نمازگزاری آنان در این [[مسجد]] مشخص شده است و به [[مقامات]] مختلف مشهور است. مرحوم [[شیخ عباس قمی]] در کتاب [[شریف]] [[مفاتیح الجنان]] [[روایت]] میکند: بدان که بعد از [[مسجد]] بزرگ [[کوفه]]، در آن نواحی مسجدی با فضیلت‌تر از مسجد سهله نیست زیرا آن [[مسجد]] خانه [[حضرت]] ادریس و [[حضرت ابراهیم]] و محل ورود و مسکن [[حضرت خضر]]{{ع}} است. [[ابوبصیر]] پرسید: آیا [[امامانی]] که پس از او ([[رجعت]] می‌‌نمایند) نیز در آن [[مسجد]] ساکن خواهند بود؟ [[حضرت]] فرمود: بلی تا پایان [[زندگی]] [[دنیا]] چنین خواهد بود. | ||
*[[امام صادق]]{{ع}} به [[ابوبصیر]] فرمود: ای [[ابا محمد]]! گویا میبینم که [[صاحب الامر]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} به مسجد سهله آمده است و اهل و عیال آن [[حضرت]] نیز همراه او هستند. [[خدای متعال]] هیچ [[پیامبری]] را به [[پیامبری]] نفرستاده مگر آنکه در این [[مسجد]] [[نماز]] گزارده است. هر کسی که در این [[مسجد]] اقامت نماید مانند شخصی است که در [[خیمه]] [[رسول خدا]]{{صل}} ساکن است. تمام مردان و [[زنان]] [[مؤمن]] دلشان به سوی این [[مسجد]] پر می‌‌کشد و در این [[مسجد]] سنگی قرار دارد که [[شمایل]] هر [[پیامبری]] بر آن نقش بسته است<ref>شاید زمانی که حضرت مهدی{{ع}} ظهور نماید آن سنگ را خارج نموده تا همگان مشاهده کنند.</ref>. هر کسی که صادقانه در این [[مسجد]] [[دعا]] کند، به [[یقین]] حاجتش برآورده خواهد شد. هر کسی که به این [[مسجد]] پناهنده شود، از هر گزندی که از آن [[بیم]] دارد در [[امان]] خواهد بود. سپس [[حضرت]] اضافه فرمود که این [[مسجد]] از جمله بقاع متبرکه‌ای است که [[خداوند]] [[دوست]] دارد او را در آن بقاع یاد کنند و در هر شب و روز [[ملائکه]] به این [[مسجد]] آمده و به [[عبادت]] [[پروردگار]] می‌‌پردازند. آنگاه [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: اگر من در نزدیکی این [[مسجد]] [[زندگی]] میکردم، تمام نمازهایم را در این [[مسجد]] به جای میآوردم، ای [[ابا محمد]]! این توصیفاتی را که گفتم اندکی از [[فضایل]] این [[مسجد]] است. سپس [[ابوبصیر]] از [[حضرت صادق]]{{ع}} سؤال کرد: قربان شما گردم! آیا [[حضرت قائم]]{{ع}} پیوسته در این [[مسجد]] اقامت خواهد داشت؟ [[حضرت]] پاسخ داد: بلی: در [[روایت]] دیگری [[امام صادق]]{{ع}} می‌‌فرماید: [[مستحب]] است دو رکعت [[نماز]] میان [[نماز]] [[مغرب]] و عشا در این [[مسجد]] خوانده شود و پس از آن [[دعا]] کنند، این کار باعث زدوده شدن غم‌های [[انسان]] خواهد شد<ref>مفاتیح الجنان: اعمال مسجد سهله و بحار الأنوار: ج ۵۲، ص ۳۸۱ و کافی: ج ۳، ص ۴۹۵ و بحارالانوار: ج ۱۰۰، ص ۴۳۵ و ۴۳۶.</ref>. | *[[امام صادق]]{{ع}} به [[ابوبصیر]] فرمود: ای [[ابا محمد]]! گویا میبینم که [[صاحب الامر]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} به مسجد سهله آمده است و اهل و عیال آن [[حضرت]] نیز همراه او هستند. [[خدای متعال]] هیچ [[پیامبری]] را به [[پیامبری]] نفرستاده مگر آنکه در این [[مسجد]] [[نماز]] گزارده است. هر کسی که در این [[مسجد]] اقامت نماید مانند شخصی است که در [[خیمه]] [[رسول خدا]]{{صل}} ساکن است. تمام مردان و [[زنان]] [[مؤمن]] دلشان به سوی این [[مسجد]] پر می‌‌کشد و در این [[مسجد]] سنگی قرار دارد که [[شمایل]] هر [[پیامبری]] بر آن نقش بسته است<ref>شاید زمانی که حضرت مهدی{{ع}} ظهور نماید آن سنگ را خارج نموده تا همگان مشاهده کنند.