بنی قنطوره: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۳۰ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۰۳

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

قنطورا نام کنیزی از حضرت ابراهیم خلیل (ع) بوده که نژاد ترک و چین از آن کنیز می‌باشند. این واژه در اخبار ملاحم -اخبار مشتمل بر پیشگویی از حوادث خونین و وحشت‌زا در آخر الزمان- آمده است^[۱]. در آن‌جا ذکر شده که بنی قنطوره به عراق، و به روایتی در بصره فرود می‌آیند و مردم عراق را از کشورشان بیرون می‌کنند. برخی از اهالی به آن‌ها می‌پیوندند و برخی با آنان نبرد می‌کنند و سرانجام بر آن‌ها پیروز می‌گردند. کشته‌های آنان که با بنی قنطوره بجنگند شهید هستند^[۲]. بر طبق آن‌چه که در کتاب‌های لغت آمده است، بنو قنطوره، عبارت از ترک‌ها هستند. برخی گفته‌اند که منظور، سودانی‌ها هستند و برخی دیگر آن‌ها را مردم اندلس می‌دانند، ولی صحیح آن است که قنطوره، همان کنیز حضرت ابراهیم (ع) است^[۳]. در حدیث قنطوره آمده است: "نزدیک است که سلطنت عرب به دست بنی قنطوره برچیده شود. بنی قنطوره قومی هستند با صورت‌های پهن، بینی‌های فرورفته و دیدگان کوچک، صورت‌های‌شان چون سپرهای آهنین است. کفش‌های مویی به پا دارند و در محلی در نزدیکی سرزمین عرب، که از زمین‌های عربی است فرود می‌آیند که به آن‌جا وادی لون گفته می‌شود^[۴]. در حدیثی تصریح شده که بنی قنطوره از مشرق‌زمین می‌آیند: بنی قنطوره مسلمانان را دنبال می‌کنند و اسب‌های خود را به نخل‌های خوخا -در نزدیکی مسجد کوفه- می‌بندند و از آبشخورهای فرات می‌نوشند. بنو قنطوره که از خراسان و سجستان می‌آیند، مردم عراق را به شدت فراری می‌دهند. ان‌ها شریرانی هستند که مرحمت از دل‌های‌شان گرفته شده است، در میان حیره و کوفه به هرکس برسند، می‌کشند و اسیر می‌گیرند^[۵]^[۶].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ معارف و معاریف، ج ۳، ص ۲۷۷.
↑ بحار الانوار، ج ۱۸، ص ۱۱۳.
↑ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۵۹.
↑ همان.
↑ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۶۱.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۷۸.

[1] معارف و معاریف، ج ۳، ص ۲۷۷.

[2] بحار الانوار، ج ۱۸، ص ۱۱۳.

[3] روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۵۹.

[4] همان.

[5] روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۶۱.

