صدقه

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۲۳:۳۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • آن‌چه در راه خدا با نیت دستیابی به ثواب و رضایت پروردگار داده می‌شود را گویند. صدقه به معنی وسیع آن شامل هرنوع کمک به مستحق و محتاج است، اعم از مادی و معنوی. یکی از وظایف مؤمنان منتظر، صدقه دادن برای سلامتی و حفظ‍‌ وجود حضرت مهدی (ع) است. مقدار صدقه و اندازه و کیفیت آن چندان مهم نیست؛ آن‌چه مهم است، خلوص نیت و دادن صدقه به اندازه توان مؤمن است.
  • یکی از اعمالی که سید بن طاووس، به آن بسیار اهمیت می‌داده، صدقه برای حفظ‍‌ وجود مقدس امام زمان (ع) بوده است، چون یکی از تکالیف زمان غیبت صدقه دادن است به آن‌چه میسر است برای حفظ‍‌ وجود مبارک امام زمان (ع). به‌طورکلی صدقه آثاری دارد. یکی این‌که صدقه نمایشگر صداقت ایمان مؤمن است که با انجام آن نشان می‌دهد تا چه حد در وادی ایمان و خداپرستی صادق است و از این طریق نیازمندی‌های مؤمنان رفع می‌گردد و رفاه عمومی به وجود می‌آید و همچنین صدقه یکی از عوامل سازندگی انسان نیز هست؛ چنان‌که قرآن می‌فرماید: ﴿خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِم بِهَا[۱]. ای رسول ما! تو از مؤمنان صدقات را دریافت کن تا بدان صدقات نفس آن‌ها را پاک و پاکیزه سازی. مؤمن صدقه را باید خود یا برای فایده و غرضی که در نظر دارد بدهد و یا برای حفظ‍‌ نفس خود و یا محبوب و عزیزی که بسیار نزد او گرامی است. و چه محبوبی بالاتر از امام زمان (ع) که اصلاح بسیاری از امور دینی و آخرت‌مان بستگی به وجود و سلامتی آن حضرت دارد و این مطلب به دلیل عقل و نقل ثابت است که هیچ شخصی عزیزتر و گرامی‌تر نیست و نباید باشد از وجود مقدس امام زمان ارواحنا فداه؛ بلکه حضرتش باید محبوب‌تر از نفس خودمان باشد و اگر چنین اعتقادی نداشته باشیم در ایمان و معرفت‌مان نسبت به آن حضرت ضعف و خللی وجود دارد. سید بن طاووس، به فرزند خود سفارش می‌فرماید که: ابتدا کن به صدقه دادن برای آن حضرت قبل از این‌که برای خود و عزیزانت صدقه بدهی. باید توجه داشت که آن حضرت هیچ احتیاجی به صدقه و دعای ما ندارد، بلکه از شؤون بندگی و ادای بعضی از حقوق بزرگ آن حضرت است و خود یک نوع اظهار محبت و دوستی به آن جناب است، و این عمل راه و سببی است برای جلب رضای پروردگار و حصول قرب به خداوند در قضای حوائج و دفع بلا. لذا آثار صدقه به انفاق‌کنندگان آن می‌رسد، مخصوصا اگر انفاق برای اظهار محبت و دعا برای وجود مقدس امام (ع) باشد.
  • همچنین سید بن طاووس، در کتاب "امان الاخطار" در ضمن دعایی که برای صدقه دادن در وقت سفر ذکر می‌کند می‌نویسد: خدایا! این (صدقه) از آن تو و برای توست و صدقه‌ای برای سلامتی مولایمان م ح م د می‌باشد و بر او درود بفرست آن هنگام که در سفر است و در تمام حرکت‌ها و استراحت‌هایش، در تمامی اوقات شب و روزش و صدقه‌ای است برای هرچه که متعلق به اوست[۲][۳].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. سوره توبه، ۱۰۳.
  2. نشریه موعود، شماره ۱۳، ص ۶۸.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۵۳.