سلمان فارسی

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

از یاران و همراهان حضرت مهدی (ع) در هنگام ظهور و پس از رجعت است. وی که شایستگی سرپرستی کارها را در روزگار پیامبر (ص) و امیر مؤمنان (ع) داشته، از مسؤولان برجسته حکومتی حضرت صاحب الامر (ع) نیز قرار می‌گیرد^[۱]. پیامبر (ص) فرمود: خداوند مرا فرمان داد تا چهار تن را دوست بدارم: علی (ع)، مقداد، ابوذر و سلمان"^[۲].
سلمان از مشاهیر صحابه پیامبر (ص) بوده است. وی فارسی و روستازاده‌ای از ناحیه جی اصفهان یا کازرون یا رامهرمز بود. نام اصلی او "ماهو" یا "روزبه" است. در کودکی به دین عیسوی گرایید. بعدها اسلام آورد و رسول اکرم (ص) او را از خواجه‌اش خرید و آزاد کرد و از آن موقع، سلمان، ملازم رسول خدا بود و نزد او منزلتی خاص یافت. کندن خندق در جنگی که در تاریخ اسلام به غزوه خندق معروف است به اشارت سلمان بود. سلمان علاوه بر مقام بزرگی که نزد شیعیان دارد، نزد اهل سنت نیز دارای منزلتی والا است. حسن بصری می‌گوید: مستمری ماهیانه سلمان در دوران استانداری‌اش، پنج هزار درهم بود. در آن روزگار بر سی هزار مسلمان حکومت می‌کرد. دو جامه داشت که هنگام سخنرانی یکی را به زیر پای خود می‌گسترد و یکی را به دوش می‌افکند. همه مستمری خود را صدقه می‌داد و غذای خود را از مزد حصیربافی تأمین می‌نمود^[۳]^[۴].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ ارشاد مفید، ص ۳۶۵؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۵۶؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۶.
↑ معجم رجال الحدیث، ج ۸، ص ۳۱۴.
↑ معارف و معاریف، ج ۶، ص ۳۱۵.
↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۴۰۸.

[1] ارشاد مفید، ص ۳۶۵؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۵۶؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۶.

[2] معجم رجال الحدیث، ج ۸، ص ۳۱۴.

[3] معارف و معاریف، ج ۶، ص ۳۱۵.

[4] مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۴۰۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]