[6] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۷۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-*قنطورا نام کنیزی از [[حضرت ابراهیم]] خلیل {{ع}} بوده که نژاد ترک و چین از آن کنیز می‌باشند. این واژه در اخبار ملاحم -اخبار مشتمل بر پیشگویی از حوادث خونین و وحشت‌زا در آخر الزمان- آمده است<ref>معارف و معاریف، ج ۳، ص ۲۷۷.</ref>. در آن‌جا ذکر شده که بنی قنطوره به عراق، و به روایتی در بصره فرود می‌آیند و مردم عراق را از کشورشان بیرون می‌کنند. برخی از اهالی به آن‌ها می‌پیوندند و برخی با آنان نبرد می‌کنند و سرانجام بر آن‌ها پیروز می‌گردند. کشته‌های آنان که با بنی قنطوره بجنگند شهید هستند<ref>بحار الانوار، ج ۱۸، ص ۱۱۳.</ref>. بر طبق آن‌چه که در کتاب‌های لغت آمده است، بنو قنطوره، عبارت از ترک‌ها هستند. برخی گفته‌اند که منظور، سودانی‌ها هستند و برخی دیگر آن‌ها را مردم اندلس می‌دانند، ولی صحیح آن است که قنطوره، همان کنیز حضرت ابراهیم {{ع}} است<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۵۹.</ref>. در حدیث قنطوره آمده است: "نزدیک است که سلطنت عرب به دست بنی قنطوره برچیده شود. بنی قنطوره قومی هستند با صورت‌های پهن، بینی‌های فرورفته و دیدگان کوچک، صورت‌های‌شان چون سپرهای آهنین است. کفش‌های مویی به پا دارند و در محلی در نزدیکی سرزمین عرب، که از زمین‌های عربی است فرود می‌آیند که به آن‌جا وادی لون گفته می‌شود<ref>همان.</ref>. در حدیثی تصریح شده که بنی قنطوره از مشرق‌زمین می‌آیند: بنی قنطوره مسلمانان را دنبال می‌کنند و اسب‌های خود را به نخل‌های خوخا -در نزدیکی مسجد کوفه- می‌بندند و از آبشخورهای فرات می‌نوشند. بنو قنطوره که از خراسان و سجستان می‌آیند، مردم عراق را به شدت فراری می‌دهند. ان‌ها شریرانی هستند که مرحمت از دل‌های‌شان گرفته شده است، در میان حیره و کوفه به هرکس برسند، می‌کشند و اسیر می‌گیرند<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۶۱.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۷۸.</ref>.
+*قنطورا نام کنیزی از [[حضرت ابراهیم]] خلیل {{ع}} بوده که نژاد ترک و چین از آن کنیز می‌باشند. این واژه در اخبار ملاحم -اخبار مشتمل بر پیشگویی از حوادث خونین و وحشت‌زا در آخر الزمان- آمده است<ref>معارف و معاریف، ج ۳، ص ۲۷۷.</ref>. در آن‌جا ذکر شده که بنی قنطوره به عراق، و به روایتی در بصره فرود می‌آیند و مردم عراق را از کشورشان بیرون می‌کنند. برخی از اهالی به آن‌ها می‌پیوندند و برخی با آنان نبرد می‌کنند و سرانجام بر آن‌ها پیروز می‌گردند. کشته‌های آنان که با بنی قنطوره بجنگند شهید هستند<ref>بحار الانوار، ج ۱۸، ص ۱۱۳.</ref>. بر طبق آن‌چه که در کتاب‌های لغت آمده است، بنو قنطوره، عبارت از ترک‌ها هستند. برخی گفته‌اند که منظور، سودانی‌ها هستند و برخی دیگر آن‌ها را مردم اندلس می‌دانند، ولی صحیح آن است که قنطوره، همان کنیز حضرت ابراهیم {{ع}} است<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۵۹.</ref>. در حدیث قنطوره آمده است: "نزدیک است که سلطنت عرب به دست بنی قنطوره برچیده شود. بنی قنطوره قومی هستند با صورت‌های پهن، بینی‌های فرورفته و دیدگان کوچک، صورت‌های‌شان چون سپرهای آهنین است. کفش‌های مویی به پا دارند و در محلی در نزدیکی سرزمین عرب، که از زمین‌های عربی است فرود می‌آیند که به آن‌جا وادی لون گفته می‌شود<ref>همان.</ref>. در حدیثی تصریح شده که بنی قنطوره از مشرق‌زمین می‌آیند: بنی قنطوره مسلمانان را دنبال می‌کنند و اسب‌های خود را به نخل‌های خوخا -در نزدیکی مسجد کوفه- می‌بندند و از آبشخورهای فرات می‌نوشند. بنو قنطوره که از خراسان و سجستان می‌آیند، مردم عراق را به شدت فراری می‌دهند. ان‌ها شریرانی هستند که مرحمت از دل‌های‌شان گرفته شده است، در میان حیره و کوفه به هرکس برسند، می‌کشند و اسیر می‌گیرند<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۶۱.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۷۸.</ref>.
 == پرسش‌های وابسته ==