</ref>. هر کسی که صادقانه در این [[مسجد]] [[دعا]] کند، به [[یقین]] حاجتش برآورده خواهد شد. هر کسی که به این [[مسجد]] پناهنده شود، از هر گزندی که از آن [[بیم]] دارد در [[امان]] خواهد بود. سپس [[حضرت]] اضافه فرمود که این [[مسجد]] از جمله بقاع متبرکه‌ای است که [[خداوند]] [[دوست]] دارد او را در آن بقاع یاد کنند و در هر شب و روز [[ملائکه]] به این [[مسجد]] آمده و به [[عبادت]] [[پروردگار]] می‌‌پردازند. آنگاه [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: اگر من در نزدیکی این [[مسجد]] [[زندگی]] میکردم، تمام نمازهایم را در این [[مسجد]] به جای میآوردم، ای [[ابا محمد]]! این توصیفاتی را که گفتم اندکی از [[فضایل]] این [[مسجد]] است. سپس [[ابوبصیر]] از [[حضرت صادق]]{{ع}} سؤال کرد: قربان شما گردم! آیا [[حضرت قائم]]{{ع}} پیوسته در این [[مسجد]] اقامت خواهد داشت؟ [[حضرت]] پاسخ داد: بلی: در [[روایت]] دیگری [[امام صادق]]{{ع}} می‌‌فرماید: [[مستحب]] است دو رکعت [[نماز]] میان [[نماز]] [[مغرب]] و عشا در این [[مسجد]] خوانده شود و پس از آن [[دعا]] کنند، این کار باعث زدوده شدن غم‌های [[انسان]] خواهد شد<ref>مفاتیح الجنان: اعمال مسجد سهله و بحار الأنوار: ج ۵۲، ص ۳۸۱ و کافی: ج ۳، ص ۴۹۵ و بحارالانوار: ج ۱۰۰، ص ۴۳۵ و ۴۳۶.</ref>. | ||
نسخهٔ ۵ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۳۳
متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.
مسجد سهله یکی از مشهورترین مساجد اسلامی که در قرن اول هجری توسط قبایل عرب در شمال غربی مسجد جامع کوفه به فاصله حدود دو کیلومتر ساخته شده است[۱].
مقدمه
- درباره محل زندگی حضرت مهدی(ع) و حکومت آن حضرت در عصر ظهور، روایات فراوانی وجود دارد. در این روایات، به طور عمده مسجد سهله را منزل آن حضرت و شهر کوفه را پایگاه حکومتی آن حضرت معرفی کرده‌اند.
- امیر مؤمنان، علی(ع) هنگام ترسیم خط سیر حضرت ولی عصر(ع) در آستانه ظهور، فرمود: "گویی او را با چشم خود میبینم که از وادی السلام عبور کرده، بر فراز اسبی که سپیدی پاها و پیشانیاش همی درخشد، به سوی مسجد سهله در حرکت است و زیر لب زمزمه دارد و خدا را اینگونه میخواند: " لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حَقّاً حَقّا "[۲]
- امام صادق(ع) خطاب به یار با وفایش ابو بصیر فرمود: "ای ابا محمد! گویی فرود آمدن قائم(ع) را با اهل و عیالش در مسجد سهله، با چشم خود میبینم. ابو بصیر عرض کرد: آیا محل اقامت دائمی آن حضرت، در مسجد سهله خواهد بود؟ حضرت فرمود: آری. سپس فرمود: مسجد سهله، اقامتگاه حضرت ادریس(ع) بود. مسجد سهله اقامتگاه حضرت ابراهیم(ع) بود. خداوند سبحانه و تعالی، پیامبری را برنیانگیخت، جز این‌که در مسجد سهله نماز گزارده است. مسجد سهله، پایگاه حضرت خضر(ع) است. کسی که در مسجد سهله اقامت کند، همانند کسی است که در خیمه رسول اکرم(ص) اقامت کند. مرد و زن با ایمانی یافت نمیشود، جز این‌که دلش به سوی مسجد سهله پر میزند .... "[۳][۴].
مسجد سهله در موعودنامه
- یکی از مشهورترین مساجد اسلامی که در قرن اول هجری توسط قبایل عرب در شمال غربی مسجد جامع کوفه به فاصله حدود دو کیلومتر ساخته شده است؛ مسجد شریف "سهله" است که در منابع تاریخی از آن با نام‌هایی چون مسجد سهیل، بنی ظفر و عبد القیس[۵]... یاد شده است. این مسجد در زمینی خالی از سکنه ساخته شده که اطراف آن پوشیده از ماسه‌های قرمز است.
- مجموع فضای مسجد از دو قسمت شبستان و صحن تشکیل شده است. در بخش‌های مختلف صحن مسجد، محراب‌هایی ساخته شده است که به نام پیامبران و ائمه اطهار (ع) نامگذاری شده‌اند و در اصطلاح آن‌ها را مقام می‌خوانند. این مقام‌ها عبارتند از: مقام حضرت ابراهیم (ع)، مقام حضرت یونس (ع)، مقام حضرت ادریس (ع)، مقام حضرت صالح (ع)، مقام حضرت سجاد (ع)، مقام امام صادق (ع)، و مقام امام زمان (ع)؛ این مقام در قسمت میانی مسجد، کمی مایل به سمت جنوب، در بین مقام‌های امام سجاد (ع) و حضرت یونس (ع) قرار دارد.
