علم منصوب

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

به‌معنای "پرچم افراشته" و "نشانه برپا داشته شده" است. تعبیری است که در زیارت آل یاسین نسبت به حضرت مهدی (ع) داده شده "السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَلَمُ الْمَنْصُوبُ"^[۱]. خداوند در قرآن می‌فرماید: ﴿وَعَلامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ﴾﴾^[۲]، و علامت‌هایی قرار داد و به وسیله ستاره، هدایت می‌شوند. امام صادق (ع) در تفسیر این آیه فرمودند: "مائیم آن علامت‌ها و منظور از ستاره، رسول خدا (ص) می‌باشد"^[۳]. پیامبر اکرم (ص) فرمود: "خداوند ستارگان را مایه ایمنی اهل آسمان قرار داد و خاندان مرا مایه ایمان اهل زمین"^[۴]. مرحوم علامه مجلسی می‌فرماید: منافاتی ندارد که ظواهر آیات مقصود باشد، چون همان‌طوری که برای اهل زمین، کوه‌ها و نهرها و ستاره‌ها، علامت‌هایی است که به وسیله آن‌ها، مردم به راه‌های ظاهری خود رهنمون می‌گردند، همچنین وجود پیامبر (ص) و امامان (ع) و نیز علماء برای اهل زمین، مانند کوه‌های استوار و افراشته است که توسط‍‌ آنان، زمین پایدار می‌ماند و ایشان سرچشمه‌های علوم و معارف‌اند که زندگی معنوی مردم به وجود ایشان وابسته است^[۵]^[۶].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ مفاتیح الجنان، زیارت آل یاسین.
↑ سوره نحل، ۱۷.
↑ مجمع البیان، ج ۶، ص ۳۵۴.
↑ همان.
↑ مراة العقول، ج ۲، ص ۴۱۳.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۰۱.

[1] مفاتیح الجنان، زیارت آل یاسین.

[2] سوره نحل، ۱۷.

[3] مجمع البیان، ج ۶، ص ۳۵۴.

[4] همان.

[5] مراة العقول، ج ۲، ص ۴۱۳.

[6] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۰۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]