اصحاب کهف در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۳ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۴۶

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اصحاب کهف است. "اصحاب کهف" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

اصحاب کهف در قرآن - اصحاب کهف در حدیث - اصحاب کهف در نهج البلاغه - اصحاب کهف در تاریخ اسلامی - اصحاب کهف در معارف مهدویت

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اصحاب کهف (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

سرگذشت اصحاب کهف

اصحاب کهف گروهی از افراد مؤمن بودند که از دست پادشاه کافر و ظالم خود به غاری پناه بردند، خداوند آنان را به خوابی طولانی برد. در این مدت، چنان هیبتی داشتند که کسی توانایی نزدیک شدن و نگاه کردن به آنان را نداشت. آنان به صورت معجزه‌آسا، پس از چند قرن خوابیدن بیدار شدند و پس از مدتی دوباره به خواب رفتند^[۱]. بر پایه روایات، این پادشاه مشرک "دقیانوس" و محل واقعه "افسوس" دانسته شده است^[۲]. داستان اصحاب کهف یکی از زیباترین و پندآموزترین قصص قرآنی است که در سوره کهف آمده است^[۳].

اصحاب کهف و مهدویت

براساس روایات، اصحاب کهف از یاران حضرت مهدی(ع) دانسته شده است که در زمان رجعت از حکومت جهانی عدل و قسط، بهره وافری خواهند برد^[۴].

امام صادق(ع) می‌فرماید: حضرت قائم(ع) در پشت شهر کوفه بیست و هفت نفر را ظاهر خواهد کرد (و به دنیا رجعت خواهد داد). پانزده نفر از بنی‌اسرائیل که به حق راهنمایی می‌کردند و عدالت می‌ورزیدند، هفت نفر از اصحاب کهف، یوشع بن نون، سلمان، ابودجانه انصاری، مقداد و مالک اشتر نخعی. آنان به یاری حضرت خواهند آمد و از سوی حضرت به امارت منصوب خواهند شد^[۵].
امیرالمؤمنین(ع) فرمود: در ماه مبارک رمضان دو صدا شنیده خواهد شد. ندایی از سوی حق در صبح و ندایی از سوی باطل در عصر... سپس خداوند اصحاب کهف را با سگ‌شان بیدار نموده و از غار بیرون می‌آیند. نام دو تن از آنان "ملیخا" و "خملاها" است^[۶].

حلبى مى‌گوید: اصحاب کهف همگى از نژاد عرب‌اند و جز به عربى سخن نمى‌گویند و آنان وزیران مهدى هستند^[۷].

اگرچه اهل سنت به شدّت با اعتقاد به رجعت مخالف‌اند اما برخی از مفسران آنها به زنده شدن اصحاب کهف در دوران ظهور حضرت مهدی(ع) اشاره کرده‌‏اند^[۸].^[۹]

پرسش مستقیم

آیا اصحاب کهف به یاری امام مهدی می‌آیند؟‌ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

↑ ر.ک: ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج ۱۲، ص ۳۵۴
↑ ر.ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۴۱۱؛ حسن بن ابی الحسن دیلمی، ارشاد القلوب، ج ۲، ص ۳۶۰.
↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۱۰۰؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۴۸-۴۹؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۰۶.
↑ ارشاد القلوب، ص ۲۸۶؛ حلیة الابرار، ج ۲، ص ۶۰۱.
↑ «إِذَا ظَهَرَ الْقَائِمُ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) مِنْ ظَهْرِ هَذَا الْبَيْتِ، بَعَثَ اللَّهُ مَعَهُ سَبْعَةً وَ عِشْرِينَ رَجُلًا، مِنْهُمْ أَرْبَعَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ قَوْمِ مُوسَى (عَلَيْهِ السَّلَامَ)، وَ هُمُ الَّذِينَ قَالَ اللَّهُ (تَعَالَى): وَ مِنْ قَوْمِ مُوسى‏ أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ، وَ أَصْحَابُ الْكَهْفِ سَبعَة وَ الْمِقْدَادُ وَ جَابِرٌ الْأَنْصَارِيُّ وَ مُؤْمِنُ آلِ فِرْعَوْنَ وَ يُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَصِيُّ مُوسَى (عَلَيْهِمَا السَّلَامُ)»؛ دلایل الامامه، ص463.
↑ «فَيَبْعَثُ اللَّهُ الْفِتْيَةَ مِنْ كَهْفِهِمْ مَعَ كَلْبِهِمْ مِنْهُمْ رَجُلٌ يُقَالُ لَهُ مَلِيخَا وَ آخَرُ خملاها وَ هُمَا الشَّاهِدَانِ الْمُسْلِمَانِ لِلْقَائِمِ ع‏»؛ بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۲۷۵.
↑ منتخب الاثر، ص ۴۸۵.
↑ محمد بن احمد قرطبی، الجامع لاحکام القران، ج ۱۰، ص ۳۹۰؛ سیوطی، الدر المنثور، ج ۴، ص ۲۱۵؛ متقی هندی، البرهان، ص ۱۵۰، ح ۱۵
↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۱۰۰؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۴۸-۴۹؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۲۹.

[1] ر.ک: ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج ۱۲، ص ۳۵۴

[2] ر.ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۴۱۱؛ حسن بن ابی الحسن دیلمی، ارشاد القلوب، ج ۲، ص ۳۶۰.

[3] حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۱۰۰؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۴۸-۴۹؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۰۶.

[4] ارشاد القلوب، ص ۲۸۶؛ حلیة الابرار، ج ۲، ص ۶۰۱.

[5] «إِذَا ظَهَرَ الْقَائِمُ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) مِنْ ظَهْرِ هَذَا الْبَيْتِ، بَعَثَ اللَّهُ مَعَهُ سَبْعَةً وَ عِشْرِينَ رَجُلًا، مِنْهُمْ أَرْبَعَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ قَوْمِ مُوسَى (عَلَيْهِ السَّلَامَ)، وَ هُمُ الَّذِينَ قَالَ اللَّهُ (تَعَالَى): وَ مِنْ قَوْمِ مُوسى‏ أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ، وَ أَصْحَابُ الْكَهْفِ سَبعَة وَ الْمِقْدَادُ وَ جَابِرٌ الْأَنْصَارِيُّ وَ مُؤْمِنُ آلِ فِرْعَوْنَ وَ يُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَصِيُّ مُوسَى (عَلَيْهِمَا السَّلَامُ)»؛ دلایل الامامه، ص463.

[6] «فَيَبْعَثُ اللَّهُ الْفِتْيَةَ مِنْ كَهْفِهِمْ مَعَ كَلْبِهِمْ مِنْهُمْ رَجُلٌ يُقَالُ لَهُ مَلِيخَا وَ آخَرُ خملاها وَ هُمَا الشَّاهِدَانِ الْمُسْلِمَانِ لِلْقَائِمِ ع‏»؛ بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۲۷۵.

[7] منتخب الاثر، ص ۴۸۵.

[8] محمد بن احمد قرطبی، الجامع لاحکام القران، ج ۱۰، ص ۳۹۰؛ سیوطی، الدر المنثور، ج ۴، ص ۲۱۵؛ متقی هندی، البرهان، ص ۱۵۰، ح ۱۵

[9] حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۱۰۰؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۴۸-۴۹؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۲۹.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۲۸: / خط ۲۸: @@
 ==منابع==
-* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]
+# [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]
+# [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]
+# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]
 ==پانویس==