فضیلت انتظار

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

در روایات، ارزش و فضیلت بسیاری برای "انتظار" شمرده شده است که برخی از آن‌ها را می‌آوریم. پیامبر گرامی اسلام (ص) برترین عبادت را انتظار فرج می‌داند^[۱]. و در جای دیگری می‌فرماید: برترین جهاد امت من انتظار فرج است^[۲]. حضرت علی (ع) نیز فرمود: منتظر فرج باشید و از رحمت خداوند ناامید نشوید. به درستی که خوشایندترین اعمال نزد خداوند، انتظار فرج است^[۳]. امام صادق (ع) نیز فرمود: منتظر امر ما، به سان آن است که در راه خدا به خون خود غلتیده باشد^[۴]. در روایتی مرحوم مجلسی از امام صادق (ع) نقل می‌کند: هرکس که بمیرد در حالی که منتظر این امر باشد، همانند کسی است که با حضرت قائم (ع) در خیمه‌اش بوده باشد. پس حضرت چند لحظه‌ای درنگ کرده، آن‌گاه فرمود: نه، بلکه مانند کسی است که در خدمت آن حضرت شمشیر بزند. سپس فرمود: نه، به خدا همچون کسی است که در پیشگاه رسول خدا (ص) شهید شده باشد^[۵]. و نیز در روایت دیگری می‌فرماید: بدانید کسی که منتظر ظهور حضرت مهدی (ع) باشد، پاداش کسی را دارد که شب‌ها را برای انجام عبادت بیدار، و روزها روزه‌دار باشد^[۶]. و در ضمن حدیث مفصلی آمده است که آن حضرت فرمود: هرکس منتظر امر ما باشد و بر ترس و آزاری که از دشمنان ما می‌بیند صبر کند، فردای قیامت با ما خواهد بود^[۷]. پس انتظار، آدمی را متعهد می‌سازد که برای تحقق هدف‌های اسلامی و آرمان‌های انسانی، بدون هیچ‌گونه ضعف و یأس، تلاش کند و به سوی مقاصد متعالی اسلام گام بردارد و پیوسته مقاوم و استوار، به وظایف دینی و اسلامی خود عمل نماید. از همین جهت است که "انتظار" در روایات، عبادت شمرده شده و از بهترین و با ارزش‌ترین اعمال به شمار آمده است^[۸].

پرسش‌های وابسته

انتظار فرج چه فضیلتی دارد؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ کمال الدین، ج ۱، ص ۲۸۷.
↑ بحار الانوار، ج ۷۴، ص ۱۴۳.
↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۳.
↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۴۵.
↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶.
↑ کافی، ج ۲، ص ۲۲۲.
↑ کافی، ج ۱، ص ۳۷۲.
↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۵۴۳.

[1] کمال الدین، ج ۱، ص ۲۸۷.

[2] بحار الانوار، ج ۷۴، ص ۱۴۳.

[3] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۳.

[4] کمال الدین، ج ۲، ص ۶۴۵.

[5] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶.

[6] کافی، ج ۲، ص ۲۲۲.

[7] کافی، ج ۱، ص ۳۷۲.

[8] مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۵۴۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]