چهل

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

در عدد چهل، رازی نهفته است. در باب این عدد، روایات بسیاری آمده است که به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم. حضرت مهدی (ع) در سنّ‌ انسان چهل ساله ظهور می‌نمایند^[۱] و چهل روز قبل از قیامت از دنیا خواهد رفت^[۲]. هرکس چهل صبح، دعای عهد را بخواند از یاران حضرت ولی عصر (ع) قرار می‌گیرد^[۳]. بسیاری از صالحان، چهل شب جمعه از مسجد کوفه به مسجد سهله رفته و یا چهل شب چهارشنبه در مسجد سهله بیتوته کرده و تضرّع و عبادت می‌کردند تا به فیض دیدار حضرت نائل شوند^[۴]. بسیاری نیز برای ملاقات با حضرت نذر می‌کنند تا چهل شب جمعه به مسجد جمکران بروند. حضرت علی (ع) در پاسخ صعصعة بن صوحان، چهل علامت برای آخر الزمان ذکر کردند^[۵]. پیامبر گرامی اسلام (ص) در چهل سالگی مبعوث شدند. حضرت موسی (ع)، چهل شب با خدا خلوت کردند. معمولا عرفا برای خودسازی چلّه می‌گرفتند و برخی علما، چهل حدیث (اربعین) نوشته‌اند. رسول خدا (ص) فرمود: "هنگامی که عیسی (ع) از آسمان فرود آید و دجال را بکشد... تا چهل سال، زندگی پربار و آسوده‌ای خواهید داشت"^[۶]، امام سجاد (ع) فرمود: "هنگامی که قائم ما قیام کند، توان و نیروی هریک از شیعیان ما را، برابر نیروی چهل مرد می‌گرداند"^[۷]^[۸].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ کمال الدین، ج ۱، ص ۳۱۵؛ احتجاج طبرسی، ص ۲۸۹؛ اعلام الوری، ص ۴۰۱.
↑ ارشاد مفید، ص ۳۶۶؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۴۵.
↑ مفاتیح الجنان، باب سوم.
↑ آخرین امید، داود الهامی، ص ۳۹۱.
↑ بحار الانوار، ج ۱۳، ص ۶۹۳.
↑ ملاحم ابن طاووس، ص ۹۷.
↑ غیبة نعمانی، ص ۳۱۷؛ خصال صدوق، ج ۲، ص ۵۴۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۷.
↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۲۶۱.

[1] کمال الدین، ج ۱، ص ۳۱۵؛ احتجاج طبرسی، ص ۲۸۹؛ اعلام الوری، ص ۴۰۱.

[2] ارشاد مفید، ص ۳۶۶؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۴۵.

[3] مفاتیح الجنان، باب سوم.

[4] آخرین امید، داود الهامی، ص ۳۹۱.

[5] بحار الانوار، ج ۱۳، ص ۶۹۳.

[6] ملاحم ابن طاووس، ص ۹۷.

[7] غیبة نعمانی، ص ۳۱۷؛ خصال صدوق، ج ۲، ص ۵۴۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۷.

[8] مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۲۶۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]