گنج‌های نهفته: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۷: خط ۷:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
*در [[روایات]] متواتره است که تمامی گنج‌های جهان در اختیار [[حضرت مهدی]] {{ع}} است و گنج‌های نهفته در دل زمین و کوه‌ها و دریاها، اختصاص به حضرت دارد و این یکی از امتیازات زمان حکومت حقّه آن بازمانده حجج الهی است که کسی با او در این امتیاز شریک نیست. [[پیامبر خاتم|پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} می‌فرماید: "زمین به برکت وجود او، پاره‌های جگرش را آشکار می‌سازد"<ref>منتخب الاثر، ص ۱۶۸.</ref>. راوی پرسید پاره‌های جگر زمین چیست‌؟ حضرت فرمود: "ستون‌هایی از طلا و نقره است"<ref>مستدرک حاکم، ج ۴، ص ۵۵۹.</ref>.
* در [[روایات]] متواتره است که تمامی گنج‌های جهان در اختیار [[حضرت مهدی]] {{ع}} است و گنج‌های نهفته در دل زمین و کوه‌ها و دریاها، اختصاص به حضرت دارد و این یکی از امتیازات زمان حکومت حقّه آن بازمانده حجج الهی است که کسی با او در این امتیاز شریک نیست. [[پیامبر خاتم|پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} می‌فرماید: "زمین به برکت وجود او، پاره‌های جگرش را آشکار می‌سازد"<ref>منتخب الاثر، ص ۱۶۸.</ref>. راوی پرسید پاره‌های جگر زمین چیست‌؟ حضرت فرمود: "ستون‌هایی از طلا و نقره است"<ref>مستدرک حاکم، ج ۴، ص ۵۵۹.</ref>.
*در حدیث دیگری پیامبر {{صل}} می‌فرماید: "گنج‌ها را بیرون می‌آورد و شهرهای شرک را فتح می‌کند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۰؛ ینابیع الموده، ج ۳، ص ۲۹۶.</ref>. [[حضرت علی]] {{ع}} نیز فرمود: "تمام گنج‌های عالم برای او آشکار می‌گردد"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۰.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} نیز فرمود: "زمین تمام گنجینه‌های خود را آشکار می‌سازد و برکاتش را بیرون می‌فرستد"<ref>ارشاد مفید، ص ۳۶۴.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۰۲.</ref>.
* در حدیث دیگری پیامبر {{صل}} می‌فرماید: "گنج‌ها را بیرون می‌آورد و شهرهای شرک را فتح می‌کند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۰؛ ینابیع الموده، ج ۳، ص ۲۹۶.</ref>. [[حضرت علی]] {{ع}} نیز فرمود: "تمام گنج‌های عالم برای او آشکار می‌گردد"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۰.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} نیز فرمود: "زمین تمام گنجینه‌های خود را آشکار می‌سازد و برکاتش را بیرون می‌فرستد"<ref>ارشاد مفید، ص ۳۶۴.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۰۲.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۱۴۷: خط ۱۴۷:
* [[اصحاب طالوت]]
* [[اصحاب طالوت]]
* [[اصحاب کهف]]
* [[اصحاب کهف]]
*اصل
* اصل
* [[اصهب]]
* [[اصهب]]
* [[اعاجم]]
* [[اعاجم]]
خط ۱۹۴: خط ۱۹۴:
* [[انجیل و بشارت موعود]]
* [[انجیل و بشارت موعود]]
* [[اندام حضرت]]
* [[اندام حضرت]]
*انصار حضرت
* انصار حضرت
* [[انطاکیه]]
* [[انطاکیه]]
* [[انکار حضرت]]
* [[انکار حضرت]]
خط ۳۰۸: خط ۳۰۸:
* [[پایان تاریخ]]
* [[پایان تاریخ]]
* [[پایان حکومت امام مهدی]]
* [[پایان حکومت امام مهدی]]
*پدر حضرت
* پدر حضرت
* [[پرچم پیامبر]]
* [[پرچم پیامبر]]
* [[پرچم پیش از قیام]]
* [[پرچم پیش از قیام]]
خط ۳۵۵: خط ۳۵۵:
* [[تکریم نام حضرت]]
* [[تکریم نام حضرت]]
* [[تمارین]]
* [[تمارین]]
*تمام
* تمام
* [[تمنیحا]]
* [[تمنیحا]]
* [[تناثر نجوم]]
* [[تناثر نجوم]]
خط ۸۴۸: خط ۸۴۸:
* [[عیسی]]
* [[عیسی]]
* [[عیسی بن مهدی جواهری]]
* [[عیسی بن مهدی جواهری]]
*عین
* عین
* [[غار انطاکیه]]
* [[غار انطاکیه]]
* [[غار ثور]]
* [[غار ثور]]
خط ۱٬۰۵۶: خط ۱٬۰۵۶:
* [[محمد حنفیه]]
* [[محمد حنفیه]]
* [[محمد]]
* [[محمد]]
* [[محمد،علی و حسن]]
* [[محمد، علی و حسن]]
* [[محمدیه]]
* [[محمدیه]]
*مخالفان حضرت
* مخالفان حضرت
* [[مخبر بما یعلن]]
* [[مخبر بما یعلن]]
* [[مخفی بودن ولادت]]
* [[مخفی بودن ولادت]]

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۱

مقدمه

  • در روایات متواتره است که تمامی گنج‌های جهان در اختیار حضرت مهدی (ع) است و گنج‌های نهفته در دل زمین و کوه‌ها و دریاها، اختصاص به حضرت دارد و این یکی از امتیازات زمان حکومت حقّه آن بازمانده حجج الهی است که کسی با او در این امتیاز شریک نیست. پیامبر گرامی اسلام (ص) می‌فرماید: "زمین به برکت وجود او، پاره‌های جگرش را آشکار می‌سازد"[۱]. راوی پرسید پاره‌های جگر زمین چیست‌؟ حضرت فرمود: "ستون‌هایی از طلا و نقره است"[۲].
  • در حدیث دیگری پیامبر (ص) می‌فرماید: "گنج‌ها را بیرون می‌آورد و شهرهای شرک را فتح می‌کند"[۳]. حضرت علی (ع) نیز فرمود: "تمام گنج‌های عالم برای او آشکار می‌گردد"[۴]. امام صادق (ع) نیز فرمود: "زمین تمام گنجینه‌های خود را آشکار می‌سازد و برکاتش را بیرون می‌فرستد"[۵][۶].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. منتخب الاثر، ص ۱۶۸.
  2. مستدرک حاکم، ج ۴، ص ۵۵۹.
  3. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۰؛ ینابیع الموده، ج ۳، ص ۲۹۶.
  4. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۰.
  5. ارشاد مفید، ص ۳۶۴.
  6. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۶۰۲.