محمد بن جعفر اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۷:۱۴

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

ابوالحسین محمد بن جعفر اسدی یکی از وکلای حضرت در منطقه ری بود. از زمان نواب امام زمان (ع) عده‌ای از مردم موثق بودند که از طرف نواب توقیعاتی برای آن‌ها می‌رسید؛ یکی از آن‌ها ابو الحسین محمد بن جعفر اسدی بود^[۱].
صالح بن ابی صالح می‌گوید: در سال ۲۹۰ هجری عده‌ای از من خواستند که چیزی را به عنوان مال امام از آن‌ها بپذیرم ولی نپذیرفتم. نامه‌ای نوشتم و کسب تکلیف کردم. جوابی برای من آمد که: محمد بن جعفر اسدی در ری است، مال به او تحویل داده شود که او از موثقین ما است. اسدی در ماه ربیع الثانی سال ۳۱۲ در حالی که مردم او را به عدالت می‌شناختند، بدون تغییر عقیده به جهان باقی شتافت^[۲].
توقیعی از ناحیه مقدسه به وسیله محمد بن عثمان به دست وی رسیده که مشتمل بر پاسخ‌های حضرت به سؤالات محمد بن جعفر اسدی است^[۳]. توقیع دیگری از ناحیه امام زمان (ع) خطاب به محمد بن جعفر اسدی توسط‍‌ محمد بن عثمان صادر شده است، بدون این که از حضرت سؤالی بکنند و نامه‌ای بکنند و نامه‌ای خدمت حضرت بفرستند، حضرت خودش مبادرت به ارسال این توقیع نموده و در آن کسانی که اموال امام زمان (ع) را برای خود حلال دانسته و به ناحق آن را می‌خورند ملعون می‌شمارد^[۴]^[۵].

پرسش‌های وابسته

وکلای نواب خاص در عصر غیبت صغرا چه کسانی هستند؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ غیبة طوسی، ص ۴۱۵.
↑ غیبة طوسی، ص ۴۱۵.
↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۵۲۰.
↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۵۲۲.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۱۸.

[1] غیبة طوسی، ص ۴۱۵.

[2] غیبة طوسی، ص ۴۱۵.

[3] کمال الدین، ج ۲، ص ۵۲۰.

[4] کمال الدین، ج ۲، ص ۵۲۲.

[5] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۱۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 *ابوالحسین محمد بن جعفر اسدی یکی از وکلای حضرت در منطقه ری بود. از زمان نواب [[امام زمان]] {{ع}} عده‌ای از مردم موثق بودند که از طرف نواب توقیعاتی برای آن‌ها می‌رسید؛ یکی از آن‌ها ابو الحسین محمد بن جعفر اسدی بود<ref>غیبة طوسی، ص ۴۱۵.</ref>.
 *[[صالح بن ابی صالح]] می‌گوید: در سال ۲۹۰ هجری عده‌ای از من خواستند که چیزی را به عنوان مال امام از آن‌ها بپذیرم ولی نپذیرفتم. نامه‌ای نوشتم و کسب تکلیف کردم. جوابی برای من آمد که: محمد بن جعفر اسدی در ری است، مال به او تحویل داده شود که او از موثقین ما است. اسدی در ماه ربیع الثانی سال ۳۱۲ در حالی که مردم او را به عدالت می‌شناختند، بدون تغییر عقیده به جهان باقی شتافت<ref>غیبة طوسی، ص ۴۱۵.</ref>.
-*توقیعی از ناحیه مقدسه به وسیله [[محمد بن عثمان]] به دست وی رسیده که مشتمل بر پاسخ‌های حضرت به سؤالات [[محمد بن جعفر اسدی]] است<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۵۲۰.</ref>. توقیع دیگری از ناحیه [[امام زمان]] {{ع}} خطاب به محمد بن جعفر اسدی توسط‍‌ [[محمد بن عثمان]] صادر شده است، بدون این که از حضرت سؤالی بکنند و نامه‌ای بکنند و نامه‌ای خدمت حضرت بفرستند، حضرت خودش مبادرت به ارسال این توقیع نموده و در آن کسانی که اموال [[امام زمان]] {{ع}} را برای خود حلال دانسته و به ناحق آن را می‌خورند ملعون می‌شمارد<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۵۲۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۱۸.</ref>.
+*توقیعی از ناحیه مقدسه به وسیله [[محمد بن عثمان]] به دست وی رسیده که مشتمل بر پاسخ‌های حضرت به سؤالات [[محمد بن جعفر اسدی]] است<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۵۲۰.</ref>. توقیع دیگری از ناحیه [[امام زمان]] {{ع}} خطاب به محمد بن جعفر اسدی توسط‍‌ [[محمد بن عثمان]] صادر شده است، بدون این که از حضرت سؤالی بکنند و نامه‌ای بکنند و نامه‌ای خدمت حضرت بفرستند، حضرت خودش مبادرت به ارسال این توقیع نموده و در آن کسانی که اموال [[امام زمان]] {{ع}} را برای خود حلال دانسته و به ناحق آن را می‌خورند ملعون می‌شمارد<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۵۲۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۱۸.</ref>.
 == پرسش‌های وابسته ==