مسخ

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

مَسخ به‌معنای دگرگونی سیرت و صورت چیزی به شکلی جز آن‌چه هست (مبدل شدن انسان دوپا به حیوان چهارپا). مسخ یکی از نشانه‌های آخر الزمان ذکر شده است^[۱]. در حدیثی از پیامبر (ص) آمده است که از این امت نیز، گروهی مسخ می‌شوند و به صورت‌های گوناگون در می‌آیند، یکی از این گروه طبقه دانشمندان درباری است و دیگری اهل لهو و لعب^[۲].
پیامبر (ص) در حدیثی فرمود: قومی از این امت، شب را در کنار سفره طعام و شراب و لهو و لعب سپری می‌کنند و بامدادان به صورت میمون و خوک در می‌آیند^[۳]. پیشوای ششم در تفسیر آیه شریفه ﴿وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الأَدْنَى دُونَ الْعَذَابِ الأَكْبَرِ﴾^[۴]؛ پیش از عذاب بزرگ از عذاب کوچک به آن‌ها می‌چشانیم، فرمود: چه ذلت و خواری بالاتر از این‌که انسان در میان خانه و خانواده‌اش در کنار سفره نشسته باشد و ناگهان اهل خانه گریبان چاک کرده و ناله سر دهند. مردم بپرسند: چه شده! گفته شود: این فلانی است، همین الآن مسخ شد! ابو بصیر از آن حضرت پرسید: این فجایع پیش از قیام قائم (ع) روی می‌دهد یا بعد از قیام او؟ فرمود: پیش از قیام او^[۵]. در پاره‌ای روایات، سخن از مسخ شدن بدعت‌گزاران به صورت میمون و خوک آمده است^[۶]^[۷].

پرسش‌های وابسته

آیا وقوع مسخ از نشانه‌های ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۳۱.
↑ الزام الناصب، ص ۱۸۵.
↑ بشارة الاسلام، ص ۱۷۶.
↑ سوره سجده، ۲۱.
↑ غیبة نعمانی، ص ۱۴۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۴۱؛ الزام الناصب، ص ۱۷۷.
↑ الزام الناصب، ص ۱۸۵.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۵۷.

[1] بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۳۱.

[2] الزام الناصب، ص ۱۸۵.

[3] بشارة الاسلام، ص ۱۷۶.

[4] سوره سجده، ۲۱.

[5] غیبة نعمانی، ص ۱۴۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۴۱؛ الزام الناصب، ص ۱۷۷.

[6] الزام الناصب، ص ۱۸۵.

[7] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۵۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]