نور آل محمد (لقب)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۱۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • "نور آل محمد" از القاب حضرت مهدی (ع) است. در روایات آمده است که در آیه شریفه ﴿وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ }}[۱] یعنی به ولایت قائم (ع) و به ظهور آن حضرت، و در آیه ﴿وَأَشْرَقَتِ الأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا }}[۲] مراد، روشن شدن زمین به نور آن حضرت است. در یکی از زیارات جامعه نیز در اوصاف آن حضرت می‌خوانیم: "نور الانوار الذي تشرق به الارض عما قليل".
  • روایت شده از جابر بن عبدالله انصاری که گفت: در مسجد کوفه داخل شدم، در حالی که امیر المؤمنین (ع) با انگشتان مبارک خود می‌نوشت و تبسم می‌فرمود. گفتم: "یا امیر المؤمنین! چه چیز شما را به خنده آورده است‌؟" فرمود: "عجب دارم از آن‌که این آیه را می‌خواند، ولی به حق، به آن معرفت ندارد". گفتم: کدام آیه‌؟ فرمود: ﴿اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ }} تا آخر ﴿مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ }}؛ "مشکوة" محمد (ص) است. ﴿فِيهَا مِصْبَاحٌ }} منم مصباح. ﴿زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ }} حسن و حسین (ع) هستند. ﴿كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ }} علی بن الحسین (ع)، و ﴿يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ }} محمد بن علی (ع) است. ﴿زَيْتُونَةٍ }} جعفر بن محمد (ع) است. ﴿لا شَرْقِيَّةٍ }} موسی بن جعفر (ع) است. ﴿وَلا غَرْبِيَّةٍ }} علی بن موسی الرضا (ع) است. ﴿يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ }} محمد بن علی (ع) است. ﴿لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَار }} علی بن محمد (ع) است. ﴿نُّورٌ عَلَى نُورٍ }} حسن بن علی (ع) است. و ﴿يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاء }} قائم مهدی (ع) است[۳].
  • در پاره‌ای از اخبار معراج آمده است که نور آن حضرت، در عالم اظله، میان انوار ائمه (ع)، مانند ستاره‌ای درخشان بود در بین سایر کواکب[۴][۵].

پرسش‌های وابسته

پرسمان القاب امام مهدی (نمایه)

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. سوره صف، ۸.
  2. سوره زمر، ۶۹.
  3. نجم الثاقب، باب دوم.
  4. نجم الثاقب، باب دوم.
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۷۴۲.