کاسر عینه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(...)
جز (جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == ==' به '==')
خط ۹: خط ۹:
==مقدمه==
==مقدمه==
*"کاسر عینه" به‌معنای "چشم شکسته" است. [[عبید بن زرارة]] می‌گوید: نزد [[امام صادق]] {{ع}} در مورد [[سفیانی]] سخن گفته شد. فرمود: او چگونه خروج کند در حالی که کاسر عینه در صنعاء هنوز خروج نکرده است<ref>بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۲۴۵.</ref>. ممکن است چند احتمال در تفسیر "کاسر عینه" وجود داشته باشد که بهترین آن‌ها می‌تواند بیان رمزی از ناحیه [[امام صادق]] {{ع}} باشد که معنای آن جز در وقت خود آشکار نمی‌گردد<ref>عصر ظهور، علی کورانی، ص ۱۶۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۷۴.</ref>.
*"کاسر عینه" به‌معنای "چشم شکسته" است. [[عبید بن زرارة]] می‌گوید: نزد [[امام صادق]] {{ع}} در مورد [[سفیانی]] سخن گفته شد. فرمود: او چگونه خروج کند در حالی که کاسر عینه در صنعاء هنوز خروج نکرده است<ref>بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۲۴۵.</ref>. ممکن است چند احتمال در تفسیر "کاسر عینه" وجود داشته باشد که بهترین آن‌ها می‌تواند بیان رمزی از ناحیه [[امام صادق]] {{ع}} باشد که معنای آن جز در وقت خود آشکار نمی‌گردد<ref>عصر ظهور، علی کورانی، ص ۱۶۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۷۴.</ref>.
== پرسش‌های وابسته ==


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۴۸

مقدمه

  • "کاسر عینه" به‌معنای "چشم شکسته" است. عبید بن زرارة می‌گوید: نزد امام صادق (ع) در مورد سفیانی سخن گفته شد. فرمود: او چگونه خروج کند در حالی که کاسر عینه در صنعاء هنوز خروج نکرده است[۱]. ممکن است چند احتمال در تفسیر "کاسر عینه" وجود داشته باشد که بهترین آن‌ها می‌تواند بیان رمزی از ناحیه امام صادق (ع) باشد که معنای آن جز در وقت خود آشکار نمی‌گردد[۲][۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۲۴۵.
  2. عصر ظهور، علی کورانی، ص ۱۶۲.
  3. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۵۷۴.