سامرا در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۸ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۸

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون سامرا است. "سامرا" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

سامرا در حدیث - سامرا در تاریخ اسلامی - سامرا در معارف مهدویت

پیشینه شهر سامرا

«سُرّ مَن رَأی» و مخفف آن «سامرّا»، نام شهری است در عراق، میان بغداد و تکریت و دومین شهری است که عباسیان در ۱۲۰ کیلومتری شمال بغداد، بر کنار شرقی دجله ساختند^[۱].

مکان‌های مهم شهر سامرا

سردابی که محل عبادت و استراحت امامان(ع) و زادگاه حضرت قائم(ع) و محل تشرّف صالحان و دیدار ایشان بوده است، آنجا قرار دارد. امام هادی و امام عسکری (ع)، توسط‍‌ عباسیان در شهر سامرّا تحت مراقبت و کنترل شدید بودند تا توجه و علاقه مردم به آنان بیشتر نشود. منزل امام هادی و عسکری (ع) و نیز حکیمه خاتون و نرجس‌خاتون در این شهر بوده و پس از وفات‌شان، در همان‌جا دفن شدند و اینک مرقد این دو امام و آن دو بانوی بزرگوار در سامرّا است. سامرّا شاهد نماز خواندن حضرت مهدی (ع) بر پدر بزرگوارش و آغاز امامت حضرتش بوده است^[۲].

نام شهر

نام این شهر به زبان آرامی "سامرا" دانسته شده و معتصم خلیفه عباسی که شهر پایتخت خود قرار داد، آن را "سرّ من رای" "به معنای این کس هرکه آن را ببیند، مسرور می‌‏شود" نام گذاشت. روی سکه‌‏هایی که زمان عباسیان در آن شهر ضرب شده و اکنون در دست است، همین نام عربی وجود دارد^[۳].

علت تقدس شهر سامرا

سامرّا به سبب مدفون بودن دو تن از امامان بزرگوار(ع)، از زیارت‌گاه‌‏های عمده شیعیان و از اماکن مقدس ایشان است. مشهد این دو امام در قسمتی از سامرّا واقع است که ارتش "عسکر" معتصم و اردوگاه وی آنجا بود؛ از این‌‏رو ایشان را عسکری گویند. علاوه بر دو امام دهم و یازدهم، نرجس خاتون و حکیمه خاتون آنجا دفن شده همچنین جده، مادر امام حسن عسکری و حسین بن علی الهادی در این محل به خاک سپرده شدند.

شکی نیست که امام زمان (ع)، در شهر سامرا و در خانه پدر ارجمند خود، امام حسن عسکری(ع) دیده به جهان گشود و تا پایان عمر شریف پدر خود، کنار آن حضرت می‌‏زیست.

این دوره از هنگام ولادت حضرت "نیمه شعبان سال ۲۵۵ ق" آغاز و تا رحلت امام عسکری(ع) "هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ ق" پایان یافت^[۴].

زادگاه امام مهدی عج و عیان شدن برای برخی شیعیان

روایاتی حکایت از آن دارد که حضرت مهدی(ع)‏ با صلاحدید امام عسکری(ع) برای افرادی ویژه نمایان می‏‌شد و این اتفاق، در سامرا و در جوار پدر بزرگوارش صورت می‌‏گرفت^[۵].

