نور امام مهدی

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

امام (ع) نور است. امام باقر (ع) در تفسیر آیه ﴿فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِي أَنزَلْنَا﴾^[۱] فرمود: نور، به خدا قسم، نور امامان از آل محمد (ص) است تا روز قیامت، و الله نور الهی که نازل شده همان‌ها هستند؛ و الله نور خدا در آسمان‌ها و زمین آن‌ها هستند^[۲]. در زیارت روز جمعه آن حضرت هم آمده "سلام بر تو ای نور خداوند که هدایت‌جویان به وسیله او هدایت می‌شوند^[۳]. شب معراج، نور حضرت مهدی (ع) برای خاتم الانبیاء (ص) آشکار شد. پیامبر (ص) فرمود: "... ای محمد! دوست داری آن‌ها (اوصیای خودت) را ببینی‌؟ گفتم: بله، ای پروردگار. فرمود: به سمت راست عرش توجه کن! چون متوجه شدم، ناگاه علی و فاطمه و حسن و حسین و علی بن الحسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و علی بن محمد و حسن بن علی و مهدی را دیدم که در رودی از نور ایستاده، نماز می‌گذارند و او -مهدی- در وسط‍‌ آن‌ها مانند ستاره‌ای درخشان بود.
و اما درخشندگی نور حضرت در دنیا؛ هنگام ولادت، نور آن حضرت به‌طوری بود که تا آسمان رسید. درخشندگی نور آن حضرت در هردو زمان حضور و غیبت وجود دارد. اشراق بدون واسطه، برای جمعی از مؤمنین، تشرف به دیدار آن حاصل گردیده است و دیگر، اشراق نور آن حضرت باواسطه است. یعنی که خورشید و ماه از نور آن حضرت آفریده شده است -چنان‌که روایتی بر این معنی دلالت می‌کند^[۴]. اخباری که دلالت می‌کند بر این‌که بقای عالم و آن‌چه در آن است به سبب وجود حضرت قائم (ع) است، بنابراین درخشندگی نور آفتاب و ماه از آثار نور آن حضرت است در غیبت و حضور. و اشراق نور حضرت در زمان غیبت بر دو قسم است:

اشراق باطنی: در دل مؤمنین است که امام خود را با حقایق ایمان مشاهده می‌کنند.
اشراق ظاهری: نور آن حضرت برای بعضی از اخیار اتفاق افتاده که این امر به برخی از خواص و پاکبازان اهل اخلاص اختصاص دارد.

قسم دیگر، اشراق نور آن حضرت در زمان ظهور است که دو گونه است: اشراق باطنی که در دل مؤمنین است و اشراق ظاهری، این است که امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه ﴿وَأَشْرَقَتِ الأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا﴾^[۵] فرمود: رب‌ الارض یعنی امام ارض، و هرگاه ظهور کند مردم از نور آفتاب و ماه بی‌نیاز می‌شوند و به نور امام اکتفا می‌کنند^[۶].
و اما نور آن حضرت در آخرت؛ امام صادق (ع) فرمود: نور ائمه مؤمنین در روز قیامت، در پیشاپیش و سمت راست مؤمنین پیش می‌رود تا این که آن‌ها را در منازل‌شان در بهشت فرود آورند^[۷]^[۸].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ سوره تغابن، ۸.
↑ کافی، ج ۱، ص ۱۹۴.
↑ بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۲۱۵.
↑ بحار الانوار، ج ۱۵، ص ۱۰.
↑ سوره زمر، ۶۹.
↑ تفسیر قمی، ج ۲، ص ۲۵۳.
↑ تفسیر برهان، ج ۴، ص ۲۸۹.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۴۴.

[1] سوره تغابن، ۸.

[2] کافی، ج ۱، ص ۱۹۴.

[3] بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۲۱۵.

[4] بحار الانوار، ج ۱۵، ص ۱۰.

[5] سوره زمر، ۶۹.

[6] تفسیر قمی، ج ۲، ص ۲۵۳.

[7] تفسیر برهان، ج ۴، ص ۲۸۹.

[8] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۴۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]