- امروزه ساختمانی به طول ۸۰ متر و عرض ۵/۵ متر در این محل بنا شده است. حضرت ولی عصر (ع) در این مقام، نماز و دعا و نیایش به جای آورده‌اند و عالم بزرگوار علامه بحر العلوم آن حضرت را در این مکان شریف، در حال مناجات با پروردگار زیارت کرده‌اند. گذشته از آن، گزارش‌های بسیاری از ملاقات با آن حضرت در این مسجد مبارک در طول تاریخ نقل شده است که این امر سبب اقبال بسیار عاشقان و شیفتگان خالص آن حضرت به این مکان شریف گشته و در نتیجه ساختمان این قسمت، بارها توسط شیعیان مخلص تجدیدبنا شده است. برای این مقام زیارتنامه مخصوصی در کتب روایی نقل شده است که به همراه سایر دعاها و عبادات به جای آورده می‌شود. در مجموعه روایات با تعابیر مختلفی از جایگاه معنوی و منزلت مسجد سهله یاد شده است. می‌توان گفت از اخبار چنان معلوم می‌شود که بعد از مسجد اعظم کوفه، مسجدی به فضیلت این مسجد وجود ندارد.
- ابو بصیر نقل کرده است که امام صادق (ع) به ایشان فرمودند: ای ابا بصیر! گویی روزی را میبینم که حضرت مهدی (ع) با خانواده‌اش در مسجد سهله فرود می‌آیند. ابو بصیر می‌گوید: به حضرت صادق (ع) عرض کردم آن مسجد منزل قائم (ع) خواهد بود؟ حضرت فرمودند: آری، این مسجد منزل حضرت ادریس (ع) و حضرت ابراهیم (ع) بوده است و خداوند هیچ پیامبری را به پیامبری مبعوث نکرده است. مگر آنکه وی در این مسجد نماز گزارده است. مسکن حضرت خضر (ع) در این مسجد است. هرکسی در این مسجد اقامت داشته باشد، مثل آن است که در چادر پیامبر اکرم (ص) اقامت دارد... هرکس در این مکان شریف نماز به جای آورد و به دنبال آن با نیت خالص دعا کند؛ حاجت او برآورده می‌شود و اگر کسی از ترس امری به آن‌جا پناه ببرد، خداوند وی را از آن خطر در امان نگه می‌دارد. ابو بصیر می‌گوید به امام صادق (ع) عرض کردم: به درستی که این مکان شریف بسیار فضیلت دارد. حضرت فرمودند: آیا باز فضیلت‌های آن را بشمارم. عرض کردم: آری. حضرت فرمودند: مسجد سهله از جمله مکان‌هایی است که خداوند تبارک و تعالی دوست دارد در آن‌جا دعا خوانده شود. هیچ شب و روزی نیست مگر آنکه ملائکه این مسجد را زیارت می‌کنند و در آن‌جا به عبادت خدا مشغول می‌شوند. اگر من در نزدیک این مسجد ساکن بودم همه نمازهایم را در آن‌جا به جای میآوردم... بعد ابو بصیر می‌گوید به حضرت صادق (ع) عرض کردم: قائم (ع) همیشه آن‌جا خواهند بود؟ حضرت فرمودند: آری...[۶].
- آداب و اعمال مسجد سهله در مفاتیح الجنان آمده است[۷]. بسیاری از کسانی که تشرف به محضر حضرت مهدی (ع) را درخواست می‌کردند، چهل شب جمعه از مسجد کوفه به مسجد سهله می‌رفتند یا چهل شب چهارشنبه در مسجد سهله بیتوته و عبادت می‌کردند تا به فیض حضور نائل شوند. حضرت آیت الله مرعشی نجفی می‌گوید: در ایام تحصیل علوم دینی و فقه اهل بیت (ع) در نجف اشرف، شوق زیادی جهت دیدار جمال مولایمان بقیة الله الاعظم (ع) داشتم. با خود عهد کردم چهل شب چهارشنبه پیاده به مسجد سهله بروم، به این نیت که جمال آقا صاحب الامر (ع) را زیارت کنم و به این فوز بزرگ نایل شوم. تا ۳۵ یا ۳۶ شب چهارشنبه ادامه دادم. تصادفا در این شب، رفتنم از نجف به تأخیر افتاد و هوا ابری و بارانی بود. نزدیک شب وحشت و ترس وجود مرا فراگرفت، مخصوصا از زیادی قطّاع الطریق و دزدها. ناگهان صدای پایی را از پشت سر شنیدم که بیشتر موجب ترس و وحشتم گردید. برگشتم به عقب، سید عربی را با لباس اهل بادیه دیدم، نزدیک من آمد و با زبان فصیح گفت: ای سید! سلام علیکم. ترس و وحشت به کلی از وجودم رفت و اطمینان و سکون نفس پیدا کردم و تعجب‌آور بود که چگونه این شخص در تاریکی شدید، متوجه سیادت من شد و در آن حال من از این مطلب غافل بودم. به‌هرحال سخن می‌گفتیم و می‌رفتیم از من سؤال کرد: کجا قصد داری؟ گفتم: مسجد سهله. فرمود: به چه جهت؟ گفتم: به قصد تشرف و زیارت ولی عصر (ع). مقداری که رفتیم به مسجد زید بن صوحان که مسجد کوچکی است نزدیک مسجد سهله رسیدیم. داخل مسجد شده و نماز خواندیم و بعد از دعایی که سید خواند -گویی دیوار و سنگ‌ها با او آن دعا را می‌خواندند- احساس انقلابی عجیب در خود نمودم که از وصف آن عاجزم.
