ولی الله: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '</ref><ref>مجتبی تونه‌ای، [[موعودنامه' به '</ref><ref>تونه‌ای، مجتبی، [[موعودنامه')
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
*"ولی الله" از القاب [[حضرت مهدی]] شمرده شده و در روایات، حضرت به این لقب، مکرر ذکر شده است. خداوند در شب معراج فرمود: "او -یعنی [[قائم]]{{ع}}- ولی‌ من است." و نیز [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} فرمود: "چون وقت خروج او برسد، شمشیری غلاف کرده دارد که او را ندا می‌کند: برخیز، ای ولی الله! و بکش دشمنان خدا را." در روایت دیگری است که علم آن حضرت نیز، به همین لقب، وی را ندا می‌کند<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۶۳.</ref>.
*"ولی الله" از القاب [[حضرت مهدی]] شمرده شده و در روایات، حضرت به این لقب، مکرر ذکر شده است. خداوند در شب معراج فرمود: "او -یعنی [[قائم]]{{ع}}- ولی‌ من است." و نیز [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} فرمود: "چون وقت خروج او برسد، شمشیری غلاف کرده دارد که او را ندا می‌کند: برخیز، ای ولی الله! و بکش دشمنان خدا را." در روایت دیگری است که علم آن حضرت نیز، به همین لقب، وی را ندا می‌کند<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۶۳.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۰۰

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • "ولی الله" از القاب حضرت مهدی شمرده شده و در روایات، حضرت به این لقب، مکرر ذکر شده است. خداوند در شب معراج فرمود: "او -یعنی قائم(ع)- ولی‌ من است." و نیز رسول خدا (ص) فرمود: "چون وقت خروج او برسد، شمشیری غلاف کرده دارد که او را ندا می‌کند: برخیز، ای ولی الله! و بکش دشمنان خدا را." در روایت دیگری است که علم آن حضرت نیز، به همین لقب، وی را ندا می‌کند[۱][۲].

پرسش‌های وابسته

پرسمان القاب امام مهدی (نمایه)

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. نجم الثاقب، باب دوم.
  2. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۷۶۳.