نه فقط بستگان نزدیک و خدمتگزاران بیت امامت، آن حضرت را در سامرا و در خانه امام عسکری(ع) دیده‏‌اند که بسیاری از یاران و برگزیدگان اصحاب امام، به شرف دیدار آن جمال چون آفتاب نایل شده‌‏اند که همگی از زندگی امام مهدی(ع) در کنار پدر در سامرا حکایت دارد. "یعقوب بن منقوش" گوید: "بر امام عسکری(ع) وارد شدم و او بر سکویی در سرا نشسته بود و سمت راست او اتاقی بود که پرده‏‌های آن آویخته بود. گفتم: "ای آقای من! صاحب الامر کیست؟ فرمود: پرده را بردار. پرده را بالا زدم؛ پسر‌بچه‌‏ای به قامت پنج وجب بیرون آمد، با پیشانی درخشان و رویی سپید و چشمانی درافشان و دو کتف ستبر و دو زانوی برگشته. خالی بر گونه راستش و گیسوانی بر سرش بود. آمد و بر زانوی پدرش، ابو محمد نشست. آن‏گاه به من فرمود: این، صاحب شما است. سپس امام بدو فرمود: پسرم! تا هنگام معلوم داخل شو. داخل اتاق شد و من بدو می‏‌نگریستم. به من فرمود: یعقوب! به داخل اتاق برو و ببین آن‏جا کیست. من داخل شدم؛ اما کسی را ندیدم"^[۶].

همچنین احمد بن اسحاق نقل کرده، حضرت را در در زمان امام عسکری(ع) در سامرا دیده است^[۷].

بنابراین روایات و روایت‏‌های دیگر، تردیدی نخواهد ماند که حضرت مهدی(ع)‏ در طول زندگی امام عسکری(ع) همراه آن حضرت و در شهر سامرا مسکن و مأوا داشته است. اگر چه در این دوران نیز پنهانی زندگی می‌‏کرده است، عده فراوانی از نزدیکان و شیعیان آن حضرت را دیده‏‌اند^[۸].

پرسش مستقیم

امام مهدی در چه شهری به دنیا آمد؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۵۸ ـ ۲۶۰؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۹۴.
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۵۸ ـ ۲۶۰؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۹۴.
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۵۸ ـ ۲۶۰.
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۵۸ - ۲۶۰.
↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ترجمه سیّد جواد مصطفوی، ج ۲، ص ۱۱۹.
↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۱۶۴.
↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۸۰.
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۵۸ ـ ۲۶۰.

[1] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۵۸ ـ ۲۶۰؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۹۴.

[2] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۵۸ ـ ۲۶۰؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۹۴.

[3] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۵۸ ـ ۲۶۰.

[4] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۵۸ - ۲۶۰.

[5] محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ترجمه سیّد جواد مصطفوی، ج ۲، ص ۱۱۹.

[6] شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۱۶۴.

[7] شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۸۰.

