انصار امام مهدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۹ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۱۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • انصار حضرت مهدی (ع) را مردم پاکباخته و باایمان و شایسته‌کرداری تشکیل می‌دهند که با قیام حضرت از مکه، به تدریج به لشکر او می‌پیوندند و با همه وجود در خدمت اجرای برنامه و گام‌های بلند اصلاحی آن حضرت قرار می‌گیرند و با دشمنان حق و عدالت، تا محو بیداد و سرشار ساختن زمین و زمان از عدل و داد، پیکار همه‌جانبه می‌نمایند. حضرت، هنگام حرکت از مکه با ده هزار نیرو که انصار او هستند، حرکت اصلاحی را آغاز می‌کند و تازه اینان بخشی از یاران او هستند و در عراق، "سید هاشمی" با دوازده هزار نفر به او می‌پیوندد. علاوه بر انبوه انسان‌های شایسته، انبوه فرشتگان نیز یاران او خواهند بود که برای تحقق اهداف بزرگ و اجرای دستوراتش حاضر می‌گردند[۱]. در زیارت آل یاسین می‌خوانیم: "... وَ اجْعَلْنِي اللَّهُمَّ مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ أَتْبَاعِهِ وَ شِيعَتِهِ"[۲]؛ بارخدایا! ما را از یاران و مددکاران و پیروان و شیعیان او قرار ده. در زیارت عاشورا می‌خوانیم: "از خدای نیکوکار می‌خواهم که دوستی شما را روزی‌ام سازد و مرا برای خون‌خواهی شما، به همراه امام منتظر و هدایت‌کننده به راه حق و عدالت از خاندان محمد (ص) توفیق ارزانی دارد"[۳]. نیز در زیارتی که از حضرت باقر (ع) رسیده است می‌خوانیم: "از خدا می‌خواهم که خونخواهی شما را به همراه امام هدایت و گویای به حق از شما خاندان وحی و رسالت که آشکار خواهد شد، روزی‌ام سازد"[۴][۵].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. امام مهدی (ع) از ولادت تا ظهور، سید محمد کاظم قزوینی، ص ۶۰۲.
  2. بحار الانوار، ج ۱۰۱، ص ۸۳؛ مفاتیح الجنان، زیارت آل یاسین.
  3. مفاتیح الجنان، زیارت عاشورا غیرمعروفه.
  4. بحار الانوار، ج ۱۰۱، ص ۲۹۲.
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۱۳۵.