ابراهیم بن محمد همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
*از وکلای ناحیه مقدسه و از خواص صحابه [[ائمه اطهار]] {{عم}} است. در اواخر قرن دوم و اوائل قرن سوم می‌زیست. در موارد متعددی که نام او نقل شده است، همه‌جا وی را مردی موثق خوانده‌اند. همچنین فرزندان و احفاد وی [[علی بن ابراهیم]]، [[محمد بن ابراهیم]]، [[محمد بن علی بن ابراهیم]] و [[قاسم بن محمد بن علی بن ابراهیم]]، همه از خواص اصحاب [[ائمه]] {{عم}} و وکلای ناحیه مقدسه بوده‌اند. نسبت او به شهر همدان در ایران است، نه همدان که نام قبیله‌ای است در یمن و جنوب عربستان<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص ۱۹۲. </ref>. وی چهل مرتبه به حج مشرف شده است. با [[امام رضا]]، [[امام جواد]]، [[امام هادی]] و [[امام عسکری]] {{عم}} هم‌عصر بوده و از طرف [[امام جواد]] {{ع}} وکالت داشته و در یکی از نامه‌های [[امام جواد]] {{ع}} به او آمده است: "به دوستانم در همدان نامه نوشتم و در آن نامه به آنان دستور دادم که از تو پیروی کنند و به آن‌ها تذکر دادم که جز تو من نماینده‌ای در همدان ندارم". بدون این‌که از [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} درباره او سؤالی بشود، توقیعی در وثاقت و مورد اطمینان بودن او صادر شده است، و این بدان جهت بوده است که وی از بزرگان [[شیعه]] بوده که در مدح بیشتر آن‌ها از سوی [[ائمه اطهار]] {{عم}} مطالبی صادر شده است<ref>آخرین امید، داود الهامى، ص ۱۲۰. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۵۴.</ref>.
*از وکلای ناحیه مقدسه و از خواص صحابه [[ائمه اطهار]] {{عم}} است. در اواخر قرن دوم و اوائل قرن سوم می‌زیست. در موارد متعددی که نام او نقل شده است، همه‌جا وی را مردی موثق خوانده‌اند. همچنین فرزندان و احفاد وی [[علی بن ابراهیم]]، [[محمد بن ابراهیم]]، [[محمد بن علی بن ابراهیم]] و [[قاسم بن محمد بن علی بن ابراهیم]]، همه از خواص اصحاب [[ائمه]] {{عم}} و وکلای ناحیه مقدسه بوده‌اند. نسبت او به شهر همدان در ایران است، نه همدان که نام قبیله‌ای است در یمن و جنوب عربستان<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص ۱۹۲. </ref>. وی چهل مرتبه به حج مشرف شده است. با [[امام رضا]]، [[امام جواد]]، [[امام هادی]] و [[امام عسکری]] {{عم}} هم‌عصر بوده و از طرف [[امام جواد]] {{ع}} وکالت داشته و در یکی از نامه‌های [[امام جواد]] {{ع}} به او آمده است: "به دوستانم در همدان نامه نوشتم و در آن نامه به آنان دستور دادم که از تو پیروی کنند و به آن‌ها تذکر دادم که جز تو من نماینده‌ای در همدان ندارم". بدون این‌که از [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} درباره او سؤالی بشود، توقیعی در وثاقت و مورد اطمینان بودن او صادر شده است، و این بدان جهت بوده است که وی از بزرگان [[شیعه]] بوده که در مدح بیشتر آن‌ها از سوی [[ائمه اطهار]] {{عم}} مطالبی صادر شده است<ref>آخرین امید، داود الهامى، ص ۱۲۰. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۴.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==

نسخهٔ ‏۴ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۲۰:۳۸

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • از وکلای ناحیه مقدسه و از خواص صحابه ائمه اطهار (ع) است. در اواخر قرن دوم و اوائل قرن سوم می‌زیست. در موارد متعددی که نام او نقل شده است، همه‌جا وی را مردی موثق خوانده‌اند. همچنین فرزندان و احفاد وی علی بن ابراهیم، محمد بن ابراهیم، محمد بن علی بن ابراهیم و قاسم بن محمد بن علی بن ابراهیم، همه از خواص اصحاب ائمه (ع) و وکلای ناحیه مقدسه بوده‌اند. نسبت او به شهر همدان در ایران است، نه همدان که نام قبیله‌ای است در یمن و جنوب عربستان[۱]. وی چهل مرتبه به حج مشرف شده است. با امام رضا، امام جواد، امام هادی و امام عسکری (ع) هم‌عصر بوده و از طرف امام جواد (ع) وکالت داشته و در یکی از نامه‌های امام جواد (ع) به او آمده است: "به دوستانم در همدان نامه نوشتم و در آن نامه به آنان دستور دادم که از تو پیروی کنند و به آن‌ها تذکر دادم که جز تو من نماینده‌ای در همدان ندارم". بدون این‌که از امام عصر (ع) درباره او سؤالی بشود، توقیعی در وثاقت و مورد اطمینان بودن او صادر شده است، و این بدان جهت بوده است که وی از بزرگان شیعه بوده که در مدح بیشتر آن‌ها از سوی ائمه اطهار (ع) مطالبی صادر شده است[۲][۳].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. معارف و معاریف، ج ۱، ص ۱۹۲.
  2. آخرین امید، داود الهامى، ص ۱۲۰.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴.