اثبات الوصیه

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

اثبات الوصیه در حدیث | اثبات الوصیه در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اثبات الوصیه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

بنابه اهمیت اعتقاد به وصایت و وصی بودن امیر المؤمنین(ع)، شماری از عالمان شیعه برای اثبات این مسألۀ اعتقادی، کتاب‌های فراوان نوشته‌اند که برخی از آنها با عنوان "اثبات الوصیّه" است. از جمله می‌توان از "اثبات الوصیۀ" علی بن حسین مسعودی، احمد بن رمیح، هشام بن حکم، سیّد هاشم بحرانی، علامه حلی و شیخ صدوق) یاد کرد^[۱]^[۲].

اثبات الوصیه در موعودنامه

کتابی است از "ابی الحسن علی بن الحسین بن علی المسعودی". مسعودی در شهر بابل به دنیا آمد. در بغداد کسب دانش کرد^[۳]. به مصر، بصره، فارس، کرمان، هند، چین و عمان رفت تا از دانشمندان آن دیار بهره بگیرد. بالاخره در مصر اقامت گزید و در سال ۳۴۵ یا ۳۶۳ ق در همان جا بدرود حیات گفت. مسعودی را از بزرگان دانش رجال و تراجم، شخصیت برجسته علمی، جلیل القدر، مورد اطمینان و بزرگوار معرفی کرده‌اند^[۴]. کتاب "اثبات الوصیه" موضوعات تاریخی، اعتقادی و. . . را دربر دارد. ابتدا به بیان جنود عقل و جهل، خلق جن و انس و سجود ملائکه پرداخته است. آن‌گاه، جریان‌های تاریخی را از هبوط‍‌ آدم، رسالت انبیاء الهی و مردان بزرگ، تا ولادت پیامبر اکرم (ص) به بحث می‌گذارد. از نظر تاریخی در محدوده تاریخ ائمه (ع)، جریان‌هایی که در عصر هرامامی اتفاق افتاده، شیوه برخورد آنان با حاکمان زمان و عکس‌العمل‌های حاکمان را به رشته تحریر در می‌آورد. در پایان، امامت امام عصر (ع) را از زبان مخبران صادق اثبات می‌کند و موضوعاتی را به شرح زیر، در باب امامت امام دوازدهم و مسأله غیبت وی، به بوته بررسی می‌نهد: امام زمان فرزند کیست‌؟ ویژگی‌های حضرت، انتظار فرج، نشانه‌های ظهور، مقابله حضرت به هنگام ظهور با ستمکاران^[۵] و. . .^[۶].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ الذریعه، ج ۱ ص ۱۱۰
↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۵۰.
↑ مروج الذهب، ج ۱، ص ۲۷۷.
↑ روضات الجنّه، خوانسارى، ج ۴، ص ۲۸۲.
↑ چشم‌به‌راه مهدى، ص ۴۵۵.
↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۶۹.

[1] الذریعه، ج ۱ ص ۱۱۰

[2] محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۵۰.

[3] مروج الذهب، ج ۱، ص ۲۷۷.

[4] روضات الجنّه، خوانسارى، ج ۴، ص ۲۸۲.

[5] چشم‌به‌راه مهدى، ص ۴۵۵.

[6] مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۶۹.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]