ادعای بابیت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۷ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۵۷

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.

مقدمه

بی‏‌گمان، هرچه باوری، ژرفای بیشتری داشته، به حقیقت نزدیک‏‌تر باشد و در دل‏ها جای گیرد، افراد سوداگر و سودنگر، بیشتر در پی بهره‏‌های ناپاک از آن، برخواهند آمد.
آموزه‌‏های مهدویت، به سبب ویژگی‌‏های ممتاز و پرجاذبه خود و این که همواره در عمق قلب‏‌های توده انسان‌‏ها نفوذ کرده است، بیشتر مورد بهره‌‏جویی و استفاده نادرست افراد کژرو قرار گرفته است. پیشینه پردامنه انحراف‌‏های پدید آمده در این عرصه به ویژه فرقه‌‏های منحرف در مهدویت که به قرن‏های نخست اسلام باز می‌‏گردد گواهی روشن بر این مدعا است. بررسی این انحراف‏ها و زمینه‏‌های پیدایی آن، می‌‏تواند در پیشگیری از فرو افتادن دوباره در این لغزش‏ها، نقش مهمی داشته باشد.
از آن‏جا که پس از شهادت امام عسکری(ع) و آغاز غیبت صغرا، ارتباط رودرروی مردم با پیشوای معصوم قطع شد، سفیران خاص به گونه‌‏ای ویژه، برای راهنمایی مردم، تلاش‏های پردامنه‌‏ای را آغاز کردند. ایشان، از پراکندگی پیروان‏ مکتب اهل بیت(ع) جلوگیری کرده و رهبری شیعیان را به دست گرفتند.
پیروان مکتب اهل بیت(ع) رفته ‏رفته، با این روش خو گرفته و کارهای خود را از راه سفیران چهارگانه پی‏گیری کردند و این خود، جایگاه بلندی را برای این سفیران رقم زد. در این میان، افرادی سست‏ایمان و کژاندیش برای رسیدن به اهدافی چند، به دروغ مدعی نیابت امام غایب شدند. در یک بررسی کوتاه برخی سرچشمه‏‌های این ادعاهای دروغین را می‏‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:

سستی ایمان‏: یکی از عوامل مهم در چنین ادعاهای نادرستی، سستی باورهای دینی است؛ چرا که کسانی که دارای قوت مناسب ایمان هستند، هرگز برابر خواست پیشوای معصوم- در پیروی از سفیران خود- به بی‌راهه نمی‌‏روند. بیشترین افرادی که به دروغ چنین ادعایی کردند، از این کاستی برخوردار بودند که. یکی از این افراد شلمغانی بود^[۱].
طمع در اموال امام‏: در زمان غیبت صغرا، برخی برای آن‏که اموال امام زمان (ع) را به وکیل و نماینده واقعی‌‏اش تحویل ندهند، ادعای نیابت و بابیت کردند^[۲].
رسیدن به شهرت‏: شهرت‌طلبی نیز از عوامل بسیار مهم در پیدایی باورهای خرافی و مذهب‏‌های ساختگی است. اشتیاق به بزرگ شدن و خودنمایی، از صفات نکوهیده اخلاقی است که انسان را به سوی کارهای خطرناک می‏‌کشاند^[۳].
انگیزه‌‏های سیاسی‏: یکی دیگر از سبب‏های پدید آمدن مدعیان بابیت، انگیزه‏‌های سیاسی است.

دشمنان، گاهی به طور مستقیم و زمانی غیر مستقیم- برای آن‏که باور شیعیان را سست کرده و آنان را در پراکندگی فرو برند- برخی را تحریک می‌‏کنند تا ادعای بابیت کنند. در این راه، برخی عناصر را به دلخواه خویش تربیت کرده، به آنان دستور دادند ادعای بابیت کنند و آنان را با همه امکانات در این راه یاری کردند که برای نمونه می‏‌توان به علی محمد باب اشاره کرد^[۴].

پرسش مستقیم

ریشه‌های انحراف مدعیان دروغین مهدویت چیست؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ احمد بن علی نجاشی، رجال النجاشی، ج ۲، ص ۲۳۹
↑ ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۰۰
↑ ر. ک: سید محمد صدر، تاریخ الغیبة الصغری، ص ۴۹۰
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۳۸۷ - ۳۸۸.

