امامت‌پدیا

بنی هاشم

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۴۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل از زیرشاخه‌های بحث خاندان پیامبر خاتم و مرتبط با مدخل پیامبر خاتم است. "بنی هاشم" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل بنی هاشم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • فرزندان هاشم بن عبد مناف، جدّ پیامبر خدا(ص). بنی هاشم در میان عرب، به پاکی و نجابت و آقایی معروف بودند و اهل بیت عصمت از این نسل و تبار و وارث مکارم این خاندانند و پیوسته به "آل هاشم" بودن خود افتخار می‌کردند. پیامبر فرمود: بغض بنی هاشم نفاق[۱]، دشمنی با بنی هاشم نفاق است. پیامبر، امامان را که از قریش‌اند، از تیرۀ هاشم می‌داند.[۲] حضرت امیر نیز تقابل بنی‌امیه با بنی هاشم را دیرین شمرده و از نابرابری هاشم و امیّه سخن می‌گوید: لیس امیّة کهاشم و لا حرب کعبد المطّلب[۳] شجاعت هاشمیان در نبرد با دشمن نیز مشهور است. امیر المؤمنین(ع) در یکی از نامه‌هایش به معاویه، سپاه خویش را که از مهاجرین و انصار است و شمشیرهای هاشمی (و سیوف هاشمیّة) را به رخ او می‌کشد[۴][۵].
  • فرزندان هاشم بن عبد مناف، جد اعلای رسول خدا(ص). امام حسین(ع) نیز در یکی از رجزهای خویش در روز عاشورا، به این نسب شریف اشاره کرده و به آن افتخار می‌کند. بنی امیه، از آغاز با بنی هاشم، مخالفت و دشمنی داشتند و این بغض و عداوت، در دوران ائمه نیز ادامه داشت. حادثه کربلا اوج عداوت و کینه امویان با بنی هاشم بود. پیامبر اسلام(ص) فرموده است: بغض بنی هاشم نفاق[۶] دشمنی و کینه با بنی هاشم، نشانه نفاق است. یزید، چون حسین بن علی(ع) را به شهادت رساند و اهل بیت او را به اسارت گرفت، در مجلس جشن، با چوب خیزران بر لب‌های حسین می‌زد و این اشعار را می‌خواند: بنی هاشم با ملک و سلطنت بازی کردند، نه خبری آمده و نه وحیی نازل شده است. اگر از فرزندان احمد انتقام نگیرم، از نسل خندف نیستم[۷][۸].

بنی هاشم در موعودنامه

  • نسل و نبیره هاشم بن عبد مناف، جدّ رسول خدا (ص) است. اینان در میان عرب به نجابت و شرافت مشهور و مورد احترام دیگر قبایل بوده‌اند. از حضرت رسول (ص) روایت شده که فرمود: دشمنی با امام علی (ع) کفر و دشمنی با بنی هاشم، نفاق است[۹]. در حدیثی آمده که هنگام ظهور، خداوند حجاز را برای ایشان فتح می‌کند و هرکس از بنی هاشم در زندان باشد را بیرون می‌آورد و حرکت می‌کند تا در بیت المقدس فرود می‌آید[۱۰]. در حدیث دیگر می‌خوانیم: قائم (ع) خارج نمی‌شود تا هنگامی که دوازده تن از بنی هاشم خروج کنند که هریکی به سوی خود فرا می‌خواند[۱۱]. و درباره جنبش سفیانی آمده است: سفیانی سپاهی را به سوی مدینه می‌فرستد و فرمان می‌دهد که هرکس از بنی هاشم در آن‌جا باشد، بکشند. بنی هاشم کشته می‌شوند و به کوه و صحرا فرار می‌کنند تا مهدی (ع) ظهور کند[۱۲][۱۳].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ↑ بحار الأنوار، ج ۹۳ ص ۲۲۱
  2. ↑ نهج البلاغه، خطبه ۱۴۴
  3. ↑ نهج البلاغه، نامه۱۷
  4. ↑ نهج البلاغه، نامه۲۸ دربارۀ بنی هاشم از جمله ر. ک: دائرة المعارف تشیّع، ج ۳ ص ۴۹۵
  5. ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۲۹.
  6. ↑ بحار الانوار، ج ۹۳، ص ۲۲۱
  7. ↑ مقتل الحسین، مقرم، ص ۴۶۲ در زمینه رابطه عداوت آمیز آل امیه با خاندان رسالت، ر ک.: دایرة المعارف تشیع، ج ۳، ص ۳۹۸
  8. ↑ ر. ک. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا صفحه ۸۶.
  9. ↑ بحار الانوار، ج ۹۶، ص ۲۳۴.
  10. ↑ روزگار رهایی، ج ۱، ص ۵۱۹.
  11. ↑ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۰۰.
  12. ↑ همان، ص ۱۱۲۳.
  13. ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۷۹.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=بنی_هاشم&oldid=190902»