اخیار

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

اخیار برخی از یاران برجسته حضرت مهدی(ع) در عصر ظهور از عراق‏^[۱].

واژه شناسی لغوی

"اخیار" در لغت به معنای نیکان، برگزیدگان، نیکوتران^[۲]‏ و انسان‏های نیک‌‏رفتار است.

اخیار در فرهنگ مهدوی

در فرهنگ مهدوی گروهی از یاران خاصّ حضرت مهدی(ع) و از جمله ۳۱۳ تن هستند که از عراق به آن حضرت می‏‌پیوندند و بین رکن و مقام با ایشان بیعت می‌‏کنند. امام باقر(ع) در این ‏باره فرمود:"سیصد و چند نفر به شمار اهل بدر با قائم بین رکن و مقام بیعت می‌‏کنند. در بین آنان نجبا از اهل مصر، ابدال از اهل شام و اخیار از اهل عراق می‌‏باشند" ^[۳]^[۴].

اخیار در موعودنامه

به معنای نیکان، از جمله یاران خاص حضرت مهدی (ع) و از جمله ۳۱۳ نفری هستند که از عراق به ایشان می‌پیوندند. امام باقر (ع) می‌فرماید: ۳۱۳ نفر به تعداد اهل بدر با حضرت قائم، بین رکن و مقام بیعت می‌کنند. در میان آنان نجبا از اهل مصر، ابدال از اهل شام و اخیار از اهل عراق هستند^[۵]^[۶].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۴۰.
↑ دهخدا، لغتنامه، أخیار
↑ " يُبَايِعُ‏ الْقَائِمَ‏ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَيِّفٌ‏ عِدَّةَ أَهْلِ‏ بَدْرٍ فِيهِمُ‏ النُّجَبَاءُ مِنْ‏ أَهْلِ‏ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ‏ مِنْ‏ أَهْلِ‏ الشَّامِ‏ وَ الْأَخْيَارُ مِنْ‏ أَهْلِ‏ الْعِرَاقِ‏ ‏‏"؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۷۶، ح ۵۰۲
↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۴۰.
↑ غیبة طوسى، ص ۴۷۶.
↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۸۰.

[1] سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۴۰.

[2] دهخدا، لغتنامه، أخیار

[3] " يُبَايِعُ‏ الْقَائِمَ‏ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَيِّفٌ‏ عِدَّةَ أَهْلِ‏ بَدْرٍ فِيهِمُ‏ النُّجَبَاءُ مِنْ‏ أَهْلِ‏ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ‏ مِنْ‏ أَهْلِ‏ الشَّامِ‏ وَ الْأَخْيَارُ مِنْ‏ أَهْلِ‏ الْعِرَاقِ‏ ‏‏"؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۷۶، ح ۵۰۲

[4] سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۴۰.

[5] غیبة طوسى، ص ۴۷۶.

[6] مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۸۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]