اعتقاد به منجی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۴:۰۱

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

عقیده به منجی بزرگ، یک عقیده عمومی و مشترک است و اختصاص به یک قوم و ملّت و دین ندارد. ادیان و مذاهب گوناگون که در جهان حکومت می‌کنند، عموما ظهور او را خبر داده‌اند، اگرچه در اسم او اختلاف دارند. انتظار فرج و اعتقاد به موعود یک اشتیاق و میل باطنی است، اسلام و ادیان دیگر نیز با وعده ظهور منجی بزرگ این خواسته و شوق درونی را بی‌پاسخ نگذاشته و این خواسته نیز مانند دیگر خواسته‌ها در شرایط‍‌ گوناگون، کم و زیاد و شدّت و ضعف پیدا می‌کند. اشفتگی اوضاع و ناامنی حاصل از آن و فشار و تبعیض و ستم در جامعه، عقیده به ظهور منجی بزرگ را تشدید می‌نماید. آن‌چنان این شوق دیرینه و انتظار در لحظات فشار و اختناق، تبدیل به التهاب سوزان و نیاز شدید می‌شود، و خرمن اشتیاق توده‌ها را برای ظهور واپسین منجی و مهدی موعود شعله‌ور می‌سازد که افراد فرصت‌طلب، از پریشانی توده‌ها سوءاستفاده کرده و به دروغ ادعای مهدویت می‌نمایند. لذا در هرزمانی که فشارها و محرومیت‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و غیر آن بالا می‌رود، جاذبه و وسوسه رهبری نیز افراد بسیاری را به خود مشغول می‌دارد و چه‌بسا افرادی که جان خویش را بر سر این سودا می‌نهند.
البته این شرایط‍‌ ممکن است باعث بالا رفتن تب منجی‌پرستی در جامعه بشود و افرادی هم از این فرصت سوءاستفاده کرده، ادّعای مهدویت بنمایند، ولی این موضوع هرگز به اصالت این عقیده لطمه نمی‌زند. پس اصالت مسأله مهدی و جهانی بودن آن روشن می‌شود و معلوم می‌گردد که این عقیده اختصاص به مسلمانان ندارد، بلکه پیروان همه ادیان در انتظار چنین مصلح جهانی به سر می‌برند. این اعتقاد و اشتیاق در میان یهود و نصاری، آن‌چنان اصیل و ریشه‌دار است که در طول تاریخ این دو ملت، مدعیان شگفتی را پدید آورده است و افراد بسیاری خود را به دروغ، مسیح موعود معرفی کرده‌اند، چنان‌که قاموس کتاب مقدس درباره شماره مدعیان دروغین مسیح موعود می‌نویسد: ٢٤ نفر مسیحیان دروغگو در میان بنی اسرائیل ظاهر گشته که مشهور و معروف‌ترین آن‌ها برکوکبه است که در اوائل قرن ثانی می‌زیست و آن دجال معروف ادعا می‌نمود که رأس و رئیس و پادشاه قوم یهود است... و در قرن دوازدهم حدود ده نفر مسیحیان دروغگو ظاهر گردیده، جمعی را به خود گروانیده. این مطلب اسباب فتنه و جنگ شده، جمع کثیری نیز در آن معرکه طعمه شمشیر گردیدند^[۱].
علامه طباطبایی می‌نویسد: بشر از روزی که روی زمین سکنی گزیده، پیوسته در آرزوی یک زندگی اجتماعی مقرون به سعادت می‌باشد و به امید رسیدن چنین روزی قدم برمی‌دارد و اگر این خواسته تحقّق خارجی نداشت، هرگز چنین آرزو و امیدی در نهاد وی نقش نمی‌بست؛ چنان‌چه اگر غذایی نبود، گرسنگی نبود، اگر آبی نبود، تشنگی تحقق نمی‌یافت و... از این‌روی، به حکم ضرورت، آینده جهان روزی را دربر خواهد داشت که آن روز جامعه بشری پر از عدل و داد شده و با صلح و صفا زندگی خواهند کرد و افراد انسانی غرق فضیلت و کمال می‌شوند. و البته استقرار چنین وضعی به دست خود انسان خواهد بود و رهبر چنین جامعه‌ای، منجی جهان بشری و به لسان روایات "مهدی" خواهد بود^[۲].
بنابراین، اعتقاد به "مهدی" تنها یک باور اسلامی نیست و رنگ خاص دینی ندارد، بلکه عنوانی است برای خواسته‌ها و آرزوهای همه انسان‌ها با کیش‌ها و مذاهب گوناگون^[۳].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ قاموس کتاب مقدس، چاپ بیروت، ص ۸۰۸.
↑ شیعه در اسلام، علامه طباطبایی، ص ۲۲۰.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۱۰۸.

[1] قاموس کتاب مقدس، چاپ بیروت، ص ۸۰۸.

[2] شیعه در اسلام، علامه طباطبایی، ص ۲۲۰.

