نور آل محمد (لقب)

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

"نور آل محمد" از القاب حضرت مهدی (ع) است. در روایات آمده است که در آیه شریفه ﴿﴿وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ﴾﴾^[۱] یعنی به ولایت قائم (ع) و به ظهور آن حضرت، و در آیه ﴿﴿وَأَشْرَقَتِ الأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا﴾﴾^[۲] مراد، روشن شدن زمین به نور آن حضرت است. در یکی از زیارات جامعه نیز در اوصاف آن حضرت می‌خوانیم: "نور الانوار الذي تشرق به الارض عما قليل".
روایت شده از جابر بن عبدالله انصاری که گفت: در مسجد کوفه داخل شدم، در حالی که امیر المؤمنین (ع) با انگشتان مبارک خود می‌نوشت و تبسم می‌فرمود. گفتم: "یا امیر المؤمنین! چه چیز شما را به خنده آورده است‌؟" فرمود: "عجب دارم از آن‌که این آیه را می‌خواند، ولی به حق، به آن معرفت ندارد". گفتم: کدام آیه‌؟ فرمود: ﴿﴿اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ﴾﴾ تا آخر ﴿﴿مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ﴾﴾؛ "مشکوة" محمد (ص) است. ﴿﴿فِيهَا مِصْبَاحٌ﴾﴾ منم مصباح. ﴿﴿زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ﴾﴾ حسن و حسین (ع) هستند. ﴿﴿كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ﴾﴾ علی بن الحسین (ع)، و ﴿﴿يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ﴾﴾ محمد بن علی (ع) است. ﴿﴿زَيْتُونَةٍ﴾﴾ جعفر بن محمد (ع) است. ﴿﴿لا شَرْقِيَّةٍ﴾﴾ موسی بن جعفر (ع) است. ﴿﴿وَلا غَرْبِيَّةٍ﴾﴾ علی بن موسی الرضا (ع) است. ﴿﴿يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ﴾﴾ محمد بن علی (ع) است. ﴿﴿لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَار﴾﴾ علی بن محمد (ع) است. ﴿﴿نُّورٌ عَلَى نُورٍ﴾﴾ حسن بن علی (ع) است. و ﴿﴿يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاء﴾﴾ قائم مهدی (ع) است^[۳].
در پاره‌ای از اخبار معراج آمده است که نور آن حضرت، در عالم اظله، میان انوار ائمه (ع)، مانند ستاره‌ای درخشان بود در بین سایر کواکب^[۴]^[۵].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ سوره صف، ۸.
↑ سوره زمر، ۶۹.
↑ نجم الثاقب، باب دوم.
↑ نجم الثاقب، باب دوم.
↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۷۴۲.

[1] سوره صف، ۸.

[2] سوره زمر، ۶۹.

[3] نجم الثاقب، باب دوم.

[4] نجم الثاقب، باب دوم.

[5] مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۷۴۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]