[1] احمد بن علی نجاشی، رجال النجاشی، ج ۲، ص ۲۳۹

[2] ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۰۰

[3] ر. ک: سید محمد صدر، تاریخ الغیبة الصغری، ص ۴۹۰

[4] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۳۸۷ - ۳۸۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۳: / خط ۳: @@
 ==مقدمه==
-*بی‏‌گمان، هرچه باوری، ژرفای بیشتری داشته، به [[حقیقت]] نزدیک‏‌تر باشد و در دل‏ها جای گیرد، افراد سوداگر و سودنگر، بیشتر در پی بهره‏‌های ناپاک از آن، برخواهند آمد.
+*بی‏‌گمان، هرچه باوری، ژرفای بیشتری داشته، به [[حقیقت]] نزدیک‏‌تر باشد و در دل‏ها جای گیرد، افراد سوداگر و سودنگر، بیشتر در پی بهره‏‌های [[ناپاک]] از آن، برخواهند آمد.
-*آموزه‌‏های [[مهدویت]]، به سبب ویژگی‌‏های ممتاز و پرجاذبه خود و این که همواره در عمق قلب‏‌های توده [[انسان‌‏ها]] نفوذ کرده است، بیشتر مورد بهره‌‏جویی و استفاده نادرست افراد کژرو قرار گرفته است. پیشینه پردامنه انحراف‌‏های پدید آمده در این عرصه به ویژه فرقه‌‏های [[منحرف]] در [[مهدویت]] که به قرن‏های نخست [[اسلام]] باز می‌‏گردد گواهی روشن بر این مدعا است. بررسی این انحراف‏ها و زمینه‏‌های پیدایی آن، می‌‏تواند در پیشگیری از فرو افتادن دوباره در این لغزش‏ها، نقش مهمی داشته باشد.
+*آموزه‌‏های [[مهدویت]]، به سبب ویژگی‌‏های ممتاز و پرجاذبه خود و این که همواره در عمق قلب‏‌های توده [[انسان‌‏ها]] نفوذ کرده است، بیشتر مورد بهره‌‏جویی و استفاده [[نادرست]] افراد کژرو قرار گرفته است. پیشینه پردامنه انحراف‌‏های پدید آمده در این عرصه به ویژه فرقه‌‏های [[منحرف]] در [[مهدویت]] که به قرن‏های نخست [[اسلام]] باز می‌‏گردد [[گواهی]] روشن بر این مدعا است. بررسی این انحراف‏ها و زمینه‏‌های پیدایی آن، می‌‏تواند در [[پیشگیری]] از فرو افتادن دوباره در این لغزش‏ها، نقش مهمی داشته باشد.
-*از آن‏جا که پس از [[شهادت]] [[امام عسکری]]{{ع}} و آغاز [[غیبت صغرا]]، ارتباط رودرروی [[مردم]] با پیشوای [[معصوم]] قطع شد، سفیران خاص به گونه‌‏ای ویژه، برای [[راهنمایی]] [[مردم]]، تلاش‏های پردامنه‌‏ای را آغاز کردند. ایشان، از پراکندگی پیروان‏ [[مکتب]] [[اهل بیت]]{{عم}} جلوگیری کرده و [[رهبری]] [[شیعیان]] را به دست گرفتند.
+*از آن‏جا که پس از [[شهادت]] [[امام عسکری]]{{ع}} و آغاز [[غیبت صغرا]]، ارتباط رودرروی [[مردم]] با پیشوای [[معصوم]] [[قطع]] شد، [[سفیران خاص]] به گونه‌‏ای ویژه، برای [[راهنمایی]] [[مردم]]، تلاش‏های پردامنه‌‏ای را آغاز کردند. ایشان، از پراکندگی پیروان‏ [[مکتب]] [[اهل بیت]]{{عم}} جلوگیری کرده و [[رهبری]] [[شیعیان]] را به دست گرفتند.
 *[[پیروان]] [[مکتب]] [[اهل بیت]]{{عم}} رفته ‏رفته، با این روش خو گرفته و کارهای خود را از راه [[سفیران چهارگانه]] پی‏گیری کردند و این خود، [[جایگاه]] بلندی را برای این سفیران رقم زد. در این میان، افرادی سست‏ایمان و کژاندیش برای رسیدن به اهدافی چند، به [[دروغ]] مدعی [[نیابت]] [[امام غایب]] شدند. در یک بررسی کوتاه برخی سرچشمه‏‌های این ادعاهای دروغین را می‏‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:
