مؤمن آل فرعون

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

در روایات از مؤمن آل فرعون به‌عنوان یکی از یاران حضرت مهدی (ع) یاد شده که هنگام ظهور زنده می‌شود^[۱].
نام مؤمن آل فرعون، حزبیل است. وی پسرعم و نیز ولیعهد فرعون بوده که پنهانی، مردم را به یکتاپرستی خداوند و نبوت موسی دعوت می‌کرد، تا این‌که سخن‌چینان این ماجرا را به فرعون گزارش دادند. فرعون گفت: حزبیل که عموزاده و ولیعهد من است اگر چنین کاری کند مستوجب عقوبتی شدید خواهد بود. ولی اگر ثابت شد که شما سعایتگران به وی بهتان می‌زنید شما را به اشد مجازات شکنجه می‌کنم. حزبیل را فراخواند و آن‌ها را نیز احضار نمود. بازجویان در حضور فرعون به حزبیل گفتند: توئی که منکر خدائی فرعون شده و نعمت‌های او را کفران نموده‌ای‌؟ وی رو به فرعون کرد و گفت: آیا تاکنون دروغی از من شنیده‌ای‌؟ فرعون گفت: نه. حزبیل گفت: از این جمع بپرس خدای شما کیست‌؟ چون پرسید، همه گفتند: فرعون. حزبیل گفت: آفریدگارتان‌؟ گفتند: فرعون. گفت: روزی‌دهنده شما کیست‌؟ گفتند: فرعون. حزبیل گفت: ای فرعون! تو و این جمع حاضر را گواه می‌گیرم که خدای من و آفریدگار و روزی‌بخش من همان کسی است که خدا و آفریدگار و روزی‌بخش این‌ها است و جز خدای این‌ها خدای دیگری ندارم و تو و این جماعت را گواه می‌گیرم که از خدائی جز خدای این‌ها بیزارم. فرعون رو به سعایتگران کرد و گفت: شما ای فتنه‌جویان و ای مفسدان! می‌خواستید میان من و عموزاده‌ام فتنه برانگیزید؟ پس دستور داد همه را به شدیدترین شکنجه اعدام کردند^[۲]. امام صادق (ع) در معنی ﴿﴿فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا﴾﴾ روایت شده که فرمود: مراد این آیه مؤمن آل فرعون است (که می‌فرماید خداوند او را از مکر فرعونیان نجات داد). به خدا سوگند سرانجام او را قطعه‌قطعه کردند، ولی خداوند او را از این‌که دینش را از دستش بربایند، نجات داد^[۳]^[۴].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۶؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۵۰.
↑ معارف و معاریف، ج ۴، ص ۴۷۳.
↑ بحار الانوار، ج ۱۳، ص ۱۶۰.
↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۷۲۴.

[1] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۶؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۵۰.

[2] معارف و معاریف، ج ۴، ص ۴۷۳.

[3] بحار الانوار، ج ۱۳، ص ۱۶۰.

[4] مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۷۲۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]