رضوی (ابهام‌زدایی)

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

نخستین کوه از کوه‌های "تهامه" در یک منزلی "ینبع" و هفت منزلی مدینه است. در برخی روایات، از آن به‌عنوان محل زندگی حضرت مهدی (ع) نام برده شده است. راوی می‌گوید: با امام صادق (ع) از مدینه خارج شدیم، به روحا (اطراف مدینه) که رسیدیم، حضرت نگاهش را به کوهی دوخت و مدت زمانی ادامه داد. و فرمود: این کوه "رضوی" نام دارد. خوب پناهگاهی است برای خائف امام زمان در غیبت صغری و کبری^[۱]. صاحب مراصد الاطلاع می‌نویسد: "رضوی، کوهی است میان مکه و مدینه، در نزدیکی ینبع، دارای آب فراوان و درختان زیاد کیسانیه می‌پندارند که محمد حنفیه، در آن‌جا زنده و مقیم است"^[۲].
در دعای ندبه هم می‌خوانیم که: "أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا..."^[۳].
در احادیث فراوانی از "رضوی" یاد شده است از جمله، پیامبر (ص) فرمود: "رضوی، خدای از آن خشنود است" و نیز فرمود: "رضوی از کوه‌های بهشت است". امام زین العابدین (ع)، در ضمن حدیثی طولانی از آمدن جبرئیل امین در آستانه ظهور به محضر آن حضرت سخن گفته، در پایان می‌فرماید: "... آن‌گاه اسبی را که براق نامیده می‌شود به حضور ایشان می‌آورد. قائم بر آن سوار می‌شود، سپس به سوی کوه رضوی حرکت می‌کند"^[۴]. امام صادق (ع) نیز از گرد آمدن ارواح مؤمنان در گلستان "رضوی" سخن می‌گوید: "... پس روح مؤمن در گلستان رضوی با آل محمد (ع) دیدار می‌کند... تا روزی که قائم اهل بیت قیام کند..." ^[۵]^[۶].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ غیبة طوسی ص ۱۶۲.
↑ مراصد الاطلاع علی اسماء الامکنه و البقاع، ج ۲، ص ۶۲۰.
↑ مفاتیح الجنان، دعای ندبه.
↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.
↑ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۹۷.
↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۳۶۴.

[1] غیبة طوسی ص ۱۶۲.

[2] مراصد الاطلاع علی اسماء الامکنه و البقاع، ج ۲، ص ۶۲۰.

[3] مفاتیح الجنان، دعای ندبه.

[4] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.

[5] بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۹۷.

[6] مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۳۶۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]