ذی حجه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۴ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • دوازدهمین ماه سال عرب و از ماه‌های حرام است. پیامبر (ص) در ذکر نشانه‌های ظهور فرمود: "صیحه‌ای در ماه رمضان شنیده می‌شود... قبیله‌ها در ماه ذی حجّة به جنگ برمی‌خیزند و نشانه آن این است که حجاج را غارت می‌کنند و فاجعه بزرگی در منی روی می‌دهد که افراد بی‌شماری کشته می‌شوند و خون‌ها ریخته می‌شود و بر جمرات می‌ریزد"[۱]. مطابق احادیث، نفس زکیه را روز ۲۵ ذی حجّه در میان رکن و مقام مظلومانه می‌کشند[۲]. همچنین یکی از نامه‌هایی که از ناحیه مقدسه به افتخار شیخ مفید صادر شده، تاریخ وصول آن ٢٣ ذی حجه سال ٤١٢ هجری می‌باشد[۳]. در دهم ذی حجّه آخرین سال غیبت، سفیانی، کشتارگاه کوفه را به راه می‌اندازد و علاوه بر مردم، هفتاد عالم دینی را شهید می‌کند. در دهم و یازدهم ذی حجه، در مکه و منی آشوب می‌شود. و در این ماه در مدینه منوره، مرد هاشمی به شهادت می‌رسد[۴][۵].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. روزگار رهایی، ج ۲، ص ۸۶۵؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۱.
  2. روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۶۷؛ الزام الناصب، ص ۱۹۰.
  3. احتجاج طبرسی، ج ۲، ص ۴۹۵ و ۴۹۹.
  4. شش ماه پایانی، مجتبی السادة (ترجمه مطهری‌نیا)، ص ۲۰۳.
  5. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۳۴۲.