- بعد از دعا سید فرمود: سید تو گرسنه‌ای، چه خوب است شام بخوری. پس سفره‌ای را که زیر عبا داشت بیرون آورد و در آن سه قرص نان و دو یا سه خیار سبز تازه بود. مثل این‌که تازه از باغ چیده و آن‌وقت چله زمستان و سرمای زننده‌ای بود و من منتقل به این معنا نشدم که این آقا این خیار تازه سبز را در این فصل زمستان از کجا آورده؟ طبق دستور آقا شام خوردم. سپس فرمود: بلند شو تا به مسجد سهله برویم. داخل مسجد شدیم. آقا مشغول اعمال وارده در مقامات شد و من هم متابعت آن حضرت انجام وظیفه میکردم و بدون اختیار نماز مغرب و عشا را به آقا اقتدا کردم و متوجه نبودم که این آقا کیست؟ بعد از آنکه اعمال تمام شد، آن بزرگوار فرمود: ای سید! آیا مثل دیگران بعد از اعمال مسجد سهله به مسجد کوفه می‌روی یا در همین‌جا می‌مانی؟ گفتم: می‌مانم و سپس در وسط مسجد در مقام امام صادق (ع) نشستیم. به سید گفتم: آیا چای یا قهوه یا دخانیات میل داری آماده کنم؟ در جواب کلام جامعی را فرمود: این امور از فضول زندگی است و ما از این فضولات دوریم.
- این کلام در اعماق وجودم اثر گذاشت، به نحوی که هرگاه یادم می‌آید ارکان وجودم می‌لرزد.
- به‌هرحال مجلس نزدیک دو ساعت طول کشید و در این مدت مطالبی ردّ و بدل شد که به بعضی از آن‌ها اشاره می‌کنم.
- در رابطه با استخاره سخن به میان آمد. سید عرب فرمود: ای سید با تسبیح به چه نحو استخاره می‌کنی؟ گفتم: سه مرتبه صلوات می‌فرستم و سه مرتبه می‌گویم: "أَسْتَخِيرُ اللَّهَ بِرَحْمَتِهِ خِيَرَةً فِي عَافِيَةٍ" پس قبضه‌ای از تسبیح را گرفته می‌شمارم. اگر دو تا بماند بد است و اگر یکی ماند خوب است. فرمود: برای این استخاره، باقی‌مانده‌ای است که به شما نرسیده و آن این است که هرگاه یکی باقی ماند، فوراً حکم به خوبی استخاره نکنید؛ بلکه توقف کنید و دوباره بر ترک عمل استخاره کنید. اگر زوج آمد کشف می‌شود، استخاره اول خوب است، اما اگر یکی آمد کشف می‌شود که استخاره اول میانه است.
- از جمله مطالب در این جلسه تأکید سید عرب بر تلاوت و قرائت این سوره‌ها بعد از نمازهای واجب بود. بعد از نماز صبح سوره یاسین و بعد از نماز ظهر سوره عم، بعد از نماز عصر سوره نوح و بعد از نماز مغرب سوره واقعه و بعد از نماز عشاء سوره ملک.
- دیگر این‌که تأکید فرمودند: بر دو رکعت نماز بین مغرب و عشا که در رکعت اول بعد از حمد هر سوره‌ای خواستی می‌خوانی و در رکعت دوم بعد از حمد سوره واقعه می‌خوانی و فرمود: کفایت میکند این از خواندن سوره واقعه بعد از نماز مغرب.
- تأکید فرمود که: بعد از نمازهای پنجگانه این دعا را بخوان: "اللّهمّ سرّحني عن الهموم و الغموم و وحشة الصدر و وسوسة الشیطان برحمتك يا ارحم الراحمين".
- و دیگر تأکید بر خواندن این دعا بعد از ذکر رکوع در نمازهای یومیه خصوصا رکعت آخر: "اللّهمّ صلّ علی محمد و آل محمد و ترحم علی عجزنا و اغثنا بحقهم".
- در تعریف و تمجید از شرایع الاسلام مرحوم محقق حلی فرمود: تمام آن مطابق با واقع است مگر کمی از مسایل آن.
- تأکید بر خواندن قرآن و هدیه کردن ثواب آن، برای شیعیانی که وارثی ندارند، یا دارند لکن یاد از آن‌ها نمی‌کنند.
