حج و امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '><ref>مجتبی تونه‌ای، [[موعودنامه' به '><ref>تونه‌ای، مجتبی، [[موعودنامه')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'موعودنامه]]، ص:' به 'موعودنامه]]، ص ')
خط ۱۳: خط ۱۳:
*[[محمد بن عثمان عمری]] -نائب حضرت- می‌گوید: "به خدا سوگند که صاحب الامر هرسال، ایام حج شرکت می‌کند و مردم را می‌بیند و می‌شناسد، اما مردم او را نمی‌بینند و نمی‌شناسند"<ref>کمال الدین، ص ۴۴۰.</ref>. حمیری از وی سؤال می‌کند: آیا حضرت را دیده‌ای‌؟ پاسخ می‌دهد: آخرین دیدار من با حضرت در کنار خانه خدا بود که می‌فرمود: {{عربی|"اللَّهُمَّ أَنْجِزْ لِي مَا وَعَدْتَنِي"}}<ref>همان.</ref> این سخن دلیل بر آن است که حضرت در مراسم حج شرکت می‌کند، منتهی در [[غیبت صغری]] کسانی که حضرت را می‌شناختند، پی به وجود مبارک ایشان می‌بردند، اما دیگران چنین سعادتی نداشتند.
*[[محمد بن عثمان عمری]] -نائب حضرت- می‌گوید: "به خدا سوگند که صاحب الامر هرسال، ایام حج شرکت می‌کند و مردم را می‌بیند و می‌شناسد، اما مردم او را نمی‌بینند و نمی‌شناسند"<ref>کمال الدین، ص ۴۴۰.</ref>. حمیری از وی سؤال می‌کند: آیا حضرت را دیده‌ای‌؟ پاسخ می‌دهد: آخرین دیدار من با حضرت در کنار خانه خدا بود که می‌فرمود: {{عربی|"اللَّهُمَّ أَنْجِزْ لِي مَا وَعَدْتَنِي"}}<ref>همان.</ref> این سخن دلیل بر آن است که حضرت در مراسم حج شرکت می‌کند، منتهی در [[غیبت صغری]] کسانی که حضرت را می‌شناختند، پی به وجود مبارک ایشان می‌بردند، اما دیگران چنین سعادتی نداشتند.
*در زمان [[غیبت کبری]]، تمام افراد از این افتخار محروم هستند، زیرا کسی حضرت را نمی‌شناسد. علی بن ابراهیم ازدی می‌گوید: طواف هفتم بودم که در کنار حلقه‌ای در طرف راست خانه خدا، جوان زیبارو، خوش‌بو، باوقار و باشکوهی را دیدم که گروهی از مردمان دور او را گرفته‌اند.
*در زمان [[غیبت کبری]]، تمام افراد از این افتخار محروم هستند، زیرا کسی حضرت را نمی‌شناسد. علی بن ابراهیم ازدی می‌گوید: طواف هفتم بودم که در کنار حلقه‌ای در طرف راست خانه خدا، جوان زیبارو، خوش‌بو، باوقار و باشکوهی را دیدم که گروهی از مردمان دور او را گرفته‌اند.
*هرگز احدی را خوش‌بیان‌تر و نیکوگفتارتر از او ندیده بودم، که با منطقی بسیار شیرین و روشی بسیار نیکو با مردم سخن می‌گفت. نزدیک شدم که با او سخن بگویم. مردم انبوهی که گرداگرد وجودش را گرفته بودند، مانع شدند. پرسیدم: این جوان کیست‌؟ گفتند: او فرزند [[پیامبر]] {{صل}} است، همه‌ساله در موسم شرکت کرده، یک روز برای خواصّ‌ شیعیانش ظاهر می‌شود و با آن‌ها سخن می‌گوید<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱؛ اعلام الوری، ص ۴۲۱.</ref>. گفته می‌شود که دیدار ابراهیم بن مهزیار با حضرت، در موسم حج اتفاق افتاده است<ref>روزگار رهایی، ج ۱، ص ۱۷۱.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "نخستین چیزی که از [[عدالت]] [[قائم]] {{ع}} ظاهر می‌شود، این است که منادی اعلام می‌کند، آنان که طواف مستحبّی می‌کنند، مطاف و حجر الاسود را برای کسانی که طواف واجب می‌کنند، خالی کنند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۴؛ الزام الناصب، ص ۲۲۳.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۲۷۳.</ref>.
