ناامیدی از ظهور

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۴۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • ناامیدی از ظهور حضرت بر چند گونه متصور است:
  1. یأس و ناامیدی از اصل ظهور حضرت قائم (ع)؛ به‌طور کلی و بدون شبهه، همگی در حرام بودن آن اتفاق‌نظر دارند، زیرا که ظهور و قیام حضرت قائم (ع) از ضروریات مذهب امامیه است، بلکه احتمال می‌رود که از ضروریات دین اسلام باشد؛ چون احادیث در این‌باره از حضرت رسول اکرم (ص) در حد تواتر از طرق شیعه و سنی رسیده است.
  2. ناامیدی از ظهور حضرت قائم (ع) در مدت معینی بر حسب پندارها و حدس‌ها؛ به این‌که مثلا گفته شود: حضرت تا پنجاه سال دیگر ظهور نخواهد کرد. لازمه این پندار آن است که در آن مدت، منتظر نباشد، و حال آن‌که از بررسی احادیثی که امر می‌کند در هرصبح و شام منتظر باشیم، ظاهر می‌شود که این‌گونه ناامیدی هم حرام باشد.
  3. ناامید بودن از نزدیکی زمان فرج و ظهور آن حضرت؛ یعنی این‌که احتمال نزدیک بودن آن را نفی نماید. ظاهر از دلایل، حرام بودن این‌گونه ناامیدی نیز می‌باشد، زیرا که از اخبار روایت شده از امامان (ع) چنین استفاده می‌شود که بدین‌جهت وقت ظهور بر مؤمنان مخفی مانده، تا در تمامی زمان‌ها منتظرش باشند؛ هرچند که حکمت‌های دیگری نیز برای آن هست[۱][۲].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. مکیال المکارم، ج ۲، ص ۲۲۳ (ترجمه سید مهدی حائری قزوینی).
  2. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۷۲۵.