[3] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۱۰۸.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-*عقیده به منجى بزرگ، یک عقیده عمومى و مشترک است و اختصاص به یک قوم و ملّت و دین ندارد. ادیان و مذاهب گوناگون که در جهان حکومت مى‌کنند، عموما ظهور او را خبر داده‌اند، اگرچه در اسم او اختلاف دارند. انتظار فرج و اعتقاد به موعود یک اشتیاق و میل باطنى است، اسلام و ادیان دیگر نیز با وعده ظهور منجى بزرگ این خواسته و شوق درونى را بى‌پاسخ نگذاشته و این خواسته نیز مانند دیگر خواسته‌ها در شرایط‍‌ گوناگون، کم و زیاد و شدّت و ضعف پیدا مى‌کند. اشفتگى اوضاع و ناامنى حاصل از آن و فشار و تبعیض و ستم در جامعه، عقیده به ظهور منجى بزرگ را تشدید مى‌نماید. آن‌چنان این شوق دیرینه و انتظار در لحظات فشار و اختناق، تبدیل به التهاب سوزان و نیاز شدید مى‌شود، و خرمن اشتیاق توده‌ها را براى ظهور واپسین منجى و مهدى موعود شعله‌ور مى‌سازد که افراد فرصت‌طلب، از پریشانى توده‌ها سوءاستفاده کرده و به دروغ ادعاى [[مهدویت]] مى‌نمایند. لذا در هرزمانى که فشارها و محرومیت‌هاى اجتماعى، سیاسى و اقتصادى و غیر آن بالا مى‌رود، جاذبه و وسوسه رهبرى نیز افراد بسیارى را به خود مشغول مى‌دارد و چه‌بسا افرادى که جان خویش را بر سر این سودا مى‌نهند.
+*عقیده به منجی بزرگ، یک عقیده عمومی و مشترک است و اختصاص به یک قوم و ملّت و دین ندارد. ادیان و مذاهب گوناگون که در جهان حکومت می‌کنند، عموما ظهور او را خبر داده‌اند، اگرچه در اسم او اختلاف دارند. انتظار فرج و اعتقاد به موعود یک اشتیاق و میل باطنی است، اسلام و ادیان دیگر نیز با وعده ظهور منجی بزرگ این خواسته و شوق درونی را بی‌پاسخ نگذاشته و این خواسته نیز مانند دیگر خواسته‌ها در شرایط‍‌ گوناگون، کم و زیاد و شدّت و ضعف پیدا می‌کند. اشفتگی اوضاع و ناامنی حاصل از آن و فشار و تبعیض و ستم در جامعه، عقیده به ظهور منجی بزرگ را تشدید می‌نماید. آن‌چنان این شوق دیرینه و انتظار در لحظات فشار و اختناق، تبدیل به التهاب سوزان و نیاز شدید می‌شود، و خرمن اشتیاق توده‌ها را برای ظهور واپسین منجی و مهدی موعود شعله‌ور می‌سازد که افراد فرصت‌طلب، از پریشانی توده‌ها سوءاستفاده کرده و به دروغ ادعای [[مهدویت]] می‌نمایند. لذا در هرزمانی که فشارها و محرومیت‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و غیر آن بالا می‌رود، جاذبه و وسوسه رهبری نیز افراد بسیاری را به خود مشغول می‌دارد و چه‌بسا افرادی که جان خویش را بر سر این سودا می‌نهند.
-*البته این شرایط‍‌ ممکن است باعث بالا رفتن تب منجى‌پرستى در جامعه بشود و افرادى هم از این فرصت سوءاستفاده کرده، ادّعاى مهدویت بنمایند، ولى این موضوع هرگز به اصالت این عقیده لطمه نمى‌زند. پس اصالت مسأله مهدى و جهانى بودن آن روشن مى‌شود و معلوم مى‌گردد که این عقیده اختصاص به مسلمانان ندارد، بلکه پیروان همه ادیان در انتظار چنین مصلح جهانى به سر مى‌برند. این اعتقاد و اشتیاق در میان [[یهود]] و [[نصارى]]، آن‌چنان اصیل و ریشه‌دار است که در طول تاریخ این دو ملت، مدعیان شگفتى را پدید آورده است و افراد بسیارى خود را به دروغ، مسیح موعود معرفى کرده‌اند، چنان‌که قاموس کتاب مقدس درباره شماره مدعیان دروغین مسیح موعود مى‌نویسد: ٢٤ نفر مسیحیان دروغگو در میان [[بنى اسرائیل]] ظاهر گشته که مشهور و معروف‌ترین آن‌ها برکوکبه است که در اوائل قرن ثانى مى‌زیست و آن [[دجال]] معروف ادعا مى‌نمود که رأس و رئیس و پادشاه قوم یهود است... و در قرن دوازدهم حدود ده نفر مسیحیان دروغگو ظاهر گردیده، جمعى را به خود گروانیده. این مطلب اسباب فتنه و جنگ شده، جمع کثیرى نیز در آن معرکه طعمه شمشیر گردیدند<ref>قاموس کتاب مقدس، چاپ بیروت، ص ۸۰۸. </ref>.
+*البته این شرایط‍‌ ممکن است باعث بالا رفتن تب منجی‌پرستی در جامعه بشود و افرادی هم از این فرصت سوءاستفاده کرده، ادّعای مهدویت بنمایند، ولی این موضوع هرگز به اصالت این عقیده لطمه نمی‌زند. پس اصالت مسأله مهدی و جهانی بودن آن روشن می‌شود و معلوم می‌گردد که این عقیده اختصاص به مسلمانان ندارد، بلکه پیروان همه ادیان در انتظار چنین مصلح جهانی به سر می‌برند. این اعتقاد و اشتیاق در میان [[یهود]] و [[نصاری]]، آن‌چنان اصیل و ریشه‌دار است که در طول تاریخ این دو ملت، مدعیان شگفتی را پدید آورده است و افراد بسیاری خود را به دروغ، مسیح موعود معرفی کرده‌اند، چنان‌که قاموس کتاب مقدس درباره شماره مدعیان دروغین مسیح موعود می‌نویسد: ٢٤ نفر مسیحیان دروغگو در میان [[بنی اسرائیل]] ظاهر گشته که مشهور و معروف‌ترین آن‌ها برکوکبه است که در اوائل قرن ثانی می‌زیست و آن [[دجال]] معروف ادعا می‌نمود که رأس و رئیس و پادشاه قوم یهود است... و در قرن دوازدهم حدود ده نفر مسیحیان دروغگو ظاهر گردیده، جمعی را به خود گروانیده. این مطلب اسباب فتنه و جنگ شده، جمع کثیری نیز در آن معرکه طعمه شمشیر گردیدند<ref>قاموس کتاب مقدس، چاپ بیروت، ص ۸۰۸. </ref>.
-*[[علامه طباطبایی]] مى‌نویسد: بشر از روزى که روى زمین سکنى گزیده، پیوسته در آرزوى یک زندگى اجتماعى مقرون به سعادت مى‌باشد و به امید رسیدن چنین روزى قدم برمى‌دارد و اگر این خواسته تحقّق خارجى نداشت، هرگز چنین آرزو و امیدى در نهاد وى نقش نمى‌بست؛ چنان‌چه اگر غذایى نبود، گرسنگى نبود، اگر آبى نبود، تشنگى تحقق نمى‌یافت و... از این‌روى، به حکم ضرورت، آینده جهان روزى را دربر خواهد داشت که آن روز جامعه بشرى پر از عدل و داد شده و با صلح و صفا زندگى خواهند کرد و افراد انسانى غرق فضیلت و کمال مى‌شوند. و البته استقرار چنین وضعى به دست خود انسان خواهد بود و رهبر چنین جامعه‌اى، منجى جهان بشرى و به لسان روایات "مهدى" خواهد بود<ref>شیعه در اسلام، علامه طباطبایى، ص ۲۲۰. </ref>.
+*[[علامه طباطبایی]] می‌نویسد: بشر از روزی که روی زمین سکنی گزیده، پیوسته در آرزوی یک زندگی اجتماعی مقرون به سعادت می‌باشد و به امید رسیدن چنین روزی قدم برمی‌دارد و اگر این خواسته تحقّق خارجی نداشت، هرگز چنین آرزو و امیدی در نهاد وی نقش نمی‌بست؛ چنان‌چه اگر غذایی نبود، گرسنگی نبود، اگر آبی نبود، تشنگی تحقق نمی‌یافت و... از این‌روی، به حکم ضرورت، آینده جهان روزی را دربر خواهد داشت که آن روز جامعه بشری پر از عدل و داد شده و با صلح و صفا زندگی خواهند کرد و افراد انسانی غرق فضیلت و کمال می‌شوند. و البته استقرار چنین وضعی به دست خود انسان خواهد بود و رهبر چنین جامعه‌ای، منجی جهان بشری و به لسان روایات "مهدی" خواهد بود<ref>شیعه در اسلام، علامه طباطبایی، ص ۲۲۰. </ref>.
-*بنابراین، اعتقاد به "مهدى" تنها یک باور اسلامى نیست و رنگ خاص دینى ندارد، بلکه عنوانى است براى خواسته‌ها و آرزوهاى همه انسان‌ها با کیش‌ها و مذاهب گوناگون<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۱۰۸.</ref>.
+*بنابراین، اعتقاد به "مهدی" تنها یک باور اسلامی نیست و رنگ خاص دینی ندارد، بلکه عنوانی است برای خواسته‌ها و آرزوهای همه انسان‌ها با کیش‌ها و مذاهب گوناگون<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۱۰۸.</ref>.
 == پرسش‌های وابسته ==