- تحت الحنک را زیر حنک قرار دادن و سر آن را در عمامه قرار دادن؛ چنان‌که علمای عرب به همین نحو عمل می‌کنند و فرمود: در شرع این‌چنین رسیده است.
- تأکید بر زیارت سید الشهدا (ع).
- دعا در حق من و فرمود: قرار دهد خدا تو را از خدمتگزاران شرع.
- پرسیدم: نمی‌دانم آیا عاقبت کارم خیر است و آیا من نزد صاحب شرع مقدس روسفیدم؟ فرمود: عاقبت تو خیر و سعیت مشکور و روسفیدی.
گفتم: نمی‌دانم آیا پدر و مادر و اساتید و ذوی الحقوق از من راضی هستند یا نه؟ فرمود: تمام آن‌ها از تو راضی‌اند و درباره‌ات دعا می‌کنند. استدعای دعا کردم برای خودم که موفق باشم برای تألیف و تصنیف. دعا فرمودند. در این‌جا مطلب دیگری است که مجال تفصیل و بیان آن نیست. پس خواستم از مسجد بیرون روم به خاطر حاجتی، آمدم نزد حوض که در وسط راه قبل از خارج شدن از مسجد قرار دارد. به ذهنم رسید چه شبی بود و این سید عرب کیست که این همه بافضیلت است؟ شاید همان مقصود و معشوقم باشد تا به ذهنم این معنی خطور کرد، مضطرب برگشتم و آن آقا را ندیدم و کسی هم در مسجد نبود. یقین پیدا کردم که آقا را زیارت کردم و غافل بودم. مشغول گریه شدم و همچون دیوانه اطراف مسجد گریه میکردم تا صبح شد؛ چون عاشقی که بعد از وصال مبتلا به هجران شود. این بود اجمالی از تفصیل که هر وقت آن شب یادم می‌آید، بهت‌زده می‌شوم[۸][۹].
مسجد سهله در فرهنگنامه آخرالزمان
- مسجد سهله مسجدی است که در بیرون شهر کوفه قرار دارد و فاصله آن تا مسجد کوفه حدود ۵ / ۱ کیلومتر است. این مسجد مکانی بسیار مقدس است و انبیا و اوصیای زیادی در آن نماز خوانده‌اند که محل نمازگزاری آنان در این مسجد مشخص شده است و به مقامات مختلف مشهور است. مرحوم شیخ عباس قمی در کتاب شریف مفاتیح الجنان روایت میکند: بدان که بعد از مسجد بزرگ کوفه، در آن نواحی مسجدی با فضیلت‌تر از مسجد سهله نیست زیرا آن مسجد خانه حضرت ادریس و حضرت ابراهیم و محل ورود و مسکن حضرت خضر(ع) است. ابوبصیر پرسید: آیا امامانی که پس از او (رجعت می‌‌نمایند) نیز در آن مسجد ساکن خواهند بود؟ حضرت فرمود: بلی تا پایان زندگی دنیا چنین خواهد بود.
- امام صادق(ع) به ابوبصیر فرمود: ای ابا محمد! گویا میبینم که صاحب الامر حضرت مهدی(ع) به مسجد سهله آمده است و اهل و عیال آن حضرت نیز همراه او هستند. خدای متعال هیچ پیامبری را به پیامبری نفرستاده مگر آنکه در این مسجد نماز گزارده است. هر کسی که در این مسجد اقامت نماید مانند شخصی است که در خیمه رسول خدا(ص) ساکن است. تمام مردان و زنان مؤمن دلشان به سوی این مسجد پر می‌‌کشد و در این مسجد سنگی قرار دارد که شمایل هر پیامبری بر آن نقش بسته است[۱۰]. هر کسی که صادقانه در این مسجد دعا کند، به یقین حاجتش برآورده خواهد شد. هر کسی که به این مسجد پناهنده شود، از هر گزندی که از آن بیم دارد در امان خواهد بود. سپس حضرت اضافه فرمود که این مسجد از جمله بقاع متبرکه‌ای است که خداوند دوست دارد او را در آن بقاع یاد کنند و در هر شب و روز ملائکه به این مسجد آمده و به عبادت پروردگار می‌‌پردازند. آنگاه امام صادق(ع) فرمود: اگر من در نزدیکی این مسجد زندگی میکردم، تمام نمازهایم را در این مسجد به جای میآوردم، ای ابا محمد! این توصیفاتی را که گفتم اندکی از فضایل این مسجد است. سپس ابوبصیر از حضرت صادق(ع) سؤال کرد: قربان شما گردم! آیا حضرت قائم(ع) پیوسته در این مسجد اقامت خواهد داشت؟ حضرت پاسخ داد: بلی: در روایت دیگری امام صادق(ع) می‌‌فرماید: مستحب است دو رکعت نماز میان نماز مغرب و عشا در این مسجد خوانده شود و پس از آن دعا کنند، این کار باعث زدوده شدن غم‌های انسان خواهد شد[۱۱].