[8] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۵۸ ـ ۲۶۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ خط ۳: / خط ۳: @@
 <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سامرا در حدیث]] - [[سامرا در تاریخ اسلامی]] - [[سامرا در معارف مهدویت]]</div>
-==سامرا در فرهنگ‌نامه مهدویت==
+== پیشینه شهر سامرا ==
-*"سامرّا" دومین شهری است که عباسیان در ۱۲۰ کیلومتری شمال [[بغداد]]، بر کنار شرقی دجله ساختند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
+«سُرّ مَن رَأی» و مخفف آن «سامرّا»، نام شهری است در [[عراق]]، میان [[بغداد]] و [[تکریت]]  و  دومین شهری است که عباسیان در ۱۲۰ کیلومتری شمال [[بغداد]]، بر کنار شرقی دجله ساختند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۵۸ ـ ۲۶۰؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۹۴.</ref>.
-*این شهر از زیارت‌گاه‌‏های عمده [[شیعیان]] و مدفن [[امام علی النقی]]{{ع}} و [[امام حسن عسکری]]{{ع}} است. سردابی که محل [[عبادت]] و استراحت [[امامان]]{{عم}} و زادگاه [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} و محل تشرّف [[صالحان]] و [[دیدار]] ایشان بوده است، آن‏جا قرار دارد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
-*نام این شهر به زبان آرامی "[[سامرا]]" دانسته شده و [[معتصم]] [[خلیفه عباسی]] که آن را پایتخت خود قرار داد، آن را "سرّ من رای" "به معنای این کس هرکه آن را ببیند، مسرور می‌‏شود" نام گذاشت. روی سکه‌‏هایی که زمان عباسیان در آن شهر ضرب شده و اکنون در دست است، همین نام [[عربی]] وجود دارد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
-*سامرّا به سبب مدفون بودن دو تن از [[امامان]] بزرگوار{{عم}}، از زیارتگاه‌‏های عمده [[شیعیان]] و از [[اماکن مقدس]] ایشان است. مشهد این دو [[امام]] در قسمتی از سامرّا واقع است که ارتش "[[عسکر]]" [[معتصم]] و اردوگاه وی آن‏جا بود؛از این‌‏رو ایشان را [[عسکری]] گویند. علاوه بر دو [[امام]] دهم و یازدهم، [[نرجس خاتون]] و [[حکیمه خاتون]] آن‏جا [[دفن]] شده همچنین [[جده]]، مادر [[امام حسن عسکری]] و [[حسین بن علی الهادی]] در این محل به [[خاک]] سپرده شدند.
-*شکی نیست که [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}}، در شهر [[سامرا]] و در خانه پدر ارجمند خود، [[امام حسن عسکری]]{{ع}} دیده به [[جهان]] گشود و تا پایان [[عمر]] شریف پدر خود، کنار آن حضرت می‌‏زیست<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
-*این دوره - بنابر دیدگاه مشهور- از هنگام ولادت حضرت "[[نیمه شعبان]] سال ۲۵۵ ق" آغاز و تا [[رحلت]] [[امام عسکری]]{{ع}} "هشتم [[ربیع]] الاول سال ۲۶۰ ق" پایان یافت<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
-*از سوی دیگر، روایاتی نیز حکایت از آن دارد که در این دوره [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ با صلاحدید [[امام عسکری]]{{ع}} برای افرادی ویژه نمایان می‏‌شد و این اتفاق، در [[سامرا]] و در جوار پدر بزرگوارش صورت می‌‏گرفت<ref>  محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ترجمه سیّد جواد مصطفوی، ج ۲، ص ۱۱۹</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
