سند دعای ندبه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '<ref>مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص' به '<ref>تونه‌ای، مجتبی، [[موعودنامه (کتا...)
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص')
خط ۱۲: خط ۱۲:
*معارف والا و معانی روشن که با اسلوبی بدیع، شیوا و منطقی و عباراتی بلند و فصیح در این دعای شریف آمده، ما را از ارائه هرگونه سند و منبع بی‌نیاز می‌کند، که چنین حقایق تابناک و دقایق درخشان، هرگز از هیچ منبعی، جز سرچشمه زلال [[ولایت]] صادر نمی‌شود. ولی برای یقین بیشتر و نورانیت دل‌های مشتاقان، برخی منابع محکم دعای ندبه را می‌آوریم: نخستین فرد موثق و مورد اعتمادی که دعای شریف ندبه را در اثر مکتوب خود از [[امام صادق]] {{ع}} روایت کرده "[[ابو جعفر محمد بن حسین بن سفیان بزوفری]]" است. وی از استادان [[شیخ مفید]] است و شیخ مفید به فراوانی از او روایت کرده است. حاج [[آقا بزرگ تهرانی]] می‌نویسد: "وثاقت او، از نقل فراوان شیخ مفید از او، و طلب مغفرت بر او آشکار می‌باشد<ref>الذریعة، ج ۱، ص ۱۹۴.</ref>. دومین فرد مورد اعتماد و استنادی که دعای ندبه را در کتاب خود آورده، "[[محمد بن علی بن ابی قره]]" است که در کتاب "الدّعاء" آن را از کتاب بزوفری نقل کرده است. [[علامه مجلسی]] نیز می‌نویسد: "و اما [[دعای ندبه]] که مشتمل است بر عقاید حقّه و تأسّف بر [[غیبت]] [[حضرت قائم]] {{ع}}، به سند معتبر از [[امام صادق|حضرت امام جعفر صادق]] {{ع}} منقول است"<ref>زاد المعاد، ص ۴۸۶.</ref>. علامه مجلسی در همین فراز کوتاه به نکات ارزشمندی اشاره فرموده: دعای ندبه از نظر محتوا مشتمل بر عقاید حقه است، مأثور است و از معصوم رسیده است. از نظر سند معتبر است و سند آن به [[امام صادق]] {{ع}} می‌رسد<ref>با دعای ندبه در پگاه جمعه، مهدی‌پور، ص ۶۳.</ref>.
*معارف والا و معانی روشن که با اسلوبی بدیع، شیوا و منطقی و عباراتی بلند و فصیح در این دعای شریف آمده، ما را از ارائه هرگونه سند و منبع بی‌نیاز می‌کند، که چنین حقایق تابناک و دقایق درخشان، هرگز از هیچ منبعی، جز سرچشمه زلال [[ولایت]] صادر نمی‌شود. ولی برای یقین بیشتر و نورانیت دل‌های مشتاقان، برخی منابع محکم دعای ندبه را می‌آوریم: نخستین فرد موثق و مورد اعتمادی که دعای شریف ندبه را در اثر مکتوب خود از [[امام صادق]] {{ع}} روایت کرده "[[ابو جعفر محمد بن حسین بن سفیان بزوفری]]" است. وی از استادان [[شیخ مفید]] است و شیخ مفید به فراوانی از او روایت کرده است. حاج [[آقا بزرگ تهرانی]] می‌نویسد: "وثاقت او، از نقل فراوان شیخ مفید از او، و طلب مغفرت بر او آشکار می‌باشد<ref>الذریعة، ج ۱، ص ۱۹۴.</ref>. دومین فرد مورد اعتماد و استنادی که دعای ندبه را در کتاب خود آورده، "[[محمد بن علی بن ابی قره]]" است که در کتاب "الدّعاء" آن را از کتاب بزوفری نقل کرده است. [[علامه مجلسی]] نیز می‌نویسد: "و اما [[دعای ندبه]] که مشتمل است بر عقاید حقّه و تأسّف بر [[غیبت]] [[حضرت قائم]] {{ع}}، به سند معتبر از [[امام صادق|حضرت امام جعفر صادق]] {{ع}} منقول است"<ref>زاد المعاد، ص ۴۸۶.</ref>. علامه مجلسی در همین فراز کوتاه به نکات ارزشمندی اشاره فرموده: دعای ندبه از نظر محتوا مشتمل بر عقاید حقه است، مأثور است و از معصوم رسیده است. از نظر سند معتبر است و سند آن به [[امام صادق]] {{ع}} می‌رسد<ref>با دعای ندبه در پگاه جمعه، مهدی‌پور، ص ۶۳.</ref>.