- سید بن طاووس بهترین وقت برای رفتن به این مسجد و دعا و نماز را شب چهارشنبه می‌داند و اعمالی را برای آن نقل نموده است. از قدیم الایام مرسوم بوده است که هر کس چهل شب چهارشنبه را در این مسجد بیتوته کند، حضرت قائم(ع) را زیارت خواهد نمود. این مطلب را به تجربه بسیاری از افراد آزموده‌اند و نتیجه گرفته‌اند و داستان‌های تشرف آنان در کتبی که این دسته از داستان‌ها را جمع‌آوری نموده‌اند موجود است[۱۲].
- امام موسی بن جعفر(ع) فرمود: محلی که حضرت قائم(ع) پس از قیام برای سکونت خود انتخاب می‌‌نماید مسجد سهله است و در برخی روایات این مسجد را مرکز بیت المال و محل تقسیم غنایم جنگی معرفی میکند[۱۳].
- امیرالمؤمنین(ع) دعایی را از زبان حضرت قائم(ع) نقل می‌‌نماید و می‌‌فرماید: گویا میبینم که حضرت قائم(ع) از وادی السلام به سوی مسجد سهله می‌‌رود و خوشه‌ای خرما به دست اوست که خرماهایی پر تلألؤ دارد و به خواندن این دعا مشغول است «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حَقّاً حَقّاً...»[۱۴].
- امام باقر(ع) در حدیثی فرمود: پس از مسجد الحرام و مسجد النبی، بهترین سرزمین‌ها کوفه است زیرا آن سرزمین است که پاک گشته و قبور انبیای و پیامبران و قبور اوصیا و صالحان بسیاری در آن است و مسجد سهله که تمام پیامبران در آن نماز خوانده‌اند در آن قرار دارد. خداوند عدل خود را از آن مکان آشکار میکند و حضرت قائم(ع) و ائمه‌ای که پس از او رجعت خواهند نمود در آن ساکن خواهند شد....[۱۵].
پرسش مستقیم
- محل سکونت امام مهدی کجاست؟ (پرسش)
- آیا تابحال کسی از محل زندگی امام مهدی اطلاعی داشته است؟ (پرسش)
- کیفیت زندگی امام مهدی به چه صورت است؟ (پرسش)
- آیا امام مهدی در میان مردم زندگی میکند و ما از شناخت او عاجزیم یا این‌که در عالم دیگر است و ما او را نمیبینیم؟ (پرسش)
- آیا صحت دارد که محل استقرار امام مهدی در کوه رضوا است؟ این کوه کجاست؟ (پرسش)
- آیا امام مهدی در میان مردم زندگی میکند و ما از شناخت او عاجزیم یا این‌که در عالم دیگر است و ما او را نمیبینیم؟ (پرسش)
- آیا امام مهدی میتواند به صورت یک فرد ناشناس در میان مردم زندگی کند؟ در این صورت مسکن و محل زندگی او کجا است؟ (پرسش)
جستارهای وابسته
- آخر الزمان
- آدینه (جمعه)
- آستانه عسکریین
- آستانه قیامت
- آفتاب پشت ابر (خورشید پشت ابر)
- آینده پژوهی
- آیین جدید دین در عصر ظهور
- اَبدال
- ابوالادیان
- ابوصالح
- ابوالقاسم (امام مهدی)
- اثناعشریه
- احمد (امام مهدی)
- احمد بن اسحاق قمی
- احمد بن هلال کرخی
- احمدیه (قادیانیه)
- اخیار
- ادله رجعت
- اسماعیلیه
- أشراط الساعه
- اصحاب قائم (یاران امام مهدی)(ع)
- اصحاب کهف
- اقامتگاه امام مهدی در عصر ظهور (مسجد سهله)
- القاب امام مهدی (ع)
- امامت امام مهدی (ع)
- امامت و مهدویت
- امام حسن عسکری
- امام زمان (صاحب الزمان)
- امام شناسی (مرگ جاهلی)
- امام مهدی از ولادت تا ظهور
- امامیه
- امدادهای غیبی
- امکان رجعت (رجعت)
- امنیت (حکومت جهانی)
- انتظار فرج
- انتقام
- انجمن حجتیه
- انطاکیه
- اوتاد
- اهل سنت و امام مهدی موعود
- اهل سنّت و ولادت امام مهدی (ع)
- اهل کتاب در عصر ظهور
- ایام الله
- ایستادن هنگام شنیدن لقب قائم
- باب (علی محمد شیرازی)
- بابیه (باب)
- باران های پیاپی
- باقریه
- البرهان فی علامات امام مهدی آخر الزمان
- بعثت امام مهدی
- بلالی (محمد بن علی بن بلال)
- بلالیه
- بهائیت
- البیان فی اخبار صاحب الزمان
- بیت الحمد
- بیت المقدس
- بیدا (خسف به بیدا)
- بیعت امام مهدی
- بیعت نامه امام مهدی
- البیعه لله
- پایان تاریخ (آخرالزمان)
