اخیار

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

برخی از یاران برجسته حضرت مهدی(ع) در عصر ظهور از عراق‏^[۱].

واژه شناسی لغوی

"اخیار" در لغت به معنای نیکان، برگزیدگان، نیکوتران^[۲]‏ و انسان‏های نیک‌‏رفتار است.

اخیار در فرهنگ مهدوی

در فرهنگ مهدوی گروهی از یاران خاصّ حضرت مهدی(ع) و از جمله ۳۱۳ تن هستند که از عراق به آن حضرت می‏‌پیوندند و بین رکن و مقام با ایشان بیعت می‌‏کنند. امام باقر(ع) در این ‏باره فرمود:"سیصد و چند نفر به شمار اهل بدر با قائم بین رکن و مقام بیعت می‌‏کنند. در بین آنان نجبا از اهل مصر، ابدال از اهل شام و اخیار از اهل عراق می‌‏باشند" ^[۳]^[۴].

اخیار در موعودنامه

به معنای نیکان، از جمله یاران خاص حضرت مهدی (ع) و از جمله ۳۱۳ نفری هستند که از عراق به ایشان می‌پیوندند. امام باقر (ع) می‌فرماید: ۳۱۳ نفر به تعداد اهل بدر با حضرت قائم، بین رکن و مقام بیعت می‌کنند. در میان آنان نجبا از اهل مصر، ابدال از اهل شام و اخیار از اهل عراق هستند^[۵]^[۶].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۴۰.
↑ دهخدا، لغتنامه، أخیار
↑ " يُبَايِعُ‏ الْقَائِمَ‏ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَيِّفٌ‏ عِدَّةَ أَهْلِ‏ بَدْرٍ فِيهِمُ‏ النُّجَبَاءُ مِنْ‏ أَهْلِ‏ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ‏ مِنْ‏ أَهْلِ‏ الشَّامِ‏ وَ الْأَخْيَارُ مِنْ‏ أَهْلِ‏ الْعِرَاقِ‏ ‏‏"؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۷۶، ح ۵۰۲
↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۴۰.
↑ غیبة طوسى، ص ۴۷۶.
↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۸۰.

[1] سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۴۰.

[2] دهخدا، لغتنامه، أخیار

[3] " يُبَايِعُ‏ الْقَائِمَ‏ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَيِّفٌ‏ عِدَّةَ أَهْلِ‏ بَدْرٍ فِيهِمُ‏ النُّجَبَاءُ مِنْ‏ أَهْلِ‏ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ‏ مِنْ‏ أَهْلِ‏ الشَّامِ‏ وَ الْأَخْيَارُ مِنْ‏ أَهْلِ‏ الْعِرَاقِ‏ ‏‏"؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۷۶، ح ۵۰۲

[4] سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۴۰.

[5] غیبة طوسى، ص ۴۷۶.

[6] مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۸۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]