-*نه فقط بستگان نزدیک و خدمتگزاران بیت [[امامت]]، آن حضرت را در [[سامرا]] و در خانه [[امام عسکری]]{{ع}} دیده‏‌اند که بسیاری از [[یاران]] و برگزیدگان [[اصحاب]] [[امام]]، به [[شرف]] [[دیدار]] آن [[جمال]] چون [[آفتاب]] نایل شده‌‏اند که همگی از زندگی [[امام مهدی]]{{ع}} در کنار پدر در [[سامرا]] حکایت دارد. "[[یعقوب بن منقوش]]" گوید: "بر [[امام عسکری]]{{ع}} وارد شدم و او بر سکویی در سرا نشسته بود و سمت راست او اتاقی بود که پرده‏‌های آن آویخته بود. گفتم: "ای آقای من! [[صاحب الامر]] کیست؟ فرمود: پرده را بردار. پرده را بالا زدم؛ پسر‌بچه‌‏ای به قامت پنج وجب بیرون آمد، با پیشانی درخشان و رویی سپید و چشمانی درافشان و دو کتف ستبر و دو زانوی برگشته. خالی بر گونه راستش و گیسوانی بر سرش بود. آمد و بر زانوی پدرش، [[ابو محمد]] نشست. آن‏گاه به من فرمود: این، [[صاحب]] شما است. سپس [[امام]] بدو فرمود: پسرم! تا هنگام معلوم داخل شو. داخل اتاق شد و من بدو می‏‌نگریستم. به من فرمود: [[یعقوب]]! به داخل اتاق برو و ببین آن‏جا کیست. من داخل شدم؛ اما کسی را ندیدم"<ref>  [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص ۱۶۴</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
-*همچنین [[احمد بن اسحاق]] [[نقل]] کرده، حضرت را در در زمان [[امام عسکری]]{{ع}} در [[سامرا]] دیده است<ref>  [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص ۸۰</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
-*بنابراین [[روایات]] و روایت‏‌های دیگر، تردیدی نخواهد ماند که [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ در طول زندگی [[امام عسکری]]{{ع}} همراه آن حضرت و در شهر [[سامرا]] مسکن و مأوا داشته است. اگر چه در این دوران نیز پنهانی زندگی می‌‏کرده است، عده فراوانی از نزدیکان و [[شیعیان]] آن حضرت را دیده‏‌اند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
-==سامرا در موعودنامه==
+== مکان‌های مهم شهر سامرا ==
-*«سُرّ مَن رَأی» و مخفف آن «سامرّا»، نام شهری است در [[عراق]]، میان [[بغداد]] و [[تکریت]]. این شهر زادگاه [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} است. [[امام هادی]] و [[امام عسکری]] {{عم}}، توسط‍‌ عباسیان در شهر سامرّا تحت مراقبت و کنترل شدید بودند تا توجه و علاقه [[مردم]] به آنان بیشتر نشود. منزل [[امام هادی]] و [[عسکری]] {{عم}} و نیز [[حکیمه خاتون]] و نرجس‌خاتون در این شهر بوده و پس از وفات‌شان، در همان‌جا [[دفن]] شدند و اینک مرقد این دو [[امام]] و آن دو بانوی بزرگوار در سامرّا است. سامرّا [[شاهد]] [[نماز خواندن]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} بر پدر بزرگوارش و آغاز [[امامت]] حضرتش بوده است<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۹۴.</ref>.
+سردابی که محل [[عبادت]] و استراحت [[امامان]]{{عم}} و زادگاه [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} و محل تشرّف [[صالحان]] و [[دیدار]] ایشان بوده است، آنجا قرار دارد. [[امام هادی]] و [[امام عسکری]] {{عم}}، توسط‍‌ عباسیان در شهر سامرّا تحت مراقبت و کنترل شدید بودند تا توجه و علاقه [[مردم]] به آنان بیشتر نشود. منزل [[امام هادی]] و [[عسکری]] {{عم}} و نیز [[حکیمه خاتون]] و نرجس‌خاتون در این شهر بوده و پس از وفات‌شان، در همان‌جا [[دفن]] شدند و اینک مرقد این دو [[امام]] و آن دو بانوی بزرگوار در سامرّا است. سامرّا [[شاهد]] [[نماز خواندن]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} بر پدر بزرگوارش و آغاز [[امامت]] حضرتش بوده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۵۸ ـ ۲۶۰؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۹۴.</ref>.
+== نام شهر ==
+نام این شهر به زبان آرامی "[[سامرا]]" دانسته شده و [[معتصم]] [[خلیفه عباسی]] که شهر پایتخت خود قرار داد، آن را "سرّ من رای" "به معنای این کس هرکه آن را ببیند، مسرور می‌‏شود" نام گذاشت. روی سکه‌‏هایی که زمان عباسیان در آن شهر ضرب شده و اکنون در دست است، همین نام [[عربی]] وجود دارد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۵۸ ـ ۲۶۰.</ref>.
