قطایع: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '</ref><ref>مجتبی تونه‌ای، [[موعودنامه' به '</ref><ref>تونه‌ای، مجتبی، [[موعودنامه')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص')
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
*جمع قطیعه، همان مالکیت‌های بزرگ مانند روستاها، اراضی بسیار و قلعه‌هاست که پادشاهان و قدرتمندان آن‌ها را به نام خود ثبت می‌کنند. همگی آن‌ها در روزگار [[امام زمان]] {{ع}} به آن حضرت تعلق دارد. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "آن‌گاه که قائم ما قیام کند، قطایع از بین می‌رود؛ به گونه‌ای که دیگر قطایعی در میان نخواهد بود"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۹؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۳ و ۵۸۴.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۵۶۵.</ref>.
*جمع قطیعه، همان مالکیت‌های بزرگ مانند روستاها، اراضی بسیار و قلعه‌هاست که پادشاهان و قدرتمندان آن‌ها را به نام خود ثبت می‌کنند. همگی آن‌ها در روزگار [[امام زمان]] {{ع}} به آن حضرت تعلق دارد. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "آن‌گاه که قائم ما قیام کند، قطایع از بین می‌رود؛ به گونه‌ای که دیگر قطایعی در میان نخواهد بود"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۹؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۳ و ۵۸۴.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۶۵.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==

نسخهٔ ‏۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۲:۰۰

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • جمع قطیعه، همان مالکیت‌های بزرگ مانند روستاها، اراضی بسیار و قلعه‌هاست که پادشاهان و قدرتمندان آن‌ها را به نام خود ثبت می‌کنند. همگی آن‌ها در روزگار امام زمان (ع) به آن حضرت تعلق دارد. امام صادق (ع) فرمود: "آن‌گاه که قائم ما قیام کند، قطایع از بین می‌رود؛ به گونه‌ای که دیگر قطایعی در میان نخواهد بود"[۱][۲].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۹؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۳ و ۵۸۴.
  2. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۶۵.