بیداء

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۲۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • در لغت به معنی بیابان نرم و هموار و بی‌آب‌وعلف است. نام سرزمینی است میان مکه و مدینه؛البته به مکه نزدیک‌تر. در این سرزمین، لشکر سفیانی با حضرت مهدی (ع) وارد جنگ می‌شود که به امر خداوند در زمین فرومی‌روند و نابود می‌گردند[۱]. "خسف در بیداء" به‌معنای فرورفتن در سرزمین بیداء، یکی از نشانه‌های حتمی ظهور ذکر شده است[۲].
  • در حدیث است که از نماز گزاردن در بیداء نهی شده، چون مورد غضب خدا واقع شده است. در حدیث دیگری است که بیداء همان "ذات الجیش" است که هروقت امام صادق (ع) به آن‌جا می‌رسید، زود می‌گذشت و در آن نماز نمی‌خواند[۳].[۴].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. منتهی الامال، باب ۱۴، فصل ۷.
  2. منتخب الاثر، ص ۴۵۲.
  3. مهدی موعود، پاورقی ص ۷۷۴.
  4. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۱۸۷.