- پدر امام مهدی (امام حسن عسکری)
- پدر امام مهدی و اهل سنّت
- پرچم امام مهدی
- پرچم های سیاه
- پیراهن امام مهدی
- تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم
- تاریخ عصر غیبت
- تاریخ غیبت کبرا
- تشرف (ملاقات با امام مهدی
- تکذیب وقت گزاران وقت ظهور
- تَناثُرُ النُّجُوم
- توقیع
- جبرئیل
- جده
- جزیره خضرا
- جزیره خضرا در ترازوی نقد
- جعفر کذاب
- جمعه
- جنگ افزارهای امام مهدی (سلاح امام مهدی)
- حجت
- حجر الاسود
- حدیث غدیر
- حدیث لوح حضرت زهرا (لوح حضرت زهرا)
- حدیث معراج
- حِرْز امام مهدی
- حرمت نام بردن امام مهدی
- حسن شریعی
- حسین بن روح نوبختی
- حسین بن منصور حلاج
- حکومت جهانی
- حکومت صالحان
- حکومت مستضعفان
- حکیمه خاتون
- حیرت
- خاتم الاوصیاء
- خراسانی (خروج خراسانی)
- خردسال ترین پیشوای معصوم (امامت امام مهدی)
- خروج خراسانی
- خروج دابة الاَرض
- خروج دجال
- خروج سفیانی
- خروج سید حسنی
- خروج شعیب بن صالح
- خروج شیصبانی
- خروج عوف سلمی
- خروج امام مهدی (قیام امام مهدی)
- خروج یأجوج (یأجوج و مأجوج)
- خروج یمانی
- خسف به بیداء
- خسوف و کسوف غیرعادی
- خضر
- خلافت موعود
- خورشید پشت ابر
- خطبه قیام
- خورشید مغرب
- خیمه
- دابه الارض (خروج دابه الارض)
- دادگستر جهان
- دانشمندان عامه و امام مهدی موعود
- دجال (خروج دجال)
- در انتظار ققنوس
- در فجر ساحل
- دست بر سر گذاشتن
- دعای افتتاح
- دعای عهد
- دعای ندبه
- دعای سمات
- دوازده امامی (اثناعشریه)
- دولت کریمه (حکومت جهانی)
- دین در آخرالزمان (آخرالزمان)
- دین عصر ظهور
- ذی طوی
- رایات سود (پرچم های سیاه)
- رحلت امام مهدی (فرجام امام مهدی)
- رجعت
- رجعت کنندگان
- رکن و مقام
- رؤیت امام مهدی (ملاقات امام مهدی)
- زبور داود
- زمینه سازان ظهور
- زنان آخرالزمان (آخرالزمان)
- زنان و قیام امام مهدی (یاران امام مهدی)
- زندگی آخرالزمان (آخرالزمان)
- زیارت آل یس
- زیارت ناحیه مقدسه
- زیارت رجبیه
- زیدیه
- سازمان وکالت
- سامرا
- سرداب سامرا
- سلاح امام مهدی
- سفیانی (خروج سفیانی)
- سید حسنی (خروج سید حسنی)
- سیره حکومتی امام مهدی
- سیصد و سیزده
- شاهدان ولادت امام مهدی
- شرایط ظهور
- شرید
- شریعیه
- شعبان
- شعیب بن صالح (خروج شعیب)
- شلمغانیه
- شمائل امام مهدی
- شمشیر امام مهدی (سلاح امام مهدی)
- شهادت امام مهدی (فرجام امام مهدی)
- شیخیه
- شیطان (کشته شدن شیطان)
- شیصبانی (خروج شیصبانی)
- شیعه
- صاحب الامر
- صاحب الدار
- صاحب الزمان
- صاحب السیف
- صاحب الغیبه
- صاید بن صید (خروج دجال)
- صقیل (مادر امام مهدی)
- صیحه آسمانی (ندای آسمانی)
- طالقان
- طرید
- طلوع خورشید از مغرب
- طویل العمر
- طی الارض
- طیبه
- ظهور
- عاشورا
- عبرتایی (احمد بن هلال)
- عثمان بن سعید عمری
- عدد یاران امام مهدی (سیصد و سیزده)
- عدل و قسط (حکومت جهانی)
- العرف الوردی فی اخبار الامام مهدی
- عسکریه
- عصائب
- عصر زندگی
- عقد الدرر فی اخبار المنتظر
- علایم ظهور (نشانه های ظهور)
- علائم قیامت (اشراط الساعه)
- علی بن محمد سمری
- غار انطاکیه (انطاکیه)
- غایب (امام غایب)
- غریم
- غلام
- غیبت (پنهان شدن)
- الغیبه
- غیبت صغرا
- غیبت کبرا
- فترت
- فرید
- فرجام امام مهدی
- فرجام شناسی (آینده پژوهی)
- فضیلت انتظار فرج (انتظار فرج)
- فضیلت منتظران (منتظر)
- فلسفه رجعت (رجعت)
- فلسفه غیبت صغرا (غیبت صغرا)
- فلسفه غیبت (غیبت امام مهدی)
- فواید امام غایب
- فوتوریسم
- قائم
- قادیانیه
- قتل نفس زَکیّه
- قم
- قیامت صغرا (رجعت)
- قیام های پیش از ظهور
- کتاب الغیبه للحجه
- کشته شدن شیطان
- کمال الدین و تمام النعمه