*علمای بسیاری چون حاج [[شیخ عباس قمی]]، [[سید محسن امین]]، شیخ [[محمد باقر فقیه ایمانی]]، میرزا [[محمد تقی موسوی اصفهانی]]، میرزا [[حسین نوری]]، [[صدرالاسلام همدانی]]، [[سید محمد طباطبایی یزدی]]، [[سید حیدر کاظمی]]، [[سید ابن طاووس]]، و [[ابن مشهدی]]، دعای ندبه را در کتاب‌های ارزشمند خود نقل کرده‌اند که این نیز می‌تواند دلیلی بر مستند بودن آن باشد. در حدود سی سال پیش، کتابچه بی‌سروتهی به نام "بررسی دعای ندبه" از نویسنده ناشناخته‌ای با نام مستعار "[[علی احمد موسوی]]" در تهران منتشر گردید، که در سند آن ابراز تشکیک کرده، و به مطالب آن ناجوانمردانه تاخته بود. از این‌روی، عالمان متعهّد و مرزبانان دردآشنا، خود را موظف دیدند که این تهاجم ناجوانمردانه را بی‌پاسخ نگذارند، لذا آثار ارزشمندی در دفاع از سند، متن و دیگر ابعاد مربوط‍‌ به دعای ندبه، به رشته تحریر درآوردند و اعتراض‌های پوچ و بی‌محتوای او را پاسخ گفتند<ref>همان، ص ۱۶۶.</ref>.  
*علمای بسیاری چون حاج [[شیخ عباس قمی]]، [[سید محسن امین]]، شیخ [[محمد باقر فقیه ایمانی]]، میرزا [[محمد تقی موسوی اصفهانی]]، میرزا [[حسین نوری]]، [[صدرالاسلام همدانی]]، [[سید محمد طباطبایی یزدی]]، [[سید حیدر کاظمی]]، [[سید ابن طاووس]]، و [[ابن مشهدی]]، دعای ندبه را در کتاب‌های ارزشمند خود نقل کرده‌اند که این نیز می‌تواند دلیلی بر مستند بودن آن باشد. در حدود سی سال پیش، کتابچه بی‌سروتهی به نام "بررسی دعای ندبه" از نویسنده ناشناخته‌ای با نام مستعار "[[علی احمد موسوی]]" در تهران منتشر گردید، که در سند آن ابراز تشکیک کرده، و به مطالب آن ناجوانمردانه تاخته بود. از این‌روی، عالمان متعهّد و مرزبانان دردآشنا، خود را موظف دیدند که این تهاجم ناجوانمردانه را بی‌پاسخ نگذارند، لذا آثار ارزشمندی در دفاع از سند، متن و دیگر ابعاد مربوط‍‌ به دعای ندبه، به رشته تحریر درآوردند و اعتراض‌های پوچ و بی‌محتوای او را پاسخ گفتند<ref>همان، ص ۱۶۶.</ref>.  
*کتاب وزین "با دعای ندبه در پگاه جمعه" نقد و بررسی اشکالات سندی و محتوایی دعای ندبه است که توسط‍‌ جناب آقای علی اکبر مهدی‌پور تدوین شده و مطالب ارزشمندی دارد<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۱۱.</ref>.