-#'''سستی [[ایمان‏]]:''' یکی از عوامل مهم در چنین ادعاهای نادرستی، سستی [[باورهای دینی]] است؛ چرا که کسانی که دارای قوت مناسب [[ایمان]] هستند، هرگز برابر خواست پیشوای معصوم- در [[پیروی]] از سفیران خود- به بی‌راهه نمی‌‏روند. بیشترین افرادی که به [[دروغ]] چنین ادعایی کردند، از این کاستی برخوردار بودند که. یکی از این افراد [[شلمغانی]] بود<ref>  احمد بن علی نجاشی، رجال النجاشی، ج ۲، ص ۲۳۹</ref>.
+#'''[[سستی]] [[ایمان‏]]:''' یکی از عوامل مهم در چنین ادعاهای [[نادرستی]]، [[سستی]] [[باورهای دینی]] است؛ چرا که کسانی که دارای [[قوت]] مناسب [[ایمان]] هستند، هرگز برابر خواست [[پیشوای معصوم]]- در [[پیروی]] از سفیران خود- به بی‌راهه نمی‌‏روند. بیشترین افرادی که به [[دروغ]] چنین ادعایی کردند، از این [[کاستی]] برخوردار بودند که. یکی از این افراد [[شلمغانی]] بود<ref>  احمد بن علی نجاشی، رجال النجاشی، ج ۲، ص ۲۳۹</ref>.
-#'''طمع در [[اموال]] [[امام‏]]:''' در زمان [[غیبت صغرا]]، برخی برای آن‏که [[اموال]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} را به [[وکیل]] و [[نماینده]] واقعی‌‏اش تحویل ندهند، [[ادعای نیابت]] و [[بابیت]] کردند<ref>ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۰۰</ref>.
+#'''[[طمع]] در [[اموال]] [[امام‏]]:''' در زمان [[غیبت صغرا]]، برخی برای آن‏که [[اموال]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} را به [[وکیل]] و [[نماینده]] واقعی‌‏اش تحویل ندهند، [[ادعای نیابت]] و [[بابیت]] کردند<ref>ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۰۰</ref>.
-#'''رسیدن به شهرت‏:''' شهرت طلبی نیز از عوامل بسیار مهم در پیدایی باورهای خرافی و مذهب‏‌های ساختگی است. [[اشتیاق]] به بزرگ شدن و خودنمایی، از صفات نکوهیده [[اخلاقی]] است که [[انسان]] را به سوی کارهای خطرناک می‏‌کشاند<ref>  ر. ک: سید محمد صدر، تاریخ الغیبة الصغری، ص ۴۹۰</ref>.
+#'''رسیدن به شهرت‏:''' شهرت‌طلبی نیز از عوامل بسیار مهم در پیدایی باورهای [[خرافی]] و مذهب‏‌های ساختگی است. [[اشتیاق]] به بزرگ شدن و [[خودنمایی]]، از [[صفات نکوهیده]] [[اخلاقی]] است که [[انسان]] را به سوی کارهای خطرناک می‏‌کشاند<ref>  ر. ک: سید محمد صدر، تاریخ الغیبة الصغری، ص ۴۹۰</ref>.
 #'''انگیزه‌‏های سیاسی‏:''' یکی دیگر از سبب‏های پدید آمدن [[مدعیان بابیت]]، انگیزه‏‌های [[سیاسی]] است.
-*[[دشمنان]]، گاهی به طور مستقیم و زمانی غیر مستقیم- برای آن‏که باور [[شیعیان]] را سست کرده و آنان را در پراکندگی فرو برند- برخی را تحریک می‌‏کنند تا [[ادعای بابیت]] کنند. در این راه، برخی عناصر را به دلخواه خویش [[تربیت]] کرده، به آنان [[دستور]] دادند [[ادعای بابیت]] کنند و آنان را با همه امکانات در این راه [[یاری]] کردند که برای نمونه می‏‌توان به [[علی محمد باب]] اشاره کرد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۳۸۷ - ۳۸۸.</ref>.
+*[[دشمنان]]، گاهی به طور مستقیم و زمانی غیر مستقیم- برای آن‏که [[باور]] [[شیعیان]] را [[سست]] کرده و آنان را در پراکندگی فرو برند- برخی را تحریک می‌‏کنند تا [[ادعای بابیت]] کنند. در این راه، برخی عناصر را به دلخواه خویش [[تربیت]] کرده، به آنان [[دستور]] دادند [[ادعای بابیت]] کنند و آنان را با همه امکانات در این راه [[یاری]] کردند که برای نمونه می‏‌توان به [[علی محمد باب]] اشاره کرد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۳۸۷ - ۳۸۸.</ref>.
 ==پرسش مستقیم==
 * [[ریشه‌های انحراف مدعیان دروغین مهدویت چیست؟ (پرسش)]]