- کوفه
- کنیه امام مهدی (ابوالقاسم)
- کوه رَضْوی
- کیسانیه
- لباس امام مهدی (پیراهن امام مهدی)
- لوح حضرت زهرا
- مادر امام مهدی
- متمهدی (مدعیان مهدویت)
- مثلث برمودا (جزیره خضرا)
- محدَّث
- محل بیعت امام مهدی (رکن و مقام)
- محل ظهور امام مهدی (مسجد الحرام)
- محل قتل نفس زکیه (رکن و مقام)
- محمد
- محمد بن عثمان بن سعید عمری
- محمد بن علی بن هلال
- محمد بن علی شلمغانی
- محمد بن نصیر نمیری
- محمدیه
- مدعیان بابیت
- مدعیان مهدویت
- مرجع تقلید
- مردان آخرالزمان (آخرالزمان)
- مرکز حکومت امام مهدی (مسجد کوفه)
- مرگ جاهلی
- مرگ سرخ
- مرگ سفید
- مستضعف
- مسجد جمکران
- مسجد الحرام
- مسجد سهله
- مسجد صاحب الزمان (مسجد جمکران)
- مسجد کوفه
- مصلای جمعه و جماعات در عصر ظهور (مسجد کوفه)
- مضطر
- معجم احادیث الامام المهدی
- معمرین
- مغیریه
- مقتدای مسیح
- مکیال المکارم فی فواید الدعاء للقائم
- ملاحم و فتن
- ملاقات با امام مهدی
- ملیکه (مادر امام مهدی)
- منتخب الاثر
- منتظِر
- منتَظَر
- منتقم
- منصور
- موتور
- موسویه
- موعود مسیحیت
- موعود یهود
- مهدی
- مهدی سودانی
- مهدی موعود
- مهدویت
- ممهدون (زمینه سازان ظهور)
- مهدویت پژوهی (آینده پژوهی)
- امام مهدی شخصی و امام مهدی نوعی
- مهدیه
- میراث دار پیامبران
- ناحیه مقدسه
- نام های حضرت محمد (احمد)
- ناووسیه
- نجبا
- ندای آسمانی
- نرگس (مادر امام مهدی)
- نزول عیسی
- نشانه های آخرالزمان (آخرالزمان
- نشانه های ظهور
- نفس زکیه
- نماز امام زمان
- نواب خاص
- نیابت خاص
- نیابت عام
- نیمه شعبان
- وقاتون (وقت ظهور)
- وقت ظهور
- وقت معلوم
- وکلای امام مهدی
- ولادت امام مهدی
- ولایت فقیه
- ولی فقیه
- همسر و فرزند امام مهدی
- هیبت امام مهدی
- یأجوج و مأجوج
- یاران امام مهدی
- یالثارات الحسین
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۴۹.
- ↑ طبری، دلائل الامامة، ص ۲۴۳
- ↑ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۹۷، ص ۴۳۵، ح ۳
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص ۳۹۹ - ۴۰۰.
- ↑ "سهله" که اکثرا آن را به سین مفتوحه ضبط کرده‌اند به "زمین هموار" گفته می‌شود و بعضی هم به سین مکسور خوانده‌اند که به معنی "خاک ماسه" مانند است که به‌وسیله سیل در مسیل‌ها جمع می‌شود.بنابراین نامگذاری این مسجد به سهله به لحاظ جنس خاک آن منطقه بوده است و همین‌طور در علت تسمیه آن به نام‌های دیگر گفته‌اند که "سهیل" نام سازنده آن مسجد است و "عبد القیس" نام طایفه‌ای است که این مسجد در منطقه سکونت آن‌ها بنا شده است و "بنی ظفر" هم یکی از طایفه‌های قبیله عبد القیس است و...ابن الفقیه روایت میکند حضرت علی (ع) فرمودند:در کوفه چهار بقعه مقدس وجود دارد که چهار مسجد در آن ساخته شده است.به آن حضرت عرض شد آن‌ها کدام مساجدند.حضرت فرمود:یکی از آن‌ها مسجد ظفر یا همان مسجد سهله است.
- ↑ بحار الانوار، ج ۹۷، ص ۴۳۵.
- ↑ نشریه موعود، شماره ۳۹، ص ۴۸.
- ↑ نشریه موعود، شماره ۱۲، ص ۲۰.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۴۹.
- ↑ شاید زمانی که حضرت مهدی(ع) ظهور نماید آن سنگ را خارج نموده تا همگان مشاهده کنند.
- ↑ مفاتیح الجنان: اعمال مسجد سهله و بحار الأنوار: ج ۵۲، ص ۳۸۱ و کافی: ج ۳، ص ۴۹۵ و بحارالانوار: ج ۱۰۰، ص ۴۳۵ و ۴۳۶.
- ↑ نجم الثاقب: باب تشرفات.
- ↑ سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۵۴۳ و بحار الأنوار: ج ۵۳، ص ۱۱.
- ↑ سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۵۴۵.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۵۵۲-۵۵۳.