موعود (لقب)

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

"موعود" یکی از لقب‌های بسیار معروف حضرت مهدی (ع) است. این لقب از آن جهت به آن حضرت داده شده است که نوید ظهور او توسط‍‌ انبیای الهی به تمام امت‌ها رسیده است و در نتیجه آن عقیده به ظهور یک منجی بزرگ الهی در آخر الزمان که جهانیان را از یوغ ستم و بیداد رهایی خواهد بخشید، به‌عنوان یک اعتقاد عمومی و همگانی مطرح است. به‌گونه‌ای که امروزه هیچ مذهب و آیینی را نمی‌توان یافت که معتقد به ظهور منجی بزرگ جهانی از جمله آموزه‌های اصلی و پایه‌های اعتقادی آن نباشد. به علاوه علیرغم وقوع تحریف در متون کتاب‌های دینی ادیان گذشته، در بخش‌های زیادی از آن‌ها به نمونه‌هایی از این نویدها برمی‌خوریم. به‌عنوان مثال در زبور حضرت داود (ع) که تحت عنوان مزامیر در لابلای عهد عتیق آمده است در حداقل سی و پنج مورد، نویدهایی درباره ظهور موعود جهانی به چشم می‌خورد. همین‌طور در عهد عتیق (تورات) در کتاب‌های اشعیای نبی در فصل ۱ و ۴۵ و زکریای نبی فصل ۱۴ و صفینای نبی فصل ۳ و سلیمان نبی فصل ۲، حزقیل نبی فصل ۲۱ و... در این‌باره مطالب زیادی آمده است.
در اناجیل اربعه به این موضوع بیش از سایر منابع دینی سابق پرداخته شده است. در قاموس کتاب مقدس "مستر هاکس" تصریح دارد که در انجیل و ملحقات آن (عهد جدید) کلمه پسر انسان بیش از هفتصد بار تکرار شده است که تنها سی مورد آن با حضرت عیسی (ع) قابل تطبیق است و حدود پنجاه مورد دیگر از نجات‌دهنده موعودی سخن می‌گوید که در آخر الزمان ظهور خواهد کرد و حضرت عیسی (ع) نیز با او خواهد آمد، تا او را یاری نماید.
به همین ترتیب در کتاب‌های مقدس سایر آیین‌ها، نظیر زردشتیان، هندوها، بودائیان و... که رهبران آن‌ها خود را پیامبر آسمانی معرفی می‌کرده‌اند، مباحث زیادی در زمینه منجی موعود جهانی بیان شده است. مجموعه این‌گونه مطالب به وضوح، اصیل و جهانی بودن اعتقاد به ظهور یک موعود بزرگ را به اثبات می‌رساند. گذشته از این در چند مورد، برخی از وعده‌های مهم موجود در آیات قرآنی به قیام امام زمان (ع) تطبیق شده است که از جمله آن‌هاست: آیه ۵۵ سوره نور، آیه ۲۲ و ۲۳ سوره ذاریات؛ از امام سجاد (ع) روایت شده است که این آیات به مسئله قیام مهدی (ع) که از خاندان پیامبران است، اشاره دارد^[۱].

در زیارت معروف حضرت مهدی (ع) که مرحوم سید بن طاووس آن را نقل می‌کنند، از آن حضرت در یک مورد با تعبیر موعود امت‌ها یاد شده است: "السَّلَامُ عَلَى الْمَهْدِيِّ الَّذِي وَعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْأُمَمَ أَنْ يَجْمَعَ بِهِ الْكَلِمَ وَ يَلُمَّ بِهِ الشَّعَثَ وَ يَمْلَأَ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا وَ يُمَكِّنَ لَهُ وَ يُنْجِزَ بِهِ وَعْدَ الْمُؤْمِنِينَ"^[۲].

درود بر آن مهدی که خداوند عز و جل وعده ظهور او را به امت‌ها داده است که به وسیله او وحدت و یکپارچگی را جایگزین پراکندگی و تفرقه نموده و وعده‌هایی که به مؤمنان داده شده است به دست او عملی خواهد شد...
بنابراین چون امام مهدی (ع) همان خلیفه الهی است که وعده ظهور حکومت عادلانه او توسط‍‌ تمام سفیران آسمانی به افراد تمام جوامع بشری داده است، ایشان را به‌عنوان "موعود" می‌خوانند و همه امت‌ها علیرغم اختلاف‌نظری که در بیان مشخصات و اوصاف او دارند، ایشان را به‌عنوان موعود بزرگ الهی می‌شناسند؛ همو که پس از ظهور، همه انسان‌ها را به سعادت واقعی که همواره در آرزوی آن به سر می‌برده‌اند، رهنمون خواهد شد و به ظلم و بی‌عدالتی پایان خواهد بخشید^[۳]^[۴].