فتنه

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

واژه "فتنه" در قرآن کریم و سنت به دو معنای عام و خاص آمده است. معنی عام آن عبارت است از هر امتحان و آزمایش که برای انسان پیش آید و معنی خاص آن عبارت از حوادث و پیشامدهایی است که مسلمانان را در بوته امتحان قرار داده و از مرز دیانت منحرف می‌سازد و مقصود از آشوب‌های داخلی و خارجی که پیامبر (ص) هشدار داده همین معنا است. در میان صحابه، حذیفه بن یمان در آگاهی به روایات فتنه معروف بوده است.
عده‌ای از راویان و دانشمندان اسلامی کتب‌های خاصی به نام "الفتن و الملاحم" و مانند آن تألیف نموده و روایات واردشده در این زمینه را در آن کتاب‌ها گرد آورده‌اند. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "چهار فتنه بر امت من خواهد رسید که در فتنه اول، خون‌ریزی و در دومی، خون‌ها و اموال و در فتنه سوم، خون‌ها و اموال و زنان حلال شمرده می‌شود. چهارمین فتنه و آشوب فتنه‌ای است، کور و کر و همه‌گیر و هم‌چون کشتی متلاطم در دریا، هیچ‌کس از آن پناهی نمی‌یابد. آن فتنه از شام برخاسته و عراق را فرامی‌گیرد... بلا و گرفتاری، مردم را مانند پوست دباغ‌خانه گوشمال می‌دهد و هیچ‌کس قادر نیست بگوید: بس کنید و دست نگهدارید! اگر آن را از ناحیه‌ای برطرف سازند از ناحیه‌ای دیگر سر برآورده و ظاهر می‌گردد"^[۱].
و در روایت دیگری چنین آمده: "آن‌گاه فتنه‌ای پدید می‌آید،... به‌گونه‌ای که خانه‌ای نیست که آن فتنه داخل آن نشده، و مسلمانی نیست که سیلی آن را به صورت خود لمس نکرده باشد، تا آن‌که مردی از خاندان من ظهور نماید"^[۲]^[۳].