شیعه در عصر ظهور

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

شیعیان در عصر ظهور حضرت مهدی (ع) در طلیعه یاران او هستند و در عصر ظهور به اوج اقتدار و شکوه خواهند رسید. امام صادق (ع) فرمود: "شیعیان ما در حکومت قائم (ع) سروران و زمامداران زمین، و فرمانروایان آن هستند و به هرکدام، قدرت و نیروی چهل قهرمان داده می‌شود"^[۱]. و نیز فرمود: "خداوند خوف و ترس را از قلب شیعیان ما برکنده و آن را در قلب دشمنان ما جای می‌دهد. از این‌رو هرکدام از آنان برنده‌تر از نیزه و پرشهامت‌تر از شیرند. دشمنان را با سرنیزه خویش زخم کاری می‌زنند و به وسیله شمشیر از پای درمی‌آورند و پایمال می‌سازند"^[۲]. در روایات است: هنگامی که قائم (ع) قیام کند، خداوند در دستگاه شنوایی و بینایی شیعیان ما، گستردگی و کشش ویژه‌ای می‌بخشد تا میان آنان و مهدی ما، واسطه و نامه‌رسان یا فاصله‌ای نباشد^[۳]. یا این‌که فرموده‌اند: مؤمن در عصر قائم (ع) در حالی که در مشرق است، برادر خویش را که در مغرب است می‌بیند و همان‌گونه که در مغرب است، برادر مؤمن خویش را در مشرق می‌بیند^[۴].
امام باقر (ع) فرمود: مردم، مالیات اموال و امکانات خویش را خود به دلخواه و افتخار به سوی دولت مهدی می‌برند و خداوند بر شیعیان، چنان وسعت و برکت و رفاه و امکاناتی ارزانی می‌دارد که اگر حقیقت سعادت و نیکبختی را نمی‌فهمیدند و به ارزش‌های اخلاقی آراسته نبودند، مست امکانات می‌شدند و به طغیان و تجاوز سر برمی‌داشتند، اما آنان به دلیل رشد فکری و تکامل عقلی، خدای را سپاس می‌گذارند و به وظایف خویش در نهایت جدّیت عمل می‌کنند^[۵]. این روایت نشانگر اوج رشد فکری و تکامل عقلی شیعیان در عصر ظهور است^[۶].

پرسش‌های وابسته

در عصر ظهور امام مهدی شیعیان چه جایگاهی دارند؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۲؛ معجم احادیث الامام المهدی (ع)، ج ۴، ص ۶.
↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۲؛ اختصاص مفید، ص ۸.
↑ کافی، ج ۸، ص ۲۴۰.
↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۹۱؛ معجم احادیث الامام المهدی (ع)، ج ۴، ص ۵۶.
↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۵.
↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۴۴۴.

[1] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۲؛ معجم احادیث الامام المهدی (ع)، ج ۴، ص ۶.

[2] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۲؛ اختصاص مفید، ص ۸.

[3] کافی، ج ۸، ص ۲۴۰.

[4] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۹۱؛ معجم احادیث الامام المهدی (ع)، ج ۴، ص ۵۶.

[5] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۵.

[6] مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۴۴۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]