پرچم پیش از قیام: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس}} +== پانویس == {{پانویس}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (- == جستارهای وابسته == {{پرسش‌های وابسته}} {{ستون-شروع|7}} +== جستارهای وابسته == {{مدخل‌های وابسته}}))
خط ۱۲: خط ۱۲:
== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
* [[آیا هر حکومتی پیش از قیام امام مهدی طاغوت است؟ (پرسش)]]
* [[آیا هر حکومتی پیش از قیام امام مهدی طاغوت است؟ (پرسش)]]
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{پرسش‌های وابسته}}
{{مدخل‌های وابسته}}
{{ستون-شروع|7}}  
* [[آرماگدون]]
* [[آرماگدون]]
* [[بحران معنویت]]
* [[بحران معنویت]]

نسخهٔ ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۰۷


این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • در پاره‌ای روایات آمده است که هر پرچمی پیش از قیام قائم برافراشته شود، پرچمدار آن طاغوت است[۱].
  • برخی افراد از این روایات، برای مشروع نبودن تشکیل حکومت در عصر غیبت کبری استفاده کرده‌اند. حتی برخی، از روایت امام سجاد (ع) که می‌فرماید: "به خدا سوگند، هیچ‌یک از ما، پیش از قیام خروج نمی‌کند، مگر این‌که مثل او، مانند جوجه‌ای است که پیش از محکم شدن بال‌هایش، از آشیانه پرواز کرده باشد. در نتیجه کودکان، او را گرفته و با او به بازی می‌پردازند"[۲]، نتیجه گرفته‌اند که قیام برای تشکیل حکومت اسلامی، نه تنها بی‌نتیجه است که گرفتاری و ناراحتی اهل بیت (ع) را نیز در پی دارد. در جای خود پاسخ داده شده است که این روایت اوّلا: اصل جواز قیام را رد نمی‌کند، بلکه پیروزی را نفی می‌کند، زیرا اگر نفی جواز کنند، قیام امام حسین (ع) و قیام زید بن علی و حسین بن علی (شهید فخ) و... را محکوم کرده‌اند، با این که بدون تردید این قیام‌ها مورد تأیید ائمه (ع) بوده است. ثانیا: عدم پیروزی قیام، دلیل بر نفی تکلیف به قیام نیست.
  • مشروع بودن یا نبودن تشکیل حکومت در عصر غیبت، همراه با موافقان و مخالفان و ادلّه آن‌ها، در جای خود بحث شده است[۳].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. وسائل الشیعه، ج ۱۱، ص ۳۷؛ مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۳۴.
  2. وسائل الشیعه، ج ۱۱، ص ۳۶؛ مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۳۷.
  3. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۱۹۳.