رمضان

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

ماه نهم از ماه‌های قمری است و به قولی، یکی از اسماء خداوند است. بیست و یکم این ماه، حضرت عیسی (ع) به آسمان رفته است. از حضرت مهدی (ع) در پاسخ نامه حمیری آمده که وداع ماه رمضان در شب آخر آن است و اگر احتمال دهی که ماه ناقص باشد، در دو شب، ان را وداع کن^[۱]. امام صادق (ع) فرمود: "آن صیحه آسمانی که در ماه رمضان، پیش از ظهور طنین می‌افکند، در شب جمعه، شب ٢٣ ماه رمضان خواهد بود^[۲]. در روایات آمده که وقتی سفیانی خروج می‌کند، سی هزار نفر از قبیله کلب با او در ماه رمضان بیعت می‌کنند^[۳]. امام صادق (ع) فرمود: "نشانه پدیده‌های ماه رمضان، علامتی است در آسمان که به دنبال آن اختلافی شدید در میان مردمان پدید می‌آید"^[۴].
در روایات، خسوف ماه در شب اوّل ماه رمضان و کسوف خورشید در پانزدهم آن از نشانه‌های ظهور حضرت مهدی (ع) یاد شده است^[۵]. و در برخی، کسوف خورشید در پانزدهم رمضان و خسوف ماه در آخر آن ذکر شده است^[۶]. امیر مؤمنان امام علی (ع) فرمود: "از مشاهده سه نشانه منتظر فرج باشید: اختلاف شامیان، پرچم‌های سیاه از خراسان، و صیحه آسمانی در ماه رمضان^[۷]^[۸].

پرسش‌های وابسته

ارتباط میان ماه رمضان و نشانه‌های ظهور چیست؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ معارف و معاریف، ج ۵، ص ۷۰۱.
↑ غیبة طوسی، ص ۲۷۴؛ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۰؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۴.
↑ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۸۳.
↑ همان، ص ۸۳۹.
↑ ارشاد مفید، ص ۳۳۸؛ اعلام الوری، ص ۴۲۸.
↑ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۸۴۳.
↑ غیبة نعمانی، ص ۱۳۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۹ و ۲۸۵؛ منتخب الاثر، ص ۲۲۰.
↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۳۶۸.

[1] معارف و معاریف، ج ۵، ص ۷۰۱.

[2] غیبة طوسی، ص ۲۷۴؛ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۰؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۴.

[3] روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۸۳.

[4] همان، ص ۸۳۹.

[5] ارشاد مفید، ص ۳۳۸؛ اعلام الوری، ص ۴۲۸.

[6] روزگار رهایی، ج ۲، ص ۸۴۳.

[7] غیبة نعمانی، ص ۱۳۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۹ و ۲۸۵؛ منتخب الاثر، ص ۲۲۰.

[8] مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۳۶۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]