+== علت تقدس شهر سامرا ==
+سامرّا به سبب مدفون بودن دو تن از [[امامان]] بزرگوار{{عم}}، از زیارت‌گاه‌‏های عمده [[شیعیان]] و از [[اماکن مقدس]] ایشان است. مشهد این دو [[امام]] در قسمتی از سامرّا واقع است که ارتش "[[عسکر]]" [[معتصم]] و اردوگاه وی آنجا بود؛ از این‌‏رو ایشان را [[عسکری]] گویند. علاوه بر دو [[امام]] دهم و یازدهم، [[نرجس خاتون]] و [[حکیمه خاتون]] آنجا [[دفن]] شده همچنین [[جده]]، مادر [[امام حسن عسکری]] و [[حسین بن علی الهادی]] در این محل به [[خاک]] سپرده شدند.
+شکی نیست که [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}}، در شهر [[سامرا]] و در خانه پدر ارجمند خود، [[امام حسن عسکری]]{{ع}} دیده به [[جهان]] گشود و تا پایان [[عمر]] شریف پدر خود، کنار آن حضرت می‌‏زیست.
+این دوره از هنگام ولادت حضرت "[[نیمه شعبان]] سال ۲۵۵ ق" آغاز و تا [[رحلت]] [[امام عسکری]]{{ع}} "هشتم [[ربیع]] الاول سال ۲۶۰ ق" پایان یافت<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
+== زادگاه امام مهدی عج و عیان شدن برای برخی شیعیان ==
+روایاتی حکایت از آن دارد که [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ با صلاحدید [[امام عسکری]]{{ع}} برای افرادی ویژه نمایان می‏‌شد و این اتفاق، در [[سامرا]] و در جوار پدر بزرگوارش صورت می‌‏گرفت<ref>  محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ترجمه سیّد جواد مصطفوی، ج ۲، ص ۱۱۹.</ref>.
+نه فقط بستگان نزدیک و خدمتگزاران بیت [[امامت]]، آن حضرت را در [[سامرا]] و در خانه [[امام عسکری]]{{ع}} دیده‏‌اند که بسیاری از [[یاران]] و برگزیدگان [[اصحاب]] [[امام]]، به [[شرف]] [[دیدار]] آن [[جمال]] چون [[آفتاب]] نایل شده‌‏اند که همگی از زندگی [[امام مهدی]]{{ع}} در کنار پدر در [[سامرا]] حکایت دارد. "[[یعقوب بن منقوش]]" گوید: "بر [[امام عسکری]]{{ع}} وارد شدم و او بر سکویی در سرا نشسته بود و سمت راست او اتاقی بود که پرده‏‌های آن آویخته بود. گفتم: "ای آقای من! [[صاحب الامر]] کیست؟ فرمود: پرده را بردار. پرده را بالا زدم؛ پسر‌بچه‌‏ای به قامت پنج وجب بیرون آمد، با پیشانی درخشان و رویی سپید و چشمانی درافشان و دو کتف ستبر و دو زانوی برگشته. خالی بر گونه راستش و گیسوانی بر سرش بود. آمد و بر زانوی پدرش، [[ابو محمد]] نشست. آن‏گاه به من فرمود: این، [[صاحب]] شما است. سپس [[امام]] بدو فرمود: پسرم! تا هنگام معلوم داخل شو. داخل اتاق شد و من بدو می‏‌نگریستم. به من فرمود: [[یعقوب]]! به داخل اتاق برو و ببین آن‏جا کیست. من داخل شدم؛ اما کسی را ندیدم"<ref> [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص ۱۶۴.</ref>.
+همچنین [[احمد بن اسحاق]] [[نقل]] کرده، حضرت را در در زمان [[امام عسکری]]{{ع}} در [[سامرا]] دیده است<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص ۸۰.</ref>.
+بنابراین [[روایات]] و روایت‏‌های دیگر، تردیدی نخواهد ماند که [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ در طول زندگی [[امام عسکری]]{{ع}} همراه آن حضرت و در شهر [[سامرا]] مسکن و مأوا داشته است. اگر چه در این دوران نیز پنهانی زندگی می‌‏کرده است، عده فراوانی از نزدیکان و [[شیعیان]] آن حضرت را دیده‏‌اند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۵۸ ـ ۲۶۰.</ref>.
 ==پرسش مستقیم==
@@ خط ۳۹: / خط ۴۹: @@
 {{امام مهدی}}
+[[رده:مدخل]]
 [[رده:امام مهدی]]
 [[رده:مدخل فرهنگ زیارت]]
 [[رده:مدخل موعودنامه]]