*کتاب وزین "با دعای ندبه در پگاه جمعه" نقد و بررسی اشکالات سندی و محتوایی دعای ندبه است که توسط‍‌ جناب آقای علی اکبر مهدی‌پور تدوین شده و مطالب ارزشمندی دارد<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۱۱.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==

نسخهٔ ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۳:۱۱

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • معارف والا و معانی روشن که با اسلوبی بدیع، شیوا و منطقی و عباراتی بلند و فصیح در این دعای شریف آمده، ما را از ارائه هرگونه سند و منبع بی‌نیاز می‌کند، که چنین حقایق تابناک و دقایق درخشان، هرگز از هیچ منبعی، جز سرچشمه زلال ولایت صادر نمی‌شود. ولی برای یقین بیشتر و نورانیت دل‌های مشتاقان، برخی منابع محکم دعای ندبه را می‌آوریم: نخستین فرد موثق و مورد اعتمادی که دعای شریف ندبه را در اثر مکتوب خود از امام صادق (ع) روایت کرده "ابو جعفر محمد بن حسین بن سفیان بزوفری" است. وی از استادان شیخ مفید است و شیخ مفید به فراوانی از او روایت کرده است. حاج آقا بزرگ تهرانی می‌نویسد: "وثاقت او، از نقل فراوان شیخ مفید از او، و طلب مغفرت بر او آشکار می‌باشد[۱]. دومین فرد مورد اعتماد و استنادی که دعای ندبه را در کتاب خود آورده، "محمد بن علی بن ابی قره" است که در کتاب "الدّعاء" آن را از کتاب بزوفری نقل کرده است. علامه مجلسی نیز می‌نویسد: "و اما دعای ندبه که مشتمل است بر عقاید حقّه و تأسّف بر غیبت حضرت قائم (ع)، به سند معتبر از حضرت امام جعفر صادق (ع) منقول است"[۲]. علامه مجلسی در همین فراز کوتاه به نکات ارزشمندی اشاره فرموده: دعای ندبه از نظر محتوا مشتمل بر عقاید حقه است، مأثور است و از معصوم رسیده است. از نظر سند معتبر است و سند آن به امام صادق (ع) می‌رسد[۳].
  • علمای بسیاری چون حاج شیخ عباس قمی، سید محسن امین، شیخ محمد باقر فقیه ایمانی، میرزا محمد تقی موسوی اصفهانی، میرزا حسین نوری، صدرالاسلام همدانی، سید محمد طباطبایی یزدی، سید حیدر کاظمی، سید ابن طاووس، و ابن مشهدی، دعای ندبه را در کتاب‌های ارزشمند خود نقل کرده‌اند که این نیز می‌تواند دلیلی بر مستند بودن آن باشد. در حدود سی سال پیش، کتابچه بی‌سروتهی به نام "بررسی دعای ندبه" از نویسنده ناشناخته‌ای با نام مستعار "علی احمد موسوی" در تهران منتشر گردید، که در سند آن ابراز تشکیک کرده، و به مطالب آن ناجوانمردانه تاخته بود. از این‌روی، عالمان متعهّد و مرزبانان دردآشنا، خود را موظف دیدند که این تهاجم ناجوانمردانه را بی‌پاسخ نگذارند، لذا آثار ارزشمندی در دفاع از سند، متن و دیگر ابعاد مربوط‍‌ به دعای ندبه، به رشته تحریر درآوردند و اعتراض‌های پوچ و بی‌محتوای او را پاسخ گفتند[۴].
  • کتاب وزین "با دعای ندبه در پگاه جمعه" نقد و بررسی اشکالات سندی و محتوایی دعای ندبه است که توسط‍‌ جناب آقای علی اکبر مهدی‌پور تدوین شده و مطالب ارزشمندی دارد[۵].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. الذریعة، ج ۱، ص ۱۹۴.
  2. زاد المعاد، ص ۴۸۶.
  3. با دعای ندبه در پگاه جمعه، مهدی‌پور، ص ۶۳.
  4. همان، ص ۱۶۶.
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۱۱.