میلخاء: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=100%|' به '{{عربی|')
جز (جایگزینی متن - '</ref><ref>مجتبی تونه‌ای، [[موعودنامه' به '</ref><ref>تونه‌ای، مجتبی، [[موعودنامه')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
*"میلخاء" بر طبق روایتی از پیشوای ششم، در آخرین رویارویی سپاه حق با قوم یهود، دابة الارض خارج می‌شود و خداوند [[اصحاب کهف]] را همراه سگشان برمی‌انگیزد. دو تن از اصحاب کهف به نام‌های "میلخاء" و "حملاها" هستند که این دو نفر، دو شاهدی هستند که بر [[حضرت مهدی]] {{ع}} شهادت می‌دهند و سلام می‌گویند؛ چنان‌که خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید: {{عربی|﴿{{متن قرآن|إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الأَشْهَادُ}}﴾}}<ref>سوره مؤمن، ۵۱.</ref> این‌ها همان گواهان هستند که به حضرت قائم {{ع}} به اسم، سلام می‌دهند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷۵؛ الزام الناصب، ص ۱۷۷ و ۱۸۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۲۳.</ref>.
*"میلخاء" بر طبق روایتی از پیشوای ششم، در آخرین رویارویی سپاه حق با قوم یهود، دابة الارض خارج می‌شود و خداوند [[اصحاب کهف]] را همراه سگشان برمی‌انگیزد. دو تن از اصحاب کهف به نام‌های "میلخاء" و "حملاها" هستند که این دو نفر، دو شاهدی هستند که بر [[حضرت مهدی]] {{ع}} شهادت می‌دهند و سلام می‌گویند؛ چنان‌که خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید: {{عربی|﴿{{متن قرآن|إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الأَشْهَادُ}}﴾}}<ref>سوره مؤمن، ۵۱.</ref> این‌ها همان گواهان هستند که به حضرت قائم {{ع}} به اسم، سلام می‌دهند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷۵؛ الزام الناصب، ص ۱۷۷ و ۱۸۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۲۳.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۲۳:۰۹

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • "میلخاء" بر طبق روایتی از پیشوای ششم، در آخرین رویارویی سپاه حق با قوم یهود، دابة الارض خارج می‌شود و خداوند اصحاب کهف را همراه سگشان برمی‌انگیزد. دو تن از اصحاب کهف به نام‌های "میلخاء" و "حملاها" هستند که این دو نفر، دو شاهدی هستند که بر حضرت مهدی (ع) شهادت می‌دهند و سلام می‌گویند؛ چنان‌که خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید: ﴿﴿إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الأَشْهَادُ[۱] این‌ها همان گواهان هستند که به حضرت قائم (ع) به اسم، سلام می‌دهند[۲][۳].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. سوره مؤمن، ۵۱.
  2. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷۵؛ الزام الناصب، ص ۱۷۷ و ۱۸۰.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۷۲۳.