*هرگز احدی را خوش‌بیان‌تر و نیکوگفتارتر از او ندیده بودم، که با منطقی بسیار شیرین و روشی بسیار نیکو با مردم سخن می‌گفت. نزدیک شدم که با او سخن بگویم. مردم انبوهی که گرداگرد وجودش را گرفته بودند، مانع شدند. پرسیدم: این جوان کیست‌؟ گفتند: او فرزند [[پیامبر]] {{صل}} است، همه‌ساله در موسم شرکت کرده، یک روز برای خواصّ‌ شیعیانش ظاهر می‌شود و با آن‌ها سخن می‌گوید<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱؛ اعلام الوری، ص ۴۲۱.</ref>. گفته می‌شود که دیدار ابراهیم بن مهزیار با حضرت، در موسم حج اتفاق افتاده است<ref>روزگار رهایی، ج ۱، ص ۱۷۱.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "نخستین چیزی که از [[عدالت]] [[قائم]] {{ع}} ظاهر می‌شود، این است که منادی اعلام می‌کند، آنان که طواف مستحبّی می‌کنند، مطاف و حجر الاسود را برای کسانی که طواف واجب می‌کنند، خالی کنند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۴؛ الزام الناصب، ص ۲۲۳.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۷۳.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۲۱

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • از مراکزی که در غیبت صغری، امام عصر (ع) مشاهده شده، مراسم حج است. گروهی که حضرت را دیده‌اند، به این مطلب تصریح کرده‌اند. اما در غیبت کبری برابر روایات، حضرت در مراسم حج شرکت می‌کند، مردم را می‌بیند، اما مردم او را نمی‌بینند و نمی‌شناسند.امام صادق (ع) می‌فرماید: "امام قائم دو غیبت دارد: در یکی از آن دو[۱]، در مراسم حج شرکت می‌کند، مردم را می‌بیند، اما مردم او را نمی‌بینند و نمی‌شناسند"[۲].
  • محمد بن عثمان عمری -نائب حضرت- می‌گوید: "به خدا سوگند که صاحب الامر هرسال، ایام حج شرکت می‌کند و مردم را می‌بیند و می‌شناسد، اما مردم او را نمی‌بینند و نمی‌شناسند"[۳]. حمیری از وی سؤال می‌کند: آیا حضرت را دیده‌ای‌؟ پاسخ می‌دهد: آخرین دیدار من با حضرت در کنار خانه خدا بود که می‌فرمود: "اللَّهُمَّ أَنْجِزْ لِي مَا وَعَدْتَنِي"[۴] این سخن دلیل بر آن است که حضرت در مراسم حج شرکت می‌کند، منتهی در غیبت صغری کسانی که حضرت را می‌شناختند، پی به وجود مبارک ایشان می‌بردند، اما دیگران چنین سعادتی نداشتند.
  • در زمان غیبت کبری، تمام افراد از این افتخار محروم هستند، زیرا کسی حضرت را نمی‌شناسد. علی بن ابراهیم ازدی می‌گوید: طواف هفتم بودم که در کنار حلقه‌ای در طرف راست خانه خدا، جوان زیبارو، خوش‌بو، باوقار و باشکوهی را دیدم که گروهی از مردمان دور او را گرفته‌اند.
  • هرگز احدی را خوش‌بیان‌تر و نیکوگفتارتر از او ندیده بودم، که با منطقی بسیار شیرین و روشی بسیار نیکو با مردم سخن می‌گفت. نزدیک شدم که با او سخن بگویم. مردم انبوهی که گرداگرد وجودش را گرفته بودند، مانع شدند. پرسیدم: این جوان کیست‌؟ گفتند: او فرزند پیامبر (ص) است، همه‌ساله در موسم شرکت کرده، یک روز برای خواصّ‌ شیعیانش ظاهر می‌شود و با آن‌ها سخن می‌گوید[۵]. گفته می‌شود که دیدار ابراهیم بن مهزیار با حضرت، در موسم حج اتفاق افتاده است[۶]. امام صادق (ع) فرمود: "نخستین چیزی که از عدالت قائم (ع) ظاهر می‌شود، این است که منادی اعلام می‌کند، آنان که طواف مستحبّی می‌کنند، مطاف و حجر الاسود را برای کسانی که طواف واجب می‌کنند، خالی کنند[۷][۸].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. علامه مجلسی در مراة العقول، ج ۴، ص ۴۷ می‌گوید مراد، غیبت کبری است.
  2. کافی، ج ۱، ص ۳۳۹.
  3. کمال الدین، ص ۴۴۰.
  4. همان.
  5. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱؛ اعلام الوری، ص ۴۲۱.
  6. روزگار رهایی، ج ۱، ص ۱۷۱.
  7. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۴؛ الزام الناصب، ص ۲۲۳.
  8. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۷۳.