شهادت در رکاب امام مهدی

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

چون هدف از جنگ‌ها در زمان حضرت مهدی (ع)، نابودی ستمگران و تشکیل حکومت اسلامی است، شرکت در جنگ در رکاب حضرت نیز از پاداشی چند برابر برخوردار است. امام باقر (ع) به شیعیان می‌فرمایند: اگر شما چنان باشید که ما سفارش کرده‌ایم و از امر ما سرپیچی نکنید، اگر در آن حال کسی از شما پیش از ظهور قائم ما بمیرد، شهید خواهد بود و اگر حضرت را درک کند و در رکاب او به شهادت برسد، پاداش دو شهید را دارد و اگر یکی از دشمنان ما را بکشد، پاداش بیست شهید را خواهد داشت^[۱].
در روایت دیگری می‌خوانیم: رزمنده امام، اگر دشمن ما را بکشد، پاداش بیست شهید را دارد و کسی که همراه قائم ما به شهادت برسد، پاداش بیست و پنج شهید برای اوست^[۲]. امیر المؤمنین (ع) درباره شیوه رفتار امام زمان (ع) با شهیدان و خانواده آنان می‌فرماید: حضرت قائم (ع) پس از عملیات روانه کوفه می‌شود و در آن‌جا اقامت می‌گزیند... و هیچ شهیدی نمی‌ماند مگر آن‌که حضرت بدهی او را می‌پردازد و برای خانواده‌اش حقوق و مستمری قرار می‌دهد^[۳]. و اما دو آرزو در روایات ما مطلوب است؛ یکی، بودن در کربلا و شهادت در رکاب حسین (ع) "يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً"^[۴] و دیگرى، فیض جهاد و شهادت در رکاب حضرت مهدى (ع) "اللَّهُمَّ إِنِّي أُجَدِّدُ لَهُ فِي صَبِيحَةِ يَوْمِي هَذَا... اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ... وَ الْمُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْهِ... فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي مُؤْتَزِراً كَفَنِي شَاهِراً سَيْفِي..."^[۵]^[۶].

پرسش‌های وابسته

پاداش کشته شدن در رکاب امام مهدی چیست؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۳ و ۳۱۷؛ امالی طوسی، ج ۱، ص ۲۳۶.
↑ کافی، ج ۲، ص ۲۲۲.
↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۴.
↑ مفاتیح الجنان، زیارت مطلقه امام حسین (ع).
↑ همان، دعای عهد.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۴۰.

[1] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۳ و ۳۱۷؛ امالی طوسی، ج ۱، ص ۲۳۶.

[2] کافی، ج ۲، ص ۲۲۲.

[3] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۴.

[4] مفاتیح الجنان، زیارت مطلقه امام حسین (ع).

[5] همان، دعای